Niet Wat Het Lijkt -- Wilko, De Nachtwacht (Compleet)

Het Plan

Twee uur later word Sien wakker, zoals bijna elke nacht. Ze draait zich om en pakt haar waterfles van haar nachtkastje af. Ze kijkt naar haar moeder. Die ligt gewoon in bed. Mooi, dan had ze dus gelijk. Ze doet Wilko nu nog niets. Wist ze maar wat haar moeder van plan was.. Het eerste wat ze morgen in ieder geval gaat doen, is Wilko waarschuwen. Ze neemt een paar slokken van haar water en gaat dan weer liggen. Langzaam valt ze weer in slaap. Thea, die wakker in haar bed ligt, kijkt haar dochter aan met een grijns. "Laat mijn plan beginnen." fluistert ze tegen zichzelf. "Morgen is alles beter." zegt ze er nog bij. Ze gaat op haar zij liggen en sluit haar ogen. Ook zij valt nu in slaap, terwijl de nachtwacht nog druk bezig zijn met het bespreken van hun plan.

--------------------------------

De volgende ochtend staat Wilko al vroeg bij de kamer van Sien. Hij klopt drie keer en wacht op antwoord, maar er komt geen geluid. Hij weet dat Thea niet in de kamer is, omdat hij haar eerder al in de herberg zag lopen. De nachtwacht gaat zo beginnen aan hun plan. Hij wou Sien graag waarschuwen, zodat ze er straks niet van schrikt als haar moeder opgepakt word. Natuurlijk verteld hij haar niet van de nachtwacht, maar het plan op zich vertellen kan geen kwaad. Hij wilt gewoon dat zij veilig is. Wilko probeert de deur te openen, als er niemand reageert. Gek genoeg, zit hij niet op slot. "Sien?" vraagt hij als hij binnen komt. Hij kijkt de kamer rond, maar er is helemaal niemand. "Waar kan ze zijn?" vraagt hij zichzelf af.

"Ben je er klaar voor?" vraagt Keelin, als ze Wilko aan ziet komen lopen. "Zou jij mijn deel willen doen?" vraagt Wilko dan, terwijl hij om zich heen blijft kijken. "Wat? Waarom?" vraagt Keelin. "Omdat.." begint Wilko, maar hij word afgeleid door een kat die hem kopjes blijft geven aan zijn been. "Ksst." roept Wilko, die de kat weg probeert te duwen met zijn voet. "Dat is voor het eerst dat een kat jou aardig vind." lacht Keelin. "Ha, ha. Lach maar." antwoord Wilko sarcastisch. Hij heeft het niet zo met katten. Ze zijn leuk om naar te kijken, maar dichtbij hoeven ze niet te komen. Daarbij zijn het meestal de katten die Wilko niet aardig vinden.

"Maar waarom moet ik jou deel overnemen?" vraagt Keelin weer. "Ik kan Sien nergens vinden. Ik wil haar zoeken. Ik moet weten of ze oké is." legt Wilko uit. Keelin knikt. Ze ziet de bezorgdheid in zijn gezicht en dat is niet voor niets. "Is goed. Het is een klein klusje, dat komt wel goed." antwoord Keelin. Wilko kijkt haar dankbaar aan. "Dank je wel, Keelin." antwoord hij. "Geen probleem." zegt Keelin. "Ga nu maar. Straks hebben we namelijk wel je hulp nodig." helpt ze hem herinneren. Wilko knikt. "Is goed." antwoord hij, terwijl hij er gelijk vandoor gaat.

Keelin kijkt naar de grond en ziet dat de kat er nog steeds zit. Ze gaat op haar hurken zitten. "Sorry katje." zegt ze, terwijl ze hem aait over zijn hoofdje. "Wilko is meer gesteld op... honden." besluit ze uiteindelijk te zeggen. Keelin staat op. Ze merkt dat de kat in beweging komt en ziet dat hij naar de buitendeur loopt. Precies waar Wilko ook heen ging. Vreemd. "Oh, Sacha?" vraagt Keelin, als ze Thea aan de bar ziet zitten. "Heb je het al gehoord?" vraagt ze dan. "Wat?" vraagt Sacha nieuwsgierig. Ze stopt met het schoonmaken van een van de tafel en luistert aandachtig naar Keelin. Ook Thea, die aan de bar zit, luistert mee.

"Ze brengen een grote en kostbare diamant naar Schemermeer. Hij blijft maar voor 1 dag, omdat de diamant in gevaar is. Hier willen ze hem voor 1 dag laten staan, zodat hij daarna weer door vervoerd kan worden naar een echte veilige plek. Niet veel mensen weten ervan." legt Keelin uit. "Wat gaaf! Waarom weet bijna niemand ervan?" vraagt Sacha dan. "Omdat ook niemand de plaats weet. Alleen Cooper weet het, ik hoorde hem erover praten. Ook de plaats ben ik te weten gekomen." legt Keelin uit. "Echt? Ga je erheen?" vraagt Sacha. "Ik denk het niet. Stel je voor dat ik gezien word." lacht Keelin. Sacha knikt. "Dat is waar." antwoord ze. Keelin lacht naar Sacha en loopt dan richting de bar, vlakbij Thea.

"Uhm, sorry. Ik hoorde je toevallig praten." begint Thea. "Ja?" vraagt Keelin. "Hoorde ik dat jij weet waar de diamant gebracht word?" fluistert Thea. Keelin knikt. "Dat klopt, maar ik ga er niet heen. Dat mag niet." antwoord Keelin. Thea knikt. "Zou ik de plaats misschien mogen weten?" vraagt Thea voorzichtig. "Waarom?" vraagt Keelin. "Oh, ik ben altijd al.. gefascineerd geweest door diamanten. Ik zou hem graag even in het echt zien." legt Thea uit, zo onschuldig mogelijk. "Goed, maar u heeft het niet van mij." zegt Keelin dan. Thea knikt. Keelin fluistert de plaats van de diamant in het oor van Thea. "Vannacht om 12 uur." zegt ze erachteraan.