Niet Wat Het Lijkt -- Wilko, De Nachtwacht (Compleet)

Vertrouwen

Thea gaat terug de kamer in. Keelin rent achter haar aan, maar ze is al te laat. Thea is uit het raam gesprongen. Keelin rent naar het raam en ziet dat ze ervan door rent. Ze haalt het nooit meer om haar nu in te halen. Was Vladimir hier nog maar. Wacht.. Het schiet Keelin plots te binnen dat Wilko en Vladimir nog achter Sien aan zijn, maar waar zijn ze heen gegaan? Keelin draait zich om en kijkt rond in de kamer. Alle portemonnees, waar Wilko het over had, zijn weg. Alles, op 1 boekje na. Het boekje ligt vlak bij het raam. Thea zou het vast verloren hebben. Keelin pakt het boekje op en neemt het mee naar de geheime ruimte. Waar ze het rustig kan bestuderen en lezen.

---------------------------------

"Sien!?" roept Wilko luidt. Hij loopt samen met Vladimir in het bos. "Ik dacht dat ze hier nooit alleen naar toe zou gaan?" vraagt Vladimir. Wilko schudt zijn hoofd. "Nee, maar ze is hierheen gejaagd. We moeten haar vinden." antwoord Wilko. Vladimir knikt. "Gebruik je neus. Wilko, jij kan haar zo opsporen." stelt Vladimir dan voor. Wilko geeft Vladimir een knikje. Hij gaat recht staan en concentreert zich op alle geuren die hij ruikt, totdat hij een kat ruikt. "Deze kant uit!" roept hij plots en begint te rennen, met Vladimir achter hem aan.

"Sien? Sien?" vraagt Wilko, terwijl hij in het rond kijkt. "Sien, ik weet dat je hier ergens bent. Laat je zien, alsjeblieft. Ik maak me ontzettende zorgen!" roept Wilko, steeds luider. "Sien!?" roept ook Vladimir. Sien zit een stukje verder op. Ze ziet Wilko en Vladimir en ze kan hun ook goed horen, maar ze durft niet. Een gedeelte van haar zegt dat ze naar hem toe moet gaan, maar een andere gedeelte durft niet. Wilko is niet wie ze dacht dat hij was. Niets is hier wat het lijkt. "Sien? Je hoeft niet bang voor me te zijn! Ik zal jou nooit pijn doen!" roept Wilko. "Kom tevoorschijn. We kunnen je helpen. We hebben een tegengif! Ik zal je ook alles uitleggen, beloofd!" roept Wilko luidt.

"Misschien is ze hier toch niet?" vraagt Vladimir. Wilko schudt zijn hoofd. "Ja wel, ik ruik haar. Ze moet hier ergens zijn, ik weet het zeker." antwoord Wilko. Hij loopt een klein stukje rechtdoor. "Sien, alsjeblieft. Ik kan nu echt niet meer zonder je. Ik zou het mezelf nooit vergeven als jou iets overkomt. Ik.. Ik hou van je." zegt Wilko. Op dat moment komt Sien voorzichtig aanlopen, nog steeds twijfelachtig. "Sien!" roept Wilko blij. Hij rent op de kat af en knielt naast haar. "Het spijt me. Verschrikkelijk. Echt!" roept hij uit. "Wilko." zegt Vladimir, terwijl hij hem het flesje geeft. "Dank je." antwoord Wilko.

Wilko maakt een klein kommetje van blaadjes. "Hier, Sien. Drink dit op." zegt hij, terwijl hij het flesje leeg gooit in het kommetje van blaadjes. Sien loopt langzaam naar het kommetje en drinkt het helemaal leeg. Wilko blijft naar haar kijken, maar er gebeurd maar niets. "Vlad?" vraagt Wilko. Hij kijkt Vladimir angstig aan. "Wat nu?" vraagt hij. Vladimir haalt zijn schouders op. Ook hij heeft geen idee. Maar dan maakt hij een gebaar dat Wilko zich om moet draaien. Wilko ziet nog net hoe Sien van kat, terug naar mens veranderd. "Sien!" roept hij blij, terwijl hij haar omhelst.

Het maakt Sien niet uit wat ze wel of niet gezien heeft. Op dit moment vind ze het fijn om Wilko gewoon even vast te houden. Ondanks dat ze bang is, is hij nog steeds de enige persoon waar ze zich veilig bij voelt. "Hoe gaat het met je?" vraagt Wilko dan. Maar Sien reageert niet. "Sien?" vraagt Wilko. "Wat.. Wat ben jij?" vraagt Sien dan voorzichtig. "Ik leg je alles uit, dat beloof ik. Laten we eerst terug gaan. Weg uit deze bos. Kom op." zegt Wilko, terwijl hij opstaat, maar Sien blijft zitten. "Vertrouw je me?" vraagt hij dan. Sien kijkt hem eventjes aan en eventjes is het stil, maar dan knikt ze. Wilko steekt zijn hand uit, voor Sien om te pakken en Sien neemt het aan. Hij trekt Sien omhoog, maar laat haar hand niet meer los. Hij blijft haar stevig vasthouden, terwijl ze met zijn drieën weer terug gaan.