Niet Wat Het Lijkt -- Wilko, De Nachtwacht (Compleet)

Ontsnapt

Wilko kan zijn oren niet geloven. "Wat?" vraagt hij. "Hoe kon je dat doen bij je eigen dochter!?" roept hij dan. "Ze had me verraden! Ze verdiende het." vindt Thea. "Geef dat drankje!" roept Vladimir dan. "Alleen als jullie me laten gaan. Mijn leven, voor dat van Sien." zegt Thea met een grijns. De nachtwacht kijken elkaar aan. "Best." zegt Wilko dan. Thea gooit het flesje weg, terwijl ze wegrent. "Nee!" roept Wilko luidt. Vladimir gebruikt zijn kracht en rent snel naar het flesje toe, die hij nog net kan vangen. "Geen zorgen, ik heb hem." zegt hij dan. Wilko rent naar hem toe en neemt het flesje aan. "Zal Sien me ooit nog willen zien?" vraagt Wilko. "Maar natuurlijk. Waarom niet?" vraagt Keelin. "Omdat ze me gezien heeft als wolf. Ze schrok zich rot." zegt Wilko triest. "Het komt goed. We gaan haar zoeken en vinden en veranderen haar terug." verzekerd Vladimir hem. "Dan zien we wel weer verder."

-----------------------------------------------

Wilko, Vladimir en Keelin lopen rond in Schemermeer, op zoek naar Sien. "Sien, kom tevoorschijn!" roept Keelin. Wilko gaat op een bankje zitten, kijkend naar de grond. "Wilko, gaat het?" vraagt Keelin. "Wat als we haar niet meer vinden? Dan is ze de rest van haar leven een kat! En dat is dan mijn schuld." zegt Wilko somber. "Dat is niet jou schuld, Wilko." verzekerd Keelin hem. "Nee, inderdaad. Thea heeft dit veroorzaakt." zegt Vladimir dan. "Ja, maar hoe eigenlijk? Ze is geen wezen uit de onderwereld, maar ze kan wel toverdrankjes maken. Ik snap het niet." legt Keelin uit. Vladimir schudt zijn hoofd. "Ik ook niet." antwoord hij.

"Waar kan ze zijn?" vraagt Wilko dan. "Is er geen plek waar ze graag kwam?" vraagt Vladimir. Wilko schudt zijn hoofd. "Nee." antwoord hij. Maar dan staat hij plots op. "Het bos." zegt hij dan. "Het bos?" vraagt Keelin. "Daar durfde ze toch niet alleen?" vraagt Keelin. "Oh.. Ja.. Dat klopt." antwoord Wilko. "Is er niet een plek waar ze zich veilig zou voelen?" vraagt Vladimir. "Of de plek waar je je eerste kus had met haar!" herinnert Keelin zich dan. Wilko kijkt haar geschrokken aan. "Hoe weet jij dat!?" roept hij uit. Keelin begint te lachen. "Ik kon het zien aan je." antwoord ze. "Hoe dan?" vraagt Wilko. "Kunnen we dat later uitzoeken? We moeten Sien vinden." helpt Vladimir hen herinneren. "Ja, kom op." zegt Wilko, terwijl hij al richting de herberg rent.

Als ze bij de deur van Sien aankomen maakt Wilko een gebaar dat Keelin en Vladimir even buiten moeten wachten. Wilko opent zachtjes de deur en doet hem gelijk achter zich dicht, zodat Sien niet weg kan rennen als ze hem ziet. Wilko kijkt de kamer in en zijn ogen worden groot. "Thea!?" roept Wilko luidt. "Ah, net op tijd om afscheid te nemen, wat lief van je." zegt Thea sarcastisch. Wilko kijkt naast Thea op de grond. Een koffer. "Je gaat weg?" vraagt Wilko. "Je laat Sien zomaar in de steek!?" roept hij dan luidt. "Sien? Die is allang verloren." antwoord Thea. "Nou, ik ga maar weer eens." zegt Thea dan.

Wilko gaat voor de deur staan. "Oh, wat nu? Als je zin hebt om te spelen, zoek je maar een ander baasje, beest." gromt Thea. "Ik laat je niet zomaar ontsnappen." zegt Wilko dan. "Oh nee?" vraagt Thea. Wilko schudt zijn hoofd. "Zeg, weet jij nog dat Sien bang is in het bos?" vraagt ze dan. "Ja, wat heeft dat ermee te maken?" vraagt Wilko. "Ik denk niet dat ze het daar lang zou volhouden. Was er nu maar iemand die haar kon helpen." zegt Thea. "Wat heb je gedaan!?" roept Wilko. "Niets bijzonders. Ik hou alleen niet zo van katten, net als jij. Ik heb der dus het bos ingejaagd." legt Thea uit. Hoe graag Wilko haar ook te pakken wilt nemen, hij twijfelt toch geen moment. Hij opent de deur en rent de gang uit. "Wilko!?" roept Keelin hem na. Ze kijkt Vladimir bezorgd aan. "Ik ga er wel achteraan." zegt hij en hij gebruikt zijn kracht om snel te rennen.

Keelin wou er net achteraan gaan, tot ze Thea de kamer uit ziet lopen. "Van plan om te vertrekken?" vraagt Keelin. "Mijn leven voor dat van Sien, weet je nog?" helpt Thea haar herinneren. "Klopt, maar wij hebben het flesje al. Waarom zou ik je nu nog laten gaan?" vraagt Keelin. "Dat is een goede vraag." zegt Thea, maar ze lijkt totaal niet bang. "Zeg eens, wat ben jij?" vraagt Keelin. "Wat? Wat ben ik? Oh, dat klinkt zo naar. Ik ben gewoon een mens, helaas." antwoord Thea. Keelin snapt er niets van. Ze moet liegen, het kan niet anders. Hoe kan ze anders toverdrankjes maken?

Thea gaat terug de kamer in. Keelin rent achter haar aan, maar ze is al te laat. Thea is uit het raam gesprongen. Keelin rent naar het raam en ziet dat ze ervan door rent. Ze haalt het nooit meer om haar nu in te halen. Was Vladimir hier nog maar. Wacht.. Het schiet Keelin plots te binnen dat Wilko en Vladimir nog achter Sien aan zijn, maar waar zijn ze heen gegaan? Keelin draait zich om en kijkt rond in de kamer. Alle portemonnees, waar Wilko het over had, zijn weg. Alles, op 1 boekje na. Het boekje ligt vlak bij het raam. Thea zou het vast verloren hebben. Keelin pakt het boekje op en neemt het mee naar de geheime ruimte. Waar ze het rustig kan bestuderen en lezen.