Niet Wat Het Lijkt -- Wilko, De Nachtwacht (Compleet)

Nou Dan

"Aan wie?" vraagt Cooper. Wilko rolt weer met zijn ogen, terwijl hij richting Sien en Thea wijst. "Wie zijn dat?" vraagt Cooper met een vies gezicht, als hij naar Sien kijkt, maar zodra hij Thea ziet klaart zijn gezicht plots op. Wilko heeft het in de gaten en begint te lachen. Daardoor word Cooper weer wakker vanuit zijn gedachtes. "Het is wel waar. We liepen al uren in het bos." zegt Sien dan. "Klopt, meneer. We waren verdwaald. Het bos is ook zo groot. Deze jongeman heeft ons geholpen de weg te vinden." legt Thea dan uit, op een beetje een flirterige manier. "Oh, zeg maar Lucas hoor." zegt Cooper vriendelijk tegen Thea. "En voor jou, je hebt geluk." snauwt hij naar Wilko. Dan zet hij zijn hoed goed, en loopt weer weg.

---------------------------------------------

"Waar ging dat allemaal over?" vraagt Sien dan. "Er zijn de laatste tijd een aantal verdwijningen, maar geen zorgen. De sheriff zit er bovenop en in de herberg kan jullie niets gebeuren." legt Wilko uit. "Dat was de sheriff?" vraagt Thea, opeens heel geïnteresseerd. Wilko knikt. "Ja, maar hij heeft de pik op mij. Hij geeft mij de schuld van alles." legt Wilko verder uit. "Dus je hebt er niets mee te maken?" vraagt Sien. "Nee, natuurlijk niet." antwoord Wilko. "Zullen we naar de herberg?" vraagt Wilko dan. "Goed idee. Dan kunnen wij onze spullen kwijt. Die tassen worden na een lange tijd best zwaar." zegt Thea dan. "Moet ik u helpen met tillen?" stelt Wilko dan voor. "Nee!" roept Thea. "Ik bedoel, dank je, maar het lukt wel." zegt ze dan snel. Wilko knikt en draait zich om. "Deze kant." zegt hij dan.

Wilko opent de deur van de herberg en laat Sien en Thea als eerste naar binnen lopen, vervolgens loopt hij erachter aan. "Ella?" vraagt Wilko. Ella, de herbergiester, draait zich om vanachter de bar. "Ja, Wilko? Zeg het eens." antwoord ze. "Dit zijn Thea en Sien. Ze zouden graag een kamer willen." zegt Wilko dan. "Dat kan, geen probleem." antwoord Ella. Wilko laat Ella haar ding doen met Thea, terwijl hij Sien met zich mee neemt. "Dat is Ella, de herbergiester. Dit, is Sacha haar dochter." zegt hij dan. Sacha draait zich om. "Oh, hoi Wilko." zegt ze dan, met een niet zo blije of vrolijke stem. "Wat heb ik gedaan?" vraagt Wilko dan. "Kijk eens goed." antwoord Sacha. Wilko kijkt om zich heen, maar haalt zijn schouders op. "Ik doe jou werk!" roept Sacha dan. Wilko zijn ogen worden groot. "Sorry.. ik was.." "Geen smoesjes." onderbreekt Sacha hem.

"Hij heeft mij en mijn moeder geholpen." zegt Sien dan. "We waren verdwaald in het bos en hij heeft ons de weg gewezen." legt ze uit. "Oh." antwoord Sacha. "Vooruit dan maar." antwoord ze nog achteraan. "Maar nu maak je je eigen werk af." zegt Sacha, terwijl ze een poetsdoek in zijn handen duwt. Wilko zucht, maar begint met het schoonmaken van de tafels. "Hij laat mij altijd al zijn werk doen." zegt Sacha, als ze naast Sien gaat staan. "Aha, het is er zo eentje." zegt Sien dan, een beetje teleurgesteld. Sacha knikt. "Maar hij is wel heel lief hoor." zegt ze dan. "Dat geloof ik wel." antwoord Sien, die het gevoel krijgt dat Wilko wel degelijk te vertrouwen is.

"Sien, kom je lieverd?" hoort ze haar moeder plots roepen. "Oh, ja ik kom!" roept ze terug. "Prettig kennis gemaakt te hebben." zegt ze tegen Sacha. "Vond ik ook." zegt Sacha vriendelijk, terwijl ze richting de keuken loopt. "Wilko?" vraagt Sien vervolgens. Wilko draait zich om. "Sorry, ik moet dit echt even afmaken, maar daarna kan ik je wel rondleiden?" vraagt Wilko dan. "Ja, geen probleem. Ik wou doorgeven dat ik nu toch even met mijn ma mee moet." antwoord Sien. Wilko knikt. "Goed, ik blijf hier beneden wel wachten." zegt hij dan. Sien knikt. "Is goed. Tot straks." antwoord ze, terwijl ze zich omdraait en naar haar moeder toe loopt.

Ongeveer een half uur later, zit Wilko nog steeds te wachten. Zijn werk is al af, maar hij zou Sien rondleiden, dus moet hij nog op haar wachten. "Hoi, Wilko." zegt Keelin, die aan komt lopen samen met Vladimir. "Hey, jongens." zegt Wilko dan. "We moeten gaan." fluistert Keelin plots. Als Keelin zoiets fluistert, weet hij al genoeg. Hij weet precies waar het over gaat. Tijd voor de nachtwacht. "Moet dat echt nu?" vraagt hij dan. Hij weet wel dat het belangrijk is, maar het liefst wacht hij nog op Sien. "Ja, dat moet nu. Kom op." zegt Vladimir, terwijl hij al begint te lopen. "De verdwijningen worden steeds meer, kom op." zegt Keelin. Wilko werpt 1 laatste blik op de trap, zucht diep en loopt dan achter zijn vrienden aan.

"Zou hij al weg zijn?" vraagt Thea zich af. "Geen idee." antwoord Sien bot. "Nou zeg." zegt Thea dan. "Ik snap gewoon niet waarom Wilko me niet kan rondleiden." zegt Sien dan. "Omdat de sheriff ons moet rondleiden. We moeten hem aan onze kant krijgen." legt haar moeder uit. "Dan kun je toch ook alleen gaan?" vraagt Sien. Haar moeder gaat tegenover haar staan. "Je gaat me nu toch niet vertellen dat je dat onderdeurtje leuk vind, he?" vraagt ze dan. "Wat? Nee, natuurlijk niet." antwoord Sien. "Nou dan. Je zag hoe Lucas tegen hem deed, hij is vast slecht nieuws. Hoe sneller je hem gewoon vergeet, hoe beter. Kom op, dan gaan we." zegt Thea dan, die hoopt dat Wilko al weg is. "Lucas?" vraagt Sien dan. "Je hoorde hem toch, ik mocht Lucas zeggen." zegt Thea met een grijns. Sien rolt met haar ogen, terwijl ze haar moeder volgt naar buiten.