ZawGyi
ကားက ေက်ာင္းကိုေရာက္တဲ့အခ်ိန္သည္ မိုးခ်ဳပ္ခါနီးၿပီ။ မဟုတ္ဘူး။ မိုးခ်ဳပ္ေနၿပီ။ ည(၈)နာရီနီးပါးေလာက္ရွိၿပီ။ ၿပီးေတာ့ မိုးကလည္းေတာ္ေတာ္ေလး႐ြာေနၿပီ။ ကားေပၚကေနမဆင္းေသးဘဲ ယမင္းေသာ္တစ္ေယာက္ မိမိ၏မိဘမ်ားကိုလိုက္ရွာမိသည္။
"ဘယ္နားမွာပါလိမ့္။"
ယမင္းေသာ္တစ္ေယာက္ စိတ္ညစ္ညစ္ျဖင့္သာ ညီးၫူးလိုက္မိသည္။ အေဝးမႈန္ျဖစ္ေနေသာ ယမင္းေသာ္တစ္ေယာက္ ကားေပၚကေနျပဴးၿပဲကာလိုက္ရွာပါေတာ့သည္။ အခ်ိန္ေတာ္ေလး
ၾကာေအာင္ရွာလိုက္မွ ေတြ႕သည္။
ေက်ာင္းေရွ႕က ဆိုင္ထဲမွာဘဲ။ လူေတြမ်ားေနလို႔ မေတြ႕လိုက္မိတာေနမွာ။
ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းမွာဘဲ ယမင္းေသာ္ကားေပၚမွဆင္းၿပီး ထိုေနရာသို႔ ျမန္ျမန္သာသြားလိုက္သည္။
"ေမ သမီးဒီမွာ။"
မိုးေရမ်ားၾကားထဲကေန အေမတို႔ကို ေအာ္ေခၚကာ သြားလိုက္မိသည္။
"မိုးက တိတ္မဲ့ပုံ မေပၚဘူး။ ခဏေလာက္ ေစာင့္ၾကည့္ရေအာင္။"
အေဖ၏ေျပာသံကိုၾကားကာ ဆိုင္ထဲတြင္သာ ခဏေလာက္ ေနေနလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ မိုးကေတာ္ေတာ္နဲ႕မတိတ္။ ေမွာင္လာသည့္အတြက္ ျပန္ရန္သာ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။
အေဖကေတာ့ သူ ကားမယူလာမိတဲ့အတြက္
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေျပာေနေတာ့သည္။ အရင္ကတည္းက လမ္းေလွ်ာက္ေနၾကဆိုေတာ့ အက်င့္ျဖစ္သြားတာေနမည္။
မိုးကလည္း႐ြာေနၿပီး ေမွာင္လည္းေမွာင္ေန
ေတာ့ ကားေတြသိပ္မရွိေတာ့ေပ။ ဒါေၾကာင့္
လမ္းေလွ်ာက္၍သာ ျပန္လာခဲ့ေတာ့သည္။
အိမ္ကိုေရာက္သည္အထိ မိုးကမတိတ္။ အိမ္
ထဲျမန္ျမန္ဝင္ကာ အဝတ္အစားလဲၿပီး ေခါင္းသာေျခာက္ေအာင္သုတ္ေနလိုက္သည္။ ေရႏြေးၾကမ္းတစ္ခြက္ကို လက္ကကိုင္လ်က္ အိပ္ခန္းသို႔ဝင္လာခဲ့သည္။ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက အဆုတ္မေကာင္းတဲ့အတြက္ မိုး႐ြာရင္ ဖ်ားတတ္ေသာ အက်င့္ရွိသျဖင့္ ညစာစားကာအိပ္ခန္းသို႔သြားၿပီး ေစာေစာသာအိပ္လိုက္သည္။
...
မနက္ေရာက္ေတာ့ ေခါင္းကလည္းကိုက္ေနၿပီး သိပ္ၿပီးေတာ့ အိပ္ယာမွထမရျဖစ္ေနသည္။ ထိုအခ်ိန္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္သာသိလိုက္သည္။ ဖ်ားေနၿပီဆိုတာကိုေပါ့။ညကအႏြေးထည္ဝတ္မအိပ္တဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္သာ အျပစ္တင္မိေလေတာ့သည္။
ဆက္တိုက္ပါဘဲ။ အေမ့စီကေန အဆူခံရေတာ့မည္ကိုလည္း သိလိုက္ပါသည္။
BINABASA MO ANG
နှင်း (1) (Completed)
Teen Fiction'ရူးရအောင်ချစ်ပေမဲ့မင်းပျော်ရွှင်ဖို့အတွက်..' "ပျော်အောင်နေပေးပါ ချစ်သောရေ.. ငါလက်လွှတ်ပေးရတာနဲ့တန်အောင်.." 1192018-31122019
