Niet Wat Het Lijkt -- Wilko, De Nachtwacht (Compleet)

Wat Nu ?

"Wat is dat?" vraagt Vladimir, terwijl hij naar een onbekend boekje wijst op de tafel. Keelin kijkt ernaar. "Oh ja." zegt ze, terwijl ze het boekje op pakt. "Dit is van Thea. Ze is het verloren toen ze wegging." legt Keelin uit. "Sien, ken jij dit boekje?" vraagt Wilko, terwijl hij opstaat. Sien staat ook op en loopt naar Keelin. Ze kijkt naar het boekje, maar schudt haar hoofd. "Nee, ik heb geen idee. Sorry." antwoord ze. Wilko loopt naar haar toe en slaat zijn arm om haar heen. "Geen probleem." antwoord hij. "Keelin, wat staat erin?" vraagt Vladimir. "Een heleboel." antwoord Keelin.

--------------------------------------------------

Keelin opent het boekje. "Het was een soort dagboek van haar." legt ze uit. "Even zoeken hoor." zegt ze, terwijl ze door de blaadjes heen bladerd. "Ah, gevonden." zegt ze dan. "Luister goed." zegt ze, voordat ze begint met voorlezen. Wilko en Vladimir kijken elkaar even aan. Dan kijkt Wilko naar Sien, maar die heeft haar ogen gericht op Keelin. Wat zou er in dat boekje staan?

"Het is niet eerlijk. Alleen maar omdat zij zo nodig met een sterveling moest trouwen, ben ik er nu ook 1. Waarom lijk ik zoveel op hem en niet op haar? Zij kan alles en ik kan niets. Ja, toverdrankjes brouwen. Dat is het enige wat ik wel kan en ik ben er goed in ook, maar ik wil meer. Veel meer." Als Keelin stopt met lezen, kijkt ze de rest aan.

"Wat houdt dan in?" vraagt Wilko die het nog niet wilt begrijpen. "Waarschijnlijk was haar moeder wel een heks, maar zij trouwde met een sterveling. Toen Thea geboren werd heeft ze het meeste geërfd van haar vader." legt Keelin uit. "Dat verklaart waarom ze die toverdrankjes kan maken." zegt ze er nog achteraan. Wilko kijkt Sien vragend aan. "Wist jij hier ook maar iets van?" vraagt hij zichzelf hardop af. Sien reageert niet, maar schudt wel haar hoofd. "Nee, helemaal niets. Keelin zou ik dat boekje mogen hebben?" vraagt Sien. Keelin knikt. "Maar natuurlijk, hier." zegt ze, terwijl ze Sien het boekje geeft.

Sien stopt het boekje in haar jaszak. "Goed, nu we dat raadsel ook hebben opgelost.." begint Wilko. "Zullen we nu wat gaan drinken in de herberg?" vraagt hij. De anderen knikken. "Goed idee. Kom op." zegt Vladimir. Hij opent de geheime deur en loopt erdoor heen, gevolgd door Keelin. Ook Wilko wilt gaan lopen, maar word gestopt door Sien. "Wilko?" vraagt ze. Wilko draait zich naar haar toe. "Ja?" vraagt hij. "Wat nu?" vraagt Sien. "Wat nu? Hoe bedoel je?" vraagt Wilko. Hij kan het niet helemaal volgen.

"Nou.. Mijn moeder is weg en jullie hebben Schemermeer gered, zoals jullie dat blijkbaar vaker doen, maar hoe zit het nu met mij? Ik heb het geld niet om een kamer te blijven huren." legt Sien uit. Wilko knikt. Daar had hij nog niet aan gedacht. "We verzinnen wel wat." antwoord hij. Wilko pakt haar hand vast. "Kom, wat drinken." zegt hij dan met een lieve lach. Sien knikt. Samen lopen ook hun de geheime ruimte uit. Wilko sluit de deur en gaat dan met Sien naar de herberg.

"We hebben vast een cola besteld voor jullie." zegt Keelin als Wilko en Sien aan komen lopen. "Top, bedankt." antwoord Wilko. Samen gaan ze aan tafel zitten, bij Keelin en Vladimir uiteraard. "Het komt er zo aan." zegt Keelin. Sien kijkt rond. Het ziet er zo normaal uit hier en toch zit ze nu aan tafel met de minst normale personen van heel Schemermeer. Niets is wat het lijkt. Wilko, een weerwolf. Keelin, een elf. Vladimir, een vampier. Haar moeder.... een sterveling, maar toch een heks. Nee, ze snapt nog steeds niet hoe dit alles kan, maar het maakt haar ook niet uit. Ze is trots op de nachtwacht en op wat ze doen. Ze is vooral trots op Wilko.

"Kijk eens aan. 4 cola." zegt Ella als ze met het dienblad aan komt lopen. Ze zet de 4 cola op tafel. "Bedankt." zegt iedereen aan de tafel vervolgens. Ella knikt vriendelijk en richt zich dan naar Sien toe. "Sien, ik heb begrepen dat je moeder weg is. Ik wil niet vervelend zijn, maar hoe ga je dat doen met de kamer?" vraagt Ella zich af. Sien kijkt Wilko geschrokken aan. Hoe weet ze dat nu al zo snel? "Sien is achter gelaten door haar moeder. We moeten nog iets voor haar verzinnen." legt Wilko eerlijk uit, want tja.. het is wel waar.

"Je kan wel bij mij blijven, als je wil? Gewoon zo lang nodig is." stelt iemand plots voor. Sien kijkt op en het is Cooper die nu naast hun tafel staat. "Ik zou u alleen maar tot last zijn." antwoord ze. "Maar nee! Ik doe het graag." zegt Cooper. Sien is even stil, maar kijkt Cooper dan met een glimlach aan. "Heel graag." antwoord ze dan. "Goed, dan is dat geregeld." zegt Cooper weer. "We zullen straks je spullen overbrengen." zegt hij. Sien knikt. "Dat zijn er toch niet zo veel." antwoord ze.

Als Cooper weer weg loopt, rolt Wilko met zijn ogen. "Wat?" vraagt Sien, als ze het op merkt. "Van iedereen in Schemermeer, ga je bij de man wonen die mij totaal niet mag." zegt Wilko. Keelin en Vladimir beginnen te lachen. "Geen zorgen, Wilko. Ik vind jou leuk en daar kan zelfs de sheriff van de stad niet tussen komen." antwoord Sien. Ze geeft Wilko een kus op zijn wang, maar dat is voor Wilko niet goed genoeg. Hij draait zijn hoofd naar haar toe en geeft haar een kus op haar lippen. "Oehh." zeggen Vladimir en Keelin tegelijk. "Ik ben zo dol op jou." zegt Wilko dan. Sien begint te glimlachen. "Ik ook op jou." antwoord ze dan. Ze pakken hun cola op en beginnen te drinken, terwijl Wilko stiekem Sien haar hand vasthoudt van onder de tafel.

--------------------------------------------

Dit was het verhaal alweer!! Hopelijk vonden jullie het een leuk verhaal!
Bedankt voor het stemmen, reageren en bovenal voor het lezen!

Tot de volgende keer.