Thita | Omegaverse¹ ✔

1.0~ Full Moon: Part III |Namjin|

Kaç aydır bölüm atmıyorum biliyorum ama çok meşguldüm ve sınav haftası üzerimden geçti gitti :(

Ama yb geldi ve ne yapıyoruz bu durumda?

BOL BOL OY VE YORUM~

HEHEHEHEE~

İyi okumalar💜

~

"Lanet...olamaz!"

"Hyung...? İyi misin?"

"Yaklaşma!" Birkaç adım gerilerken devam etti. "Dokunma bana."

"Ne olduğunu açıklar mısın?" Başını iki yana salladı. "Seokjin-"

Hızla arkasını dönüp uzaklaşmıştı.

Hiçbir şey anlamamıştı ve durduk yere büyük olanın neden bu kadar tuhaf davrandığını da anlayamıyordu.

"Hyung..." Arkasından gitmek için hızlansa da bunu anlayan Seokjin daha da hızlanmış sağa dönerek, spor salonuna inen merdivenlerden hızla ilerlemeye baslamıştı. "Seokjin hyung-"

"Gelme!" Arkasını donmeden cevaplamasıyla derin bir nefes almıstı esmer olan.

"Neden-" Onu dinlemeden spor salonunun büyuk kapasını kapatarak iceri girmisti.

Namjoon yavaş yavaş sinirin bütün vücuduna yayıldığını hissediyordu. O an kapiya sağlam bir yumruk attığının farkında bile değildi. "Tanrım senin derdin ne?! Birden bire neden böyle davranıyorsun Seokjin?!" Cevap gelmemesi üzerine kapıyı zorlamaya başladı. "Aç şu kapıyı!"

"Git buradan, lü-lütfen..." Derin bir nefes alarak başını kapıya yasladı.

"İlk önce neden böyle olduğunu söyle!"

"Bugün dolunay var, anladın mı?!" Sinirle bağırmıştı. "Ve ben şuan bir Alfa ile kilitli bir şekilde bu koca okuldayım! Ne yapmamı bekliyorsun sence de?"

"Sen..." Başını yasladığı yerden kaldırarak sanki karşısında büyük olan varmış gibi konuşmaya başlamıştı. "Benim böyle bir şey yapabileceğimi nasıl düşünürsün? B-ben inanamıyorum. Beni o uçkurlarına düşkün Alfalarla bir tuttuğuna inanamıyorum hyung..." Son bir kez kapıya bakarken arkasını dönerek merdivenlerden yukarı çıkmaya başladı.

"Namjoon..." Seokjin hızlıca oturdugu zeminden kalkarak kapıya ilerlese de bu cümlelerden sonra daha fazla Namjoon'un orada durmayacağını biliyordu. "Lanet olsun..." Arkası kapıya yaslı bir sekilde yere oturmuştu.

Küçük olanın haklı olduğunu biliyordu ancak daha önce bir Alfayla başbaşa kaldığı olmamıştı. Bugünün dolunay olması ve hadi ama, okulda kilitli kalmışlardı resmen!

Başını geriye atarak derin bir nefes aldı. Şuan aç olması bile umrunda değildi ve buna kendisi de oldukça hayret ediyordu.

Ah, ayrıca yavaş yavaş uykusu geliyordu...

"Seni seviyorum." Büyük olanın gözleri duyduğu cümleyle kocaman olmuş, kalbi hızlanmaya başlamıştı bile. Uykusunda da olsa küçük olanın sesini duyması hiç de zor olamamıştı. "Seni 3 yıldır seviyorum ve bu yıl gidecek olduğunu düşündükçe mahvoluyorum. Seni her gün görememek ve sesini duyamamak ama en kötüsü de senin varlığını hissedemeyecek olmayı düşünmek bile istemiyorum Seokjin. Ama şuna baksana bir," Alayla gülmesinin ardından devam etti. "Ben sırf Alfayım diye kendini oraya kilitledi. Evet bugün dolunay var, bugünkü ben de biliyorum. Ama sence ben o kadar mı iradesizim? O kadar uçkuruna düşkün bir pisliğim? Ne olursa olsun, kim olursa olsun ben kendi irademe sahip çıkabilirim hyung. Diğerlerinin aksine senin feromanlarınla başa çıkabilirim asla senin istemeyeceğin bir şey yapmam. Tabii, sen böyle düşünmüyorsun. Ancak sen de haklısın ve sana kızmaya hakkım yok. Zorla mühürlenme olayları çok oluyor bu zamanlarda..." Derin bir nefes aldı. "Pekâlâ, gidiyorum artık. Okuldan maalesef çıkamam ancak sana en uzak yerde duruyor olacağım ve korkma sana bir şey yapmayacağım Seokjin, rahat olabilirsin." Uzaklaşan adım seslerini duymasıyla hışımla ayağa kalkmış, kapıyı açmıştı.