Niet Wat Het Lijkt -- Wilko, De Nachtwacht (Compleet)

Te Laat

"Boe!" roept Wilko plots. Sien schrikt zich rot. Ze draait zich zo snel om dat ze struikelt en in Wilko zijn armen valt. "Wow, gaat het?" vraagt Wilko, die haar helpt recht te staan. "Wat denk je zelf!?" roept Sien luidt. "Je liet me schrikken!" roept ze dan. "Dat was de bedoeling." lacht Wilko. "Oh nou, mooi voor jou dan." zegt Sien, die tegen de boom aan gaat leunen. "Je bent toch niet boos?" vraagt Wilko dan. "Ik was doodsbang." antwoord Sien, niet al te vrolijk. "Sorry. Ik wou je niet bang maken. Alleen een grapje." zegt Wilko dan. Sien slaat een zucht uit. Dan slaat Wilko plots zijn armen om haar heen en houdt haar stevig vast in een knuffel. "Ik zal je echt niet zomaar achterlaten." zegt hij dan. "Dank je." antwoord Sien, die Wilko nu ook stevig vast pakt in de knuffel.

--------------------------------

"Mag ik iets vragen?" vraagt Thea, als ze aan komt in de herberg en bij de bar gaat staan. "Maar natuurlijk." antwoord Vladimir, die achter de bar staat. "Weet jij misschien waar mijn dochter is?" vraagt ze dan. "Ze had al een uur geleden terug moeten zijn. Eigenlijk had ze nooit weg mogen gaan. Ik heb geen idee wat ze aan het doen is." legt Thea uit. Vladimir heeft enkel geen idee wie haar dochter kan zijn. "Sorry. Ik heb geen idee." antwoord hij eerlijk. "Oh, waar kan ze zijn.." zucht Thea, die meer geïrriteerd dan bezorgd klinkt. "We zijn hier net aangekomen en ze neemt nu al de benen." moppert ze er nog achter aan.

Dan schiet het Vladimir te binnen. "U bent de moeder van Sien?" vraagt hij dan. Thea draait zich om. "Ja, hoezo?" vraagt ze. "Sorry, dat wist ik niet. Ze is bij Wilko, ze zullen elk moment terug kunnen komen." legt hij uit. "Bij Wilko? Sinds wanneer?" vraagt Thea. Hier is ze totaal niet blij mee. "Sinds de ochtend." antwoord Vladimir. "Sinds de ochtend? Het is al bijna 7 uur s' avonds!" roept ze uit. Wat kan ze nou zo een hele dag te doen hebben met een knul als hij? Daarbij heeft ze daar helemaal geen tijd voor. "Als ze terug is, stuur haar dan naar boven wil je." zegt Thea, die niet eens meer de moeite doet om lief te klinken. Dan vertrekt ze terug naar haar kamer. "Waar ging dat over?" vraagt Keelin, die merkte dat Thea een beetje raar deed. "Geen idee." antwoord Vladimir, nadat hij zijn schouders heeft opgehaald.

Intussen zitten Wilko en Sien tegen een boom aan, in het bos. Of nou.. Wilko zit tegen de boom, Sien zit tegen Wilko aan. "Niet in slaap vallen, he." zegt Wilko met een lach. "Zolang jij ook niet in slaap valt." antwoord Sien, met dezelfde lach op haar gezicht. "Jij zou sneller in slaap vallen dan ik." lacht Wilko weer. "Ik? Nee. Ik vind het bos dood eng. Daar val ik echt niet in slaap." protesteert Sien. Wilko gaat recht op zitten, waardoor ook Sien rechtop zit. "Ben je nog steeds bang door mij?" vraagt Wilko dan bezorgd. "Wat? Nee!" roept Sien. "Bij jou voel ik mij juist veilig. Alleen in dit bos zijn zou ik maar helemaal niets vinden." geeft Sien eerlijk toe, terwijl ze weer tegen de boom aan gaat leunen.

Wilko gaat languit liggen op de grond, met zijn hoofd op de benen van Sien. "Wat doe je?" vraagt Sien lachend. "Dit ligt lekker." zegt Wilko, terwijl hij zijn ogen sluit. "Niet in slaap vallen." zegt Sien, terwijl ze Wilko zachtjes een tik geeft op zijn buik. Daarna laat ze, zonder dat ze het zelf door heeft, haar hand rusten op zijn buik. "Ik slaap niet. Daarbij, zo erg is het toch niet?" vraagt Wilko dan. "Als jij slaapt, heb ik niets aan je. Ik zit net te vertellen dat ik het eng vind alleen." legt Sien uit. Wilko begint te lachen. "Lach je me nu uit?" vraagt ze dan. Wilko opent zijn ogen.

"Natuurlijk niet." antwoord Wilko. "Ik lach om je reactie." zegt hij dan met een grijns. "Ha, ha." antwoord Sien plagerig. "We zitten hier al de hele dag. Ik zou zelfs de hele nacht wel kunnen blijven." zegt Wilko dan. "Ik niet. Tenminste, wel bij jou maar, in het bos niet." legt Sien uit. "Hoe laat is het eigenlijk?" vraagt ze dan. Wilko haalt zijn schouders op, terwijl hij zijn telefoon pakt. "10 over 7." antwoord hij. "Wat?" vraagt Sien geschrokken. "Zo laat al? Ik had al een uur geleden thuis moeten zijn!" roept Sien dan. "Wat? Sorry dat wist ik niet." zegt Wilko, terwijl hij gelijk recht op gaat zitten. "Is niet jou schuld, maar zullen we nu wel gaan?" vraagt Sien dan, die best angstig lijkt. "Natuurlijk, kom op." zegt Wilko, terwijl hij Sien helpt met opstaan.