SHADOW || Taekook

Episode 1

Evet yeni bir Taekook ve yeni bir aşk hikayesiyle karşınızdayım.
Umarım çok seversiniz ve okursunuz.Hepinize şimdiden iyi okumalar❤

Tanrı tanığımdır ki, sende asla senden başka bir şey aramadım; senden hiçbir şey istemedim, yalnız seni istedim.~Héloïse

Merhaba ben aptal bir o kadar da salak Jeon Jungkook.Neden kendime böyle söylediğimi birazdan sizde anlayacaksınız.

Herşey 'aynı eve çıkalım mı?'diye sormamla başlamıştı.Evet belkide hayatımın en büyük hatasını bu soruyu ona sormamla yapmıştım.

Neden mi?

Kim Taehyung!

En büyük aşkım,bir o kadar da kendime yaptığım en büyük kötülüğüm.Arkadaş ortamında üniversite yıllarında tanışmıştık.Bizimki ilk görüşte aşk zırvalıklarındandı.

İnkar edemem aşıktım ve halada aşığım ama yaşadıklarım ve yaşamaya devam ettiğim şeyler aşkımın önüne geçmeye yetiyor ve artıyordu bile.

Herşey ilk başlarda kusursuz ilerliyordu.Sıradan çiftlerdendik.Ne mi oldu?

Aynı eve çıktık ve herşey tersine döndü.Tae bana hiç göstermediği tarafını göstermeye başladı.Öfke kontrolü sorunu vardı.Sürekli bir şeylere sinirleniyordu ve acısını benden çıkarmaktan eksik etmiyordu.

Onu tanıyamamıştım ve bu bana pahalıya patlamıştı.

Bir günümüz bile kavgasız geçmez olmuştu.Evdeki bir şeyleri kırar,döker sonra sakinleşince hiçbir şey olmamış gibi davranırdı ki hala öyle davranıyor.

Şuan olduğu gibi.

Karşımda bir ileri bir geri mekik okurken sinirle yumruğunu sıkmış bir şekilde kendini sakinleştirmeye çalışıyordu ama ikimizde biliyorduk öfkesini kusmada sakinleşmeyeceğini!

"O adamla neden konuşuyordun!?" diyerek bana doğru birden durup bağırınca oturduğum koltuğa iyice sindim.Cidden çıldırmıştı.Bir şey söyleyemiyordum çünkü ağzımı açsam üzerime atlayıp beni boğacakmış gibi hissediyordum.

"Bana cevap ver Jungkook!" diye kükreyince yerimden sıçramıştım.Çok kızmıştı hemde çok.Bu sefer kesin bitmiştim.

Biraz daha konuşmassam kesin ölecektim.Zorda olsa kısık bir sesle"Tuz istemeye gelmiş"diye bilmiştim.

Üst komşumuz Bay Min bizden tuz istemeye gelmişti ve tam biz konuşurken işten gelen Tae bizi görmüştü ve her şeyi yanlış anlamıştı tabi ki.

En büyük sorunu benim erkeklerle konuşmamdı.Kesinlikle bir erkekle beni görmeye katlanamıyordu.Ben bir erkektim ve doğal olarak insanlarla iletişim içerisinde olmam gerekiyordu ama o bunu anlamamakta ısrarcıydı.

"Hah deliricem ya!Koskoca apartmanda başka biri mi yokmuş isteyecek!?" diyerek sinirle saçlarını çekiştiren Tae'ye korkulu gözlerle bakıyordum.

Saçlarını biraz çekiştirdikten sonra çatık kaşları ve alev fışkıran gözleriyle gözlerime bakmaya başlamıştı.Şuan o kadar öfkeli bakıyordu ki gözleriyle birini öldürme gibi bir özelliği olsa kesin şuan cenazem kalkıyor olurdu.

Oturduğum koltuğa biraz daha sinmiş ve Tanrı'ya yalvarmaya başlamıştım.

"Ben sana erkeklerle konuşmayacaksın demedim mi özellikle o adamla!?O adamın senden hoşladığını herkes biliyor Jungkook!" diyerek alev fışkıran gözleriyle bakmayı sürdürdü.