SWEET SCENT.

63

Lea

"Sige na Lea, pasok ka na sa loob."

Sabi sa akin ni Chan. Tumango nalang ako at pumasok na sa loob ng kwarto ni Seungmin. Ng makapasok na ako sa loob ay dahan-dahan ko sinara yung pinto. Naglakad ako papalapit sa kanya. Hindi pa sya nagigising at sabi sa amin ng doctor na hintayin nalang daw namin magising si Seungmin. Laking pasasalamat ko sa diyos dahil naging maayos ang operasyon ni Seungmin. At mabuti na nakayanan nya.

Naupo ako sa upuan sa tabi ng kama nya at hinawakan ang kamay nya. I smiled.

"Salamat sa diyos dahil nakayanan mo, Seungmin.."

Sabi ko. Dahan-dahan ko hinimas ang kanyang kamay gamit ang aking hinlalaki.

"N-natakot ako na baka di ka makaabot. A-ayaw ko na mawalan ng tao na sobra kong minamahal..."

Sabi ko at di ko namalayan na may luha na palang tumulo mula sa aking mata. I was about to wipe it off but I stopped when I felt Seungmin's fingers moved a little. Napatingin ako sa kanya at di ko na napigilang mapangiti lalo na ng makita kong gising na si Seungmin.

He slowly opened his eyes. Saglit syang natulala. Maya-maya ay dahan-dahan syang napatingin sa akin.

"L-lea..."

He said as I held his hands tighter.

"I-is it really you?"

Tanong nya at natawa naman ako ng onti tsaka tumango. His lips slowly curved up into a smile.

"L-lea, I-I'm sorry. I-I was too selfish at hindi ko–"

"Ok lang, Seungmin. Ako dapat ang nag-sosorry sayo.."

Sabi ko. Inalalayan ko syang maupo. Saglit ko syang pinagmasdan. His face looks pale and his lips were dry a little. But at least he's doing fine.

"S-si Chan?"

"Andun sila sa labas kasama ng parents mo. They said na ako na daw muna ang kumausap sayo.."

Sabi ko at bigla-bigla nalang bumilis tong tibok ng puso ko. Napansin ko na hawak ko pa pala yung kamay nya. Bibitawan ko na sana ng bigla nyang higpitan yung pagkakahawak nya sa kamay ko. Napatingin ako sa kanya at nagulat ako ng makita kong may mga luha na sa mga mata nya.

"Baki–"

"I'm sorry, Lea. I'm sorry for being selfish. I'm sorry hurting you. I'm sorry for pushing you away. Napaka-gago ko para gawin iyon sayo. Pinagsisihan ko lahat ng iyon.."

Sabi nya at napahagulgol. I smiled at him and pulled him closer to me. I wrapped my arms around him and hugged him tightly as he rested his head on my shoulders. Dahan-dahan ko tinapik ang kanyang likod upang pakalmahin sya.

"Oo, nasaktan mo ako. Pero buong puso pa rin kita papatawarin. M-mahal kita at gusto ko rin humingi ng tawad sa mga pagkakamali na nagawa ko sayo. Kagaya ng sabi ko kanina, ako dapat ang nagsosorry sayo.."

Pabiro kong sabi. I just let him sobbed in my embrace. Ng kumalma na sya ay kumalas na sya sa yakap at tumingin sa akin. I gently wiped off the stray tears on his eyes using my thumb. He suddenly held both of my hands which made me stopped. I looked at him and he was looking at me deeply in my eyes. Kung nakakatunaw man ang tingin nya, tunaw na siguro ako kanina pa.

"T-thank you, Lea.."

He said and rested his forehead on mine. I smiled as I felt my heart beating fast. Sobrang lapit na ng mukha namin sa isa't isa at halos ramdam ko na ang kanyang hininga..

"I love you."

He said, almost like a whisper.

"I...love you, too."

After that, he closed the gap between us and I closed my eyes as he pressed his lips against mine. I was so lost and all I could think of was him. Only him.

He slowly moved away and looked at me straight in the eye.

"I love you very much, Lea."

Sabi nya ulit at napangiti nalang ako.

I love you too, Kim Seungmin.

...

an: aaaa a few more chapters to go and this will end. huhu! sorry if its too cheesy!