Niet Wat Het Lijkt -- Wilko, De Nachtwacht (Compleet)

In Actie

"Zou hij al weg zijn?" vraagt Thea zich af. "Geen idee." antwoord Sien bot. "Nou zeg." zegt Thea dan. "Ik snap gewoon niet waarom Wilko me niet kan rondleiden." zegt Sien dan. "Omdat de sheriff ons moet rondleiden. We moeten hem aan onze kant krijgen." legt haar moeder uit. "Dan kun je toch ook alleen gaan?" vraagt Sien. Haar moeder gaat tegenover haar staan. "Je gaat me nu toch niet vertellen dat je dat onderdeurtje leuk vind, hé?" vraagt ze dan. "Wat? Nee, natuurlijk niet." antwoord Sien. "Nou dan. Je zag hoe Lucas tegen hem deed, hij is vast slecht nieuws. Hoe sneller je hem gewoon vergeet, hoe beter. Kom op, dan gaan we." zegt Thea dan, die hoopt dat Wilko al weg is. "Lucas?" vraagt Sien dan. "Je hoorde hem toch, ik mocht Lucas zeggen." zegt Thea met een grijns. Sien rolt met haar ogen, terwijl ze haar moeder volgt naar buiten.

-------------------------------------------------

"Hier is het, kom op." zegt Thea. Sien loopt achter haar moeder aan, met haar armen over elkaar. Zodra ze langs Cooper lopen, begint Thea plots iets te hard te praten. "Sien, weet jij welke kant we op moeten?" vraagt ze, een beetje te dramatisch. "Nee, ma." antwoord Sien, terwijl ze met haar ogen rolt. Thea geeft haar dochter een teken dat ze beter haar best moet doen. "Misschien is het hier wel, of daar?" vraagt Thea dan, met nog steeds een te luide stem. Dat doet ze natuurlijk expres om de aandacht van Cooper te trekken.. en dat lukt.

"Gaat alles goed, Thea?" vraagt Cooper als hij aan komt lopen. "Ah, meneer Cooper.." begint Thea. "U mocht Lucas zeggen, weet u nog?" helpt Cooper haar herinneren. "Ah, ja. Sorry." zegt Thea dan, met een lieve lach. Sien rolt weer met haar ogen, terwijl ze nog steeds met haar armen over elkaar staat. "Kan ik jullie misschien ergens mee helpen?" vraagt Cooper, terwijl hij zowel Thea als Sien aan kijkt. "Oh, nee hoor. Absoluut niet. Het zou alleen fijn zijn als we wisten wat er allemaal was in Schemermeer. En waar natuurlijk." legt Thea uit. Cooper knikt. "Wat dachten jullie van een rondleiding?" stelt Cooper dan voor. "Oh, wat attent van u!" roept Thea uit. Cooper krijgt last van rooie wangetjes.

"Sien!" Sien draait zich om en ziet Wilko aan komen lopen, met twee andere mensen, maar die blijven een beetje op afstand staan. "Is Cooper nou aan het blozen?" fluistert hij zacht, met een grote grijns op zijn gezicht. "Ik denk het." antwoord Sien een beetje kortaf. Wilko voelt zich gelijk schuldig. Hij zou op haar wachten en dat heeft hij niet gedaan. Nu moet ze alsnog met haar moeder op stap. Hij had niet weg moeten gaan. "Het spijt me. Ik kon niet langer wachten. Er was een noodgeval." legt Wilko uit. "Oh, nee dat is geen probleem! Ik kon vandaag toch niet. Mijn ma.. wou het dorp verkennen met mij samen." verzint Sien snel. Wilko knikt. "Toch wil ik het goed maken. Zullen we morgen anders wat afspreken? Dan kan ik je alsnog die rondleiding geven." stelt Wilko dan voor. "Ja, dat is.."

"We krijgen nu al een rondleiding van Lucas. Dat zal niet nodig zijn." onderbreekt Thea haar dochter. "Kom Sien, zullen we gaan." zegt ze dan nog snel, voordat iemand ook maar iets kan zeggen. "Hij is slecht nieuws. Een lief meisje als jij moet niet optrekken met iemand als hem." zegt Cooper vervolgens als ze weggelopen zijn. "Je kent me niet eens. Daarbij trok je nogal een vies gezicht toen je me voor het eerst zag." protesteert Sien. "Sien, gedraag u!" roept Thea kwaad. "Sorry hoor." zegt Thea dan weer erg lief tegen Cooper. "Nee, dat is geen probleem. Tieners, hé." antwoord hij dan. "Het was niet mijn bedoeling om je vies aan te kijken, ik herkende je gewoon niet en wilde weten wie je was. Ik ben namelijk erg beschermend over Schemermeer en iedereen erin." legt Cooper dan uit.

"Wie was dat?" vraagt Keelin, als ze richting Wilko loopt, die naar Sien aan het staren is. "Oh, dat is Sien. Haar moeder en zij logeren hier. Ze zijn op vakantie." legt Wilko uit, terwijl hij nog steeds naar Sien blijft kijken, die steeds maar verder en verder weg loopt. "Aha. Ik snap het al." zegt Vladimir, die ook aan komt lopen en het hele gesprek kon volgen. "Wat snap je al?" vraagt Wilko. "Jij bent haar vakantie liefde." lacht hij. Ook Keelin moet erom lachen. "Ha, ha." zegt Wilko sarcastisch. Hij moet er helemaal niet om lachen.

Maar als hij aan het idee denkt, moet hij blozen. Hij, de vakantie liefde van Sien? Dat klinkt zo verkeerd nog niet. "Ben je nu aan het blozen?" vraagt Keelin dan. "Ik wist het. Je vind haar leuk." lacht Vladimir. "Hebben we geen werk te doen? We moeten naar Vega. Verder uitzoeken wat we tegen ons monster moeten doen, voordat er meer slachtoffers vallen." zegt Wilko snel. "Oh, en nu wil je wel graag aan de slag?" vraagt Vladimir met een grijns. "Kom nou maar." zucht Wilko. Lachend lopen Vladimir en Keelin achter Wilko aan, richting hun geheime kamer waar Vega op hun bezoekje wacht.

"Vega, we denken dat we weten waar ons monster zich schuil houdt." zegt Wilko, als ze binnen stappen. "Wanneer kunnen we het beste ten aanval gaan?" vraagt Vladimir. "Vannacht." antwoord Vega, de man in het boek. "Het monster kan niet tegen duisternis. Hij zal verborgen blijven, omdat hij in het duisternis niet goed kan zien." legt Vega uit. "Goed, dan zetten we een wekker." zegt Keelin dan. Wilko en Vladimir knikken instemmend. "We spreken om middernacht af en dan pakken we dat ding." zegt Wilko vastberaden. De andere nachtwachters knikken. "Goed idee."