Niet Wat Het Lijkt -- Wilko, De Nachtwacht (Compleet)

Achter Tralies

"Natuurlijk niet." antwoord Wilko. "Ik lach om je reactie." zegt hij dan met een grijns. "Ha, ha." antwoord Sien plagerig. "We zitten hier al de hele dag. Ik zou zelfs de hele nacht wel kunnen blijven." zegt Wilko dan. "Ik niet. Tenminste, wel bij jou maar, in het bos niet." legt Sien uit. "Hoe laat is het eigenlijk?" vraagt ze dan. Wilko haalt zijn schouders op, terwijl hij zijn telefoon pakt. "10 over 7." antwoord hij. "Wat?" vraagt Sien geschrokken. "Zo laat al? Ik had al een uur geleden thuis moeten zijn!" roept Sien dan. "Wat? Sorry dat wist ik niet." zegt Wilko, terwijl hij gelijk recht op gaat zitten. "Is niet jou schuld, maar zullen we nu wel gaan?" vraagt Sien dan, die best angstig lijkt. "Natuurlijk, kom op." zegt Wilko, terwijl hij Sien helpt met opstaan.

-----------------------------

Wilko en Sien rennen de herberg binnen. "Ah, je mama vroeg of ik je naar boven wou sturen als je er weer was." zegt Vladimir, op het moment dat hij Sien ziet. Sien knikt. "Is goed. Dank je." antwoord ze, terwijl ze snel de trap op loopt om naar haar kamer te gaan. Halverwege de trap, staat ze plots stil. "Oh, Wilko." zegt ze, terwijl ze terug rent naar beneden. "Ja?" vraagt Wilko. "Dank je." zegt ze, nadat ze hem een kus op zijn wang heeft gegeven. Zonder verder nog iets te zeggen, rende ze snel weer de trap op. Deed ze dat echt? Het is misschien maar iets kleins, maar voor haar zo groot. Niet dat ze er spijt van heeft. Ze zou het zo weer doen. Wilko is leuk. Is dat raar? Om iemand nu al leuk te vinden, ook al ken je diegene pas net? Ach, wat maakt haar dat uit.

Wilko staart Sien na, met blozende wangen en een kleine lieve lach op zijn gezicht. Keelin en Vladimir beginnen te lachen. "Wat is er allemaal in dat bos gebeurd?" vraagt Vladimir met een grijns. "Niets bijzonders." antwoord Wilko, die de lach maar niet van zijn gezicht kan krijgen. "Je vind haar echt heel leuk, hé?" vraagt Keelin dan. Wilko reageert niet, maar het antwoord weet hij echt wel. "Is dat raar?" vraagt Wilko dan uiteindelijk. "Maar nee! Misschien is het wel liefde op het eerste gezicht. Dat komt wel eens voor." zegt Keelin dan. "Wilko is verliefd." lacht Vladimir. Wilko rolt lachend met zijn ogen.

Als Sien voor de deur staat, neemt ze even diep adem. Vanaf het moment dat ze hier naar binnen stapt, word het de hel. Toch was het alles waard. Deze dag zal ze nooit zomaar vergeten, ondanks dat het in die enge bos was. Met dat in gedachten, opent ze de deur en stapt naar binnen. Haar moeder zegt niets, totdat Sien de deur sluit. "Waar ben jij mee bezig!?" roept Thea luidt. "Sorry, mama. Ik was de tijd vergeten en.." Maar Sien krijgt niet eens de kans het uit te leggen. "Geen smoesjes." onderbreekt ze haar dochter. "Ik wil niet dat je nog met dat stomme onderdeurtje praat. We moeten deze mensen te vriend houden, tot we weer vertrekken, maar meer niet." roept ze er nog achteraan.

"Hij is geen onderdeurtje." verdedigd Sien hem. "Ah nee? Ga me nu toch niet vertellen dat je hem wel leuk vind. Je zei gister nog van niet, weet je nog?" vraagt Thea. Sien reageert niet, maar kijkt naar de grond. "Gatver!" roept Thea plots. "Nou, je kan het vergeten! Zodra wij hier klaar zijn, vertrekken we gewoon weer. Ik zou me dus maar niet teveel hechten aan dat onderdeurtje." zegt Thea. Sien rolt met haar ogen. "Kunnen we niet gewoon een normaal leven lijden?" vraagt Sien dan. "Dit is ons leven. We hebben het altijd zo gedaan. Je gaat nu niet terug krabbelen, omdat je verliefd word." zegt Thea met een vies gezicht. "Wij moeten voor onszelf kunnen zorgen. Het kan niet anders."

"Ik ben niet verliefd, maar ik wil dit leven niet meer! Schemermeer lijkt me gewoon de perfecte plek om opnieuw te beginnen." houdt Sien vol. Thea begint te lachen. "Aha." zegt ze. "En wat als dat onderdeurtje hier niet was?" vraagt ze er dan nog achter aan. Sien haalt haar schouders op. "Dat dacht ik al." zegt ze. "Ach, hij zal geen probleem meer zijn." denkt ze dan hard op na. "Hoezo?" vraagt Sien verbaasd. "Die zal op dit moment wel achter de tralies zitten." zegt Thea. Sien haar ogen worden groot. "Waarom zou hij achter tralies zitten?" vraagt Sien. "Ik heb Lucas opgebeld. Gezegd dat hij je meenam zonder iets te zeggen. Na een hele dag nog steeds niet terug. Veel meer hoefde ik niet te zeggen. Hij noemde het zelf al ontvoering en zou erachter aan gaan." legt Thea uit, met een grijns.

Sien kan haar oren niet geloven. Ze weet niet waarom ze eigenlijk zo verbaasd is. Haar moeder spookt altijd van dit soort geintjes uit. Sien loopt kwaad richting de deur. "Wat ga jij doen dametje?" vraagt Thea snel. "Ik ga Wilko waarschuwen." zegt Sien dan. "Dat is al te laat." antwoord Thea. "Prima, dan haal ik hem uit te tralies. Zeg ik wat er echt gebeurd is." zegt Sien weer. "Dat doe jij niet." zegt Thea. "Oh nee? En waarom niet?" vraagt Sien, terwijl ze haar armen over elkaar legt. "Als jij dat doet, dan heeft dat onderdeurtje grotere problemen dan achter de tralies zitten." zegt Thea. Sien laat haar handen zakken. Als ze 1 ding zeker weet, is het dat haar moeder geen grapjes maakt. Verslagen gaat ze op haar bed liggen. Ze wilt Wilko niet nog meer in de problemen brengen. Als haar moeder ergens goed in is.. is het het leven zuur maken van iemand anders.

Cooper komt de herberg binnen stormen. Nadat hij het bos doorzocht had, is hij maar terug gegaan naar het dorp. Van voorbijgangers heeft hij gehoord dat Wilko alweer terug was. Wilko zit aan de bar te praten met Keelin en Vladimir. Cooper pakt Wilko zijn armen vast. "Hé, wat doe je?" roept Wilko, terwijl Cooper hem in de boeien legt. "Ik arresteer je omdat je verdacht bent voor een poging tot ontvoering." zegt Cooper. "Waar slaat dat op?" roept Wilko. "Dit moet een misverstand zijn!" roept Keelin hen nog na voordat ze de deur uit gaan, maar Cooper neemt Wilko ruw mee en luistert niet meer naar wat er achter hem nog gezegd word. Keelin en Vladimir kijken elkaar geschrokken aan en rennen dan achter Wilko aan.