Way Back To 1500s (v.01)

Kabanata:I Singsing

Naririnig ko ang malakas na sigawan ng arena, naramdaman ko ang sakit sa aking buong katawan habang patuloy na tinatanggap ang suntok at sipa na galing sa aking kalaban. Nang nagkaroon ako ng pagkakataon ay malakas kong sinipa ang tiyan nito kung kaya napa talsik ito papunta sa kabilang dulo ng ring. Tumayo ako ng matuwid at mas ikinuyom ang aking mga kamao ng mahigpit. Hinintay ko siyang maka tayo at atakihin ako muli, pinagmasdan ko ang bawat galaw na kanyang gagawin, binabasa ko ang susunod niyang magiging atake sa akin.

Masyado na akong nag tatagal sa loob ng ring, kailangan ko na itong tapusin ayon sa pinag usapang oras. Sinuntok niya ako ngunit na ilagan ko kaagad iyon, pag ilag ko ay kaagad kong hinawakan ang kanyang kamay bago niya pa tuluyan mabawi iyon. Nilagay ko ang aking lakas sa aking buong paa, at buong lakas na binuhat sabay binalibag ang aking kalaban sa sahig at sa isang iglap lang ay natumba ito.

Hindi doon natapos ang aking ginawang pag atake, mabilis kong inipit ang kanyang leeg gamit ang aking paa at hinila ang kanyang kamay. Naririnig ko ang kanyang mahinang pag daig at pilit siyang kumawala sa akin. Ngunit mas lalo kong hinigpitan ang pag kapit sa kanya, hindi ako tumigil hanggang tuluyan na siyang nawalan ng malay.

Natapos ang aking laban sa loob lamang ng kalahating oras tulad ng pinagkasunduan, tila nabibingi ako sa lakas ng sigaw at hiyawan sa loob ng arena. Lumabas ako sa ring at napa tingin sa aking kalaban, hindi ko siya binawian ng buhay ngunit hindi ko rin siya maaaring talunin kahit na sumuko pa siya at may malay. Hindi ito basta bastang labanan sa loob ng underground fights swerte mo na lang kapag nakalabas ka pa ng buhay, pumasok na ako sa loob ng locker at doon ay nakita ko si Mr. Chu naka ngisi.

"That was a good fight Amira, good job. Gaya ng pinag usapan huh?" Napangisi naman ako dahil alam kong nais nitong matalo ako upang mas lalong madagdagan ang pagkaka utang ko sa kanya. Dahil kapag natapos na ako sa pagbabayad ay tuluyan na akong mawawala pati na rin ang pinagkakakitaan niya sa arena.

"Hindi kita kailanman bibiguin Mr. Chu." Anas ko, lumapit naman siya sa akin sabay binigay sa akin ang isang envelope na alam kong may laman na pera. Tinanggap ko naman iyon at ikinaya pasiya palabas ng aking locker. Kahit sino pa ang ipadala niya sa akin upang aking makalaban ay hindi ako papayag na matalo, nanggagalaiti na ang aking mga paa na mawala sa lugar na ito.

Napatingin ako sa aking mukha sa salamin, binuksan ko ang aking bag sabay kumuha ng panlinis ng sugat at pagkatapos kong linisin ang aking sugat ay nilagyan ko ng band aid. Napangiwi pa ako sa hapdi at sakit ngunit ininda ko na lamang iyon.

Lumabas ako sa underground arena at inunat ang aking katawan. Sa wakas ay naka langhap na rin ako ng preskong hangin, napatingin ako sa aking relo at saktong alas sais na iyon ng umaga. Nakita ko ang pagsikat ng araw tanda na panibagong araw na naman ang sumisibol, hinawakan ng aking kanang kamay ang manibela ng aking bisikleta saka ako sumakay sa upan nito. At inayos ko ang pag kakaupo ko bago simulan ang pag pipedal. The morning wind greets me. I badly need to sleep.

May klase pa ako mamayang 10 hanggang 1 tapos matutulog ulit, depende kay Mr. Chu ang oras ako pupunta sa arena upang lumaban. Mabilis ang pag pedal ko kaya mabilis din ang takbo ng aking bisikleta, walang masyadong dumadaan na sasakyan sa aking dinadaanan kung kaya malaya akong mag patakbo ng mabilis.

Gaya ng palagi kong ginagawa ay nag shortcut ako pauwi, at hindi dumaan sa highway imbes ay sa mga eskinita ng mga kabahayan. Habang patuloy sa pagpapatakbo ay bigla na lamang isang matandang sumulpot sa aking harapan, nanlaki ang aking mata at mabilis na ikinilos ang aking sarili. Mabilis 'kong iniliko ang manibela ng aking bisikleta sabay binitawan iyon.

Nagawa 'kong tumalon sa ere at inikot ang aking katawan upang maka balanse at upang iligtas ang aking sarili sa isang malaking pader. Naka landing ako sa lupa ng balanse at matiwasay higit sa lahat hindi nasaktan. Mabuti na lamang at mabilis ang reflexes ko dahil kung hindi nabangga na ako sa pader, napa hawak ako sa aking puso at malakas ang pagtibok nito. Kinabahan naman ako doon, that was close. Napatingin ako sa matanda at mabilis siyang dinaluhan, naka upo ito sa lupa marahil dahil na rin sa gulat.

"Ayos lang po ba kayo lola? Pasensya na po, may masakit po ba sa inyo?" Tanong ko sa kanya, sabay inalalayan siyang tumayo. Napa tingin sa akin si Lola sabay napa iling iling.

"Ayos lamang ako hija, pasensya na rin." Wika nito, pansin kong kakaiba ang kasuotan ni lola. Tila galing siya sa sinaunang panahon, she's like one of those indigenous people. Bukod sa kanyang kasuotan ay marami rin siyang accessories na suot suot at puno ang kanyang kamay ng mga tattoo na tila hindi na nag eexist sa kasalukuyang panahon.

"May maitutulong po ba ako sa inyo? Naliligaw po ba kayo?" Tanong ko sa kanya, napa ngiti naman sa aking si Lola.

"Maaari mo ba akong tulungan na makalabas? Tila naligaw ako at hindi ko alam kung saan pupunta." Napatango tango naman kaagad ako, mukhang hindi nga taga rito si Lola at hindi makapag tataka na makikigaw ito sa pasikot sikot na daanan. Kinuha ko ang aking bisikleta na natumba at pinatayo ko iyon at nagsimulang naglakad kasabay si Lola, halos isang oras ang nagdaan ng makarating kami sa labas ng pasikot sikot na daan. Inihatid ko si Lola sa malapit ng sakayan ng bus.

"Maraming salamat sa iyong tulong hija." Napa tango naman ako at napa ngiti.

"Walang anuman po, sige po mauna na po ako lola. Mag iingat po kayo." Anas ko at akmang tatalikod na ng bigla niyang hawakan ang aking kamay at tila may nilagay sa aking palad, pag lingon ko ay nawala ng parang bula si Lola. Napakurap ako ng ilang beses, at napa lingon sa paligid.

Dahan dahan kong binuksan ang aking kamay at nakita ko ang isang singsing na nakapatong sa aking palad. Tila pinag lipasan na ng panahon ang naturang singsing, may kakaiba rin itong disenyong. Tila hindi ito lamang ordinaryong singsing, bakit naman ito ibibigay sa akin ni Lola? Nakapagtataka ngunit pakiramdam ko hindi ito ang unang beses na nakita ko ang naturang singsing, tila pakiramdam ko may malakas akong koneksyon dito.

Itinago ko ang perang napanalunan ko, kailangan kong mag ipon ng malaking halaga para sa aking pangarap. Kahit may malaki akong utang sa intsik na iyon ay binibigyan niya parin ako ng parte upang itira sa aking sarili, simple lamang ang dahilan upang may pang kain ako. Hindi niya ako magagamit sa underground kung hindi ako malusog, at mamatay na sa gutom kung kaya wala itong pagpipilian kundi ang ibigay sa akin ang kalahati. Hindi ako mismo ang may malaking utang sa kanya, naipit lamang ako sa sitwasyon at kailangan 'kong pagbayaran iyon.