Niet Wat Het Lijkt -- Wilko, De Nachtwacht (Compleet)

Sien!

"Uhm, sorry. Ik hoorde je toevallig praten." begint Thea. "Ja?" vraagt Keelin. "Hoorde ik dat jij weet waar de diamant gebracht word?" fluistert Thea. Keelin knikt. "Dat klopt, maar ik ga er niet heen. Dat mag niet." antwoord Keelin. Thea knikt. "Zou ik de plaats misschien mogen weten?" vraagt Thea voorzichtig. "Waarom?" vraagt Keelin. "Oh, ik ben altijd al.. gefascineerd geweest door diamanten. Ik zou hem graag even in het echt zien." legt Thea uit, zo onschuldig mogelijk. "Goed, maar u heeft het niet van mij." zegt Keelin dan. Thea knikt. Keelin fluistert de plaats van de diamant in het oor van Thea. "Vannacht om 12 uur." zegt ze erachteraan.

------------------------------------------------

"Het plan kan beginnen." zegt Keelin, als ze de geheime ruimte in komt lopen. "Goed, denk je dat ze zal komen?" vraagt Vladimir. Keelin knikt. "Ze was er echt erg benieuwd naar. Ik denk het wel." antwoord ze. Vladimir knikt. "Dat is mooi." zegt hij. Ze wachten nog even op Wilko, maar hij lijkt niet meer te komen. "Waar is Wilko? Het is al bijna 12 uur." zegt Vladimir. Keelin kijkt richting de deur. "Misschien is hij vergeten een wekker te zetten?" denkt Keelin hardop na. "Dat kan, maar daar kunnen we nu niet op wachten. Het is al bijna middernacht, we moeten gaan." vindt hij. Keelin knikt. "Nu of nooit." zegt Keelin. "Succes!" roept Vega nog vanuit zijn boek.

Als Keelin en Vladimir weg willen lopen, komt Wilko plots binnen stormen. "Sorry!" roept hij. "Waar was je?" vraagt Keelin. "Wat zie jij er moe uit." valt Vladimir op. "Ik heb de hele dag Sien zitten zoeken, met geen succes. Ze is nergens te vinden en niemand heeft haar gezien. Ik maak me zorgen." legt Wilko uit. "Hoe kan dat?" vraagt Vladimir. Wilko haalt zijn schouders op. "Wilko, ik beloof je dat we haar zullen vinden, maar we moeten nu echt gaan om Thea op te pakken. Ze is geen gewone dief. Ze is gevaarlijk. Ze kan magie beheersen. We kunnen haar nu niet laten ontsnappen." legt Keelin uit. Wilko knikt.

Keelin opent de deur om naar buiten te gaan. Als de deur open is, ziet ze dezelfde kat weer staan, zoals vanochtend. "Uhm, Wilko?" vraagt ze. Wilko loopt naar Keelin. Zodra hij ziet waar dit om gaat, rolt hij met zijn ogen. "Die kat volgt mij echt overal!" roept Wilko geïrriteerd, terwijl hij langs Keelin naar buiten loopt. Keelin en Vladimir kijken elkaar even aan, maar gaan dan achter Wilko aan. Toch laat de kat het er niet bij zitten en rent achter de nachtwacht aan.

Als de nachtwacht op de afgelegen plek in hun dorp aan komen, lopen ze voorzichtig in het rond. Ook de kat is er weer bij. Ze zijn opzoek naar Thea, maar kunnen haar nergens vinden. Wilko neemt geen risico's en veranderd in zijn andere gedaante, de weerwolf. Op dat moment rent de kat weg. "Daar zijn we eindelijk van af." zegt Wilko dan. Keelin en Vladimir veranderen ook. In een elf en een vampier.

"Ik had kunnen weten dat dit een val was." Wilko, Keelin en Vladimir draaien zich geschrokken om. "Thea." zegt Wilko kwaad. Man wat heeft hij een hekel aan haar. "Dus.. we hebben een hondje, een vleermuis en..?" vraagt Thea. "Elf." antwoord Keelin. "Aha." Wilko irriteert zich aan Thea. Het is net alsof ze helemaal niet bang is. Hij kan niet langer meer wachten en rent op haar af. Thea pakt snel een klein flesje en houdt deze voor zich, waardoor Wilko stopt met rennen. "Moet ik daar bang voor zijn?" vraagt hij. Thea schudt haar hoofd. "Nee, hier moet je voorzichtig mee zijn." antwoord Thea.

"Wat is dat?" vraagt Keelin. "Dat, mijn elfje, is een tegengif." legt Thea uit. "Een tegengif voor wat?" wilt Wilko weten. "Sien." antwoord Thea. Wilko zijn ogen worden groot. "Wat heb je gedaan!?" roept Wilko kwaad. "De kat." valt Keelin dan op. "Wat?" vragen Wilko en Vladimir tegelijk. "Een slim elfje." zegt Thea dan. "Ze heeft Sien in een kat veranderd! Daarom was die kat steeds bij je Wilko. Het is Sien!"roept Keelin plots. "Dat klopt. En nu wil ze je nooit meer zien, ahw." zegt Thea, zogenaamd verdrietig.

Wilko kan zijn oren niet geloven. "Wat?" vraagt hij. "Hoe kon je dat doen bij je eigen dochter!?" roept hij dan. "Ze had me verraden! Ze verdiende het." vindt Thea. "Geef dat drankje!" roept Vladimir dan. "Alleen als jullie me laten gaan. Mijn leven, voor dat van Sien." zegt Thea met een grijns. De nachtwacht kijken elkaar aan. "Best." zegt Wilko dan. Thea gooit het flesje weg, terwijl ze wegrent. "Nee!" roept Wilko luidt. Vladimir gebruikt zijn kracht en rent snel naar het flesje toe, die hij nog net kan vangen. "Geen zorgen, ik heb hem." zegt hij dan. Wilko rent naar hem toe en neemt het flesje aan. "Zal Sien me ooit nog willen zien?" vraagt Wilko. "Maar natuurlijk. Waarom niet?" vraagt Keelin. "Omdat ze me gezien heeft als wolf. Ze schrok zich rot." zegt Wilko triest. "Het komt goed. We gaan haar zoeken en vinden en veranderen haar terug." verzekerd Vladimir hem. "Dan zien we wel weer verder."