Ama bazen de aydınlık karanlığa, karanlık da aydınlığa dönüşebiliyor
2106
Geçmişteki savaşta kazanan yoktu, kaybedilen ise sadece insanlıktı.
Nükleer savaşın getirdiği yıkım birçok insanın ölümüne, diğer çoğunluğun ise hastalık kapmasına neden olmu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Neler oluyor?" dedi Alara araba sürmekte güçlük çeken Kevin'a bakarken. İnsanlar yollara savrulmuş peşlerinden gelen dönüşmüş hastalardan kaçıyorlardı.
"Ben bilemedim." dedi Kevin. "Onlar sadece Emily'i iyileştirsinler istedim. Böyle olsun istememiştim."
"Kurtarıcılar senden ne istediler Kevin?"
"Işık hastalığına dair bir örnek ve negatif enerji." Alara'ya baktı. "Onlar istedikleri kaosu başardılar. Aynı 5 yıl önceki gibi."
"İnsanlar artık daha çok korkacaklar." dedi Alara çaresizce. Bu geçmişten gelecek olan insanlar için iyiye işaret değildi. İnsanlar zaten bir kıvılcım bekliyorlardı. Onları yok edebilmek için küçük bir kıvılcım. Karşılığında ise ateşi bulmuşlardı. Bütün gezegeni yakıp yıkabilecek bir ateş.
"Işık hastalığı virüsü konaksız uzun süre yaşayamaz. Ellerinde bu virüs yoktu ve sen onlara bunu verdin." diye kızdı kendi kendine Kevin. Daha sonra enstitüyü aradı. Kevin bütün bu olanlara karşı onları uyarmak için aramıştı. Daha sonra Emily telefonunda bir numarayı çevirdi. "Evi sakın terk etme." diye tekrarlıyordu Emily kardeşiyle telefonda konuşurken.
"Neler oluyor?" diye Daisy telaşla sorsa da yüzüne kapanan telefon ile karşılık alamamıştı.
Emily televizyonu kapattı ve silah deposuna indi. Zırhı eline aldı. Yuvarlak şekilde olan bu cihazı göğsüne yerleştirdikten sonra düğmesine bastı. Bu bütün vücudunu saran bir zırh sistemini oluşturmuştu. Zırh metalden yapılmaktaydı. Giydiği zırhı ile kendinden emin bir şekilde silahını kavramıştı. Emily zırhınındaki kaskın yüz kısmını çıkardı. Bu şekilde kullanmayı sevmiyordu. Önünü bir ekrandan değil kendi gözleriyle görmeyi tercih ederdi. Kurşunları teker teker doldururken Mike onu yakaladı.
"Ne yapıyorsun." dedi Mike. Tam olarak ne yapacağını bilmesine rağmen. "Haberlerde insanların evlerini terk etmemelerini söylüyorlar."
"Eğer evimde değilsem onu terk etmiş olmam değil mi?"
"Sen bir manyaksın." dedi Mike kızgınlığını belli ederek.
"Ama tatlı olanından."
"Hayır salak olanından."
"Yapmak zorundayım. Annem için." dedi Emily. "Başkalarının da aynı acıyı yaşamasına göz yumamam." Binanın dışından gelen patlama sesiyle Mike elini Emily'nin omzuna koydu.
"Ben de bana bu acıyı yaşatmana göz yumamam."
"Kapıyı kilitle ben çıktıktan sonra." dedi Emily onu göz ardı ederek.
