ZawGyi
ေနာက္တစ္ေန႕မနက္ေရာက္ေတာ့ ယမင္းေသာ္တစ္ေယာက္ ေစာေစာစီးစီးႏွိုးလာခဲ့သည္။ စိတ္ထဲတြင္လည္း မေန႕ကႏွင္းကိစၥကိုေတြးလိုက္ရင္း
ဝမ္းနည္းလာတာနဲ႕ သိပ္လည္းအိပ္မေပ်ာ္ျဖစ္ခဲ့ေပ။ အခုလည္း ေစာေစာနိုးလာၿပီး အအိပ္ဆက္တဲ့အက်င့္ေၾကာင့္ ထပ္လည္းမအိပ္ခ်င္ေတာ့သျဖင့္ ေစာေစာသာထလိုက္သည္။
ယမင္းေသာ္တစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးေတာ့ အဝတ္အစားလဲလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ စာေရးစားပြဲေပၚကနာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ မနက္ ၆နာရီ။
ေတာ္ေတာ္ေစာေသးတာဘဲ။
ေလသာေဆာင္ကိုထြက္ကာ လင္းစျပဳလာသည့္ေကာင္းကင္ကိုၾကည့္ရင္း တစ္ေယာက္တည္းေျပာလိုက္သည္။
သူ(မ)ကိုမ်ားဖြင့္ေျပာလိုက္ရင္ေကာင္းမလား။
ေကာင္ေလးရသြားေပမဲ့မိမိရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကိုလည္း သူ(မ)အား သိေစခ်င္မိသည္။ ဖြင့္ေျပာလိုက္ကာမွ သူငယ္ခ်င္းသံေယာဇဥ္ေလးမ်ားမ်ားျပတ္သြားမလား။
ျပသခြင့္မရွိတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြဟာ တကယ္ကို သနားစရာေကာင္းလြန္းတယ္။
ဟူး..ေတာ္ပါၿပီ။သူမသိလည္းငါ့ဘာသာဆက္ခ်စ္ေနမွာေပါ့။မေတြးနဲ႕ေတာ့ယမင္းေသာ္။ ယမင္းေသာ္ကိုယ့္ဘာသာႏွစ္သိမ့္ကာေအာက္ထပ္ဆင္းလာခဲ့တယ္။
ေအာက္ထပ္ေရာက္ေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း ထမင္းစားခန္းကို ဦးစြာဝင္လိုက္သည္။ ဝင္ဝင္ျခင္းမွာေတာ့ အေမျဖစ္သူရဲ႕ မ်က္လုံးစိမ္းနဲ႕ၾကည့္ျခင္းကို ယမင္းေသာ္ခံလိုက္ရသည္။
ေနပါဦး။ ေစာေစာထတာသိပ္မ်ားအံၾသစရာေကာင္းေနသလားမသိဘူး။
ထို႔ေနာက္ အလုပ္လုပ္ေနတာကိုရပ္ကာ ယမင္းေသာ္ေရွ႕လာရပ္ေသာအေမျဖစ္သူစီမွ စကားသံထြက္လာခဲ့သည္။
"ဟဲ့ ယမင္းေသာ္။ သမီးေနမေကာင္းဘူးလား။"
ပါးစပ္လည္းေျပာရင္း။ ထို႔ျပင္လက္ကလည္းနဖူးကိုစမ္းေနေသးတယ္။ တကယ္ကို အံ့ဩစရာကိစၥတစ္ခုျဖစ္ပုံပါဘဲ
"ငါ့သမီး ကိုယ္လည္းမပူပါဘူး။ ေနလည္းေကာင္းပါတယ္။ နင့္အစ္မနိုးလာမီ ေျပာရမယ္။ ထီထိုးရမယ္လို႔။ မေျပာနိုင္ဘူးေလ။ ငါ့သမီးေၾကာင့္ ထီေတြဘာေတြေပါက္ေနရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။"
ESTÁS LEYENDO
နှင်း (1) (Completed)
Novela Juvenil'ရူးရအောင်ချစ်ပေမဲ့မင်းပျော်ရွှင်ဖို့အတွက်..' "ပျော်အောင်နေပေးပါ ချစ်သောရေ.. ငါလက်လွှတ်ပေးရတာနဲ့တန်အောင်.." 1192018-31122019
