SWEET SCENT.

18

Lea

Ng makalabas na ako sa cr ay agad naman ako nilapitan ni Seungmin. His face looks serious as he looked at me straight in the eye. I gulped.

"B-bakit–"

"You're being pathetic, you know?"

Sabi nya. I sighed.

"Oo na pathetic na ako. Ano pa sasabihin mo?"

Tanong ko. Napahinga nalang rin sya ng malalim at tumalikod na sa akin.

"Tara na."

Sabi nya ng di ako nililingon at nauna ng naglakad. I just sighed again and followed him.

• • •

Dinala ako ni Seungmin sa isang park na kung saan walang katao-tao. Nakakapagtaka bakit wala man lang tao sa lugar na to. Maybe walang nakakaalam sa lugar na to o baka abandoned na to? But, the place seems fine.

"Seungmin–" natigilan ako ng makita kong wala na sa tabi ko si Seungmin. Napatingin ako sa harap ko at nakita sya na nakatayo dun sa tapat ng isang marble fountain. I sighed and approached him.

"Nobody visits this place anymore."

Sabi nya ng tumabi ako sa kanya. Tinignan ko kung san sya nakatingin at nakatingin sya dun sa mga barya sa tubig.

"But, I do. Dito ako lagi pumupunta kapag may problema ako. Pag nandito ako sa lugar na to, panandalian kong nakakalimutan yung problema ko."

Sabi nya at biglang tumingin sa akin.

"You're the first person that I took here with me.."

Dagdag nya at di ko alam bakit biglang bumilis tong tibok ng puso ko. Maya-maya, may kinuha sya sa bulsa nya at isang barya. Pinagmasdan ko lang sya. He stared at the coin for a few minutes before tossing it to the fountain that caused a small splash.

"Anong winish mo?"

Tanong ko. Bigla naman sya ngumisi sa akin.

"You really wanna know?"

Nakangisi nyang tanong at humarap sa akin. Bigla nalang sya humakbang papalapit sa akin at agad naman ako napaatras.

"Y-yah!"

"You're intimidated by me, aren't you?"

Tanong nya at tinignan ko naman sya ng masama. Yan nanaman sya sa kakaenglish nya. Ng makita nyang di ako makapagsalita ay tinawanan nya ako at muling napatingin sa fountain.

"Well, I wished for something that I know it's impossible to happen."

"Sus. Ba't nagwish ka pa kung alam mo naman na imposible mangyari?"

Tanong ko. Bigla nalang sumeryoso mukha nya. May nasabi ba ako?

"That's why I wished for it. To make it possible, you idiot."

Sabi nya at pinitik tong noo ko. Agad ako napahawak sa kawawa kong noo.

"Maka-idiot ka naman. Psh!"

Sabi ko. Pagtapos ay nagkaron ng nakakabinging katahimikan. Nakatingin lang ulit sa fountain si Seungmin habang ako pasulyap-sulyap sa paligid. Baka mamaya may nagtatago sa mga gilid-gilid at mapatay pa kami ng wala sa oras. The place looks creepy and beautiful at the same time.

"Um, Seungmin? Uwi na kaya tayo?"

Tanong ko pero di nya naman ako pinansin. Magsasalita na sana ako pero natigilan ako ng may narinig akong tunog. Agad ako napatingin sa mga halaman kung san nanggaling yung tunog. Bigla nalang ako kinilabutan kaya umusog ako papalapit kay Seungmin.

"What the heck are you doing?"

"M-may something dun.."

Sabi ko sabay turo dun sa mga halaman na gumagalaw. The plants kept shaking and the next thing I know, something suddenly came out causing me to scream.

"AAHHHHHH!"

Agad ako napakapit sa mga braso ni Seungmin. Then I heard him chuckled.

"Didn't know that you're afraid of cats."

Sabi nya. Cats?? Dahan-dahan ako napatingin sa sahig at may nakitang isang pusa na dinidikit yung katawan nya sa binti ko. Oh thank god! Akala ko kung ano!

"Lea."

Tawag ni Seungmin kaya agad akong napatingin sa kanya.

"Ano??"

Tanong ko. He looks at me weirdly at dun ko lang napagtanto na nakahawak pa pala ako sa braso nya. Naramdaman kong uminit tong buong mukha ko dahil sa hiya. Dahil dun, agad ako bumitaw at lumayo sa kanya.

"Sorry!"

Sabi ko. Napansin kong namumula yung pisngi nya kaya mas lalo tuloy akong nahiya.

"L-let's go home."