Multide: karakterler vaaar.
Telefonumdaki alarm bütün odayı kaplarken bense telefonu gözüm kapalı bir şekilde komidinde arıyordum. Uzun uğraşlarım sonunda telefonu bulmuştum. Tabii arada lambamı yere düşürmüştüm. Pek te önemli sayılmazdı. Gözlerimi aralayarak saate baktım. 11 di. Bu gün pazardı. O yüzden geç kalkmak gibi planlarım vardı aslında. Ama canım kankam Ceyda bugün alışverişe gidelim diye tutturmuştu.
Yataktan saçma sapan hareketler yaparak kalktım. Sevmiyorum erken kalkmayı ya!
Tamam belki o kadar da erken değildi ama ben kutsal gün olan cumartesi ve pazarı bütün gün uyuyarak geçirirdim. Ama tabii arada bi dışarı çıkardım. Ama bugün dışarı çıkmak istemiyorum ki ben.
Telefonum çaldığında banyodaki işlerimi halletmiştim ve tekrar odama dönmüştüm. Elimi telefona götürüp kimin aradığına baktım.
Ekranda gardaşım yazısını ve aynı zamanda Ceyda ve benim daha geçen sene çekilmiş olan fotoğrafımız görünce istemsizce güldüm ve aramayı cevapladım.
"Ne var?" çok kibarım öyle değil mi?
"Sen ne biçim telefon açıyorsun öyle insan bi günaydın falan der" diye sinirle konuşunca gözlerimi devirdim "pardon Ceyda hanım beni bu saatte uyandıran bir insan kişisine nasıl böyle kaba konuşurum ki ayıp bana" dedim alayla güldü
"Saat 11 Deniz"
"Farkındayım"
"Eee o zaman. Hadi lak lak yapma üzerini giyin" gözlerimi yine devirdim.
"Giyinmediğimi de nerden çıkardın"
"Şuan seni camdan gördüğümden olabilir mi?" hızla kafamı cama çevirdim ve ona baktım. O da kendi odasının camından bana bakıyordu.
Odalarımız bakışıyordu ve bu durum cidden çok güzeldi. Ama tabi bazen. Arada perdeleri çekmeden üzerimi giyiniyordum çünkü odam ikinci kattaydı. Yani beni birinin görmesi çok ihtimalsizdi. Görebiliecek tek kişiyse Ceydaydı ve ben bunu unutuyordum. Ben perdeleri çekmeden giyindiğimde bana mesaj atıp 'herşeyini gördüm artık sen benim helalimsin' türü mesajlar atıyordu. Evet manyaktı. Sinirle cama doğru ilerledim "sen yine beni mi kesiyorsun?" sırıttı "evet ben bi lezim ve sana aşığım Deniz nolur benimle evlen" söylediği şeye gülmeden edemedim.
"Malesef hayatım teklifini reddetmem gerekicek"
"İyi sen bilirsin o zaman bende bizim sınıftaki Sedefle evlenirim" gözlerimi devirdim
"Hayır öyle bişey yapamazsın benim üzerime gül koklayamazsın" konuşmamaız git gide tuhaflaşırken onu biraz sinir etmek istedim
"Hem sen benim kuzenimin helalisin başkasına bakma o baktığın mavi gözlerini hiç acımam oyarım" sinirle yüzüme baktı. Uzaktan biri bizi görse delirmiş derdi heralde. Camdan biribirimize bakıyorduk ve elimizde telefon konuşuyorduk.
Hızla perdesini çekti ve "çabuk git giyin Deniz boş boşta konuşma" işte onu sinir etmiştim görev tamamdı
"İyi yarım saatte aşağada ol" dedim ve telefonu yüzüne kapayıp hazırlanmaya başladım.
Hazırlanmam bittiğinde kendime aynada baktım. Hoş görünüyordum.
Üzerime tek omzumdan düşen yeşil bi kazak altıma da siyah kot pantolun giymiştim. Makyajım fazla göze çarpan cinsten değildi ama gözlerimi çok ortaya çıkarmıştı. Saçlarıma hoş görünen dağınık bir topuz yapmıştım. Aşağa indiğimde hızla kahvaltımı bitirdim ve anneme döndüm
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Denizimsi
Teen FictionKaranlıktan kaçarken karanlığın beden bulmuş haline sığınan bir kız. Kıza deli gibi aşık ama karanlıktanda vazgeçemeyen bir adam. Noluyordu bana yoksa karanlığa mı alışıyordum? En çok korktuğum şeye mı sığınıyordum ben? Yoksa karanlığa aşık mı oluyo...
