Lanet Lise!

Bilinmezlik

Evet arkadaşlar. Tekrar birlikteyiz. Farkettiğiniz gibi bölümler üst üste gelmeye başladı. Bu bölüm yine bir sürprizimiz var! Vote ve yorumları unutmayın!!!

Sizi seviyorum xx

-MsPotter1

Multi: ALEXANDER :DD

Bölüm 16

Sabah kalktığımda kafam kazan gibiydi. Gözlerim de yaşlıydı. Sanırım rüyamda ağlamıştım. Sahi, o rüya da neydi öyle? Alexander...

   Yoksa o da bir tür şekildeğiştiren miydi?

   ***

 Okula geldiğimde direkt sınıfa gittim. Scott daha gelmemişti anlaşılan. Sıramıza geçtim ve kafamı sıranın üzerine koyup gözlerimi kapadım. Evden çıkarken ağrı kesici içmiştim ama etki etmemişti. Aslında hiçbir ağrı kesici buna etki edemezdi.

   En iyisi sakin bir ortam bulmaktı.

   Kızlar tuvaletine gittim ve bir kabine girdim. Ciddi anlamda beynimi boşaltmaya ihtiyacım vardı. 

    Ruh'a ihtiyacım vardı.

    İçimden sakince Ruh'u düşündüm. Ferahlık hissini...

   Beynimin rahatlamaya başladığını hissediyordum... Ruh, sanki etrafımda bir barikat oluşturmuştu. Gözümü açtığımda etrafımda bir iplik edasında dönen havayı gördüm. Sanki benden aldığı kötü enerjiyi dağıtıyordu. Bu gerçekten iyi gelmişti.

  

   ***

İlk ders bittiğinde Scott yine ortalarda yoktu. 

Teneffüste James'in yanına gittim ve Tanrıya şükürler olsun onu orada buldum. Hemen yanına çöküp yanağına bir öpücük kondurdum. O da aynısını yaptı.

James'in yan sırasında Alexander oturuyordu. Yine siyahlar içindeydi ve ultra yakışıklı görünüyordu. 

 Ona baktığımı anlamış olacaktı birden kafasını çevirdi ve gülümsedi. Hemen kafamı öne eğdim. Tabi ki kızarmıştım.

  Ama kızarmamın nedeni utanmam değildi. Dün gece gördüğüm rüyaydı.

 James'e söylemeyi düşünmüyordum. Hayır, şimdi olmazdı. 

 Üstelik bu kadar yük üzerimizdeyken.

 James'e;

"Ben biraz dışarı çıkıyorum canım, gelmek ister misin?"

"Ah sanırım hayır maymun, uyuyacağım." dedi ve sırıttı.

"Peki." diyerek sınıftan ayrıldım. 

Okulun arkasına gittim ve bir banka çöktüm.

Alexander..

Bir tür şekildeğiştiren?

Ama bu normal bir şekildeğiştiren değildi.

Alexander?

Düşüncelere dalmışken;

"Kim bu Alexander , amma söylendin" biri arkadan söylemişti.

Döndüğümde Alexander'ı ve çarpıcı gülümsemesini gördüm.

"Ahh, şey.. Merak etme sen değilsin." dedim ve gülümseme sandığım birşeyle ona baktım. O da yanıma çöktü.

"Nasılsın bakalım?"

 "Teşekkürler. Seni sormalı Alexander."

 "Ah Venedik bana sadece Alex' de diyebilrsin."

 "Peki, olur Alex" dedim ve gülümsedim.

"Sana birşeyler anlatabilir miyim."

"Güveniyorsan,neden olmasın?" dedim ve sırıttı.

" Venedik, biliyor musun bazen kendimi bir boşlukta gibi hissediyorum.."

'Ben de uçsaydım ben de hissederdim'  demeyi isteyerek ama lafımı yutarak;

"Arada herkese olur, takma."

"Hayır, hayır bu böyle değil. Sanki, sanki içimden bireyler gidiyor ve ben onu yakalayamıyorum."

"Çok kötü bir duygudur. Bana da olmuştu. Sadece biraz sabretmen gerek."

Bir dakika. Bu duyguyu ben ne zaman yaşamıştım?

Bir Crytirious'a dönüştüğüm zaman.

Bu da ne demek oluyordu?

Tabi ki Alexander neye dönüştüğünü bilmiyordu.

Hiçbirşey bilmiyordu!

Olamaz!