İyi Okumalar 🐰🐯
Hayat çok kısa değil mi?
Bunu çok iyi anlamıştım.Sevdiklerimi kaybettiğimde,yanlız kaldığımda ya da hiçbir şey düzelmeyecek gibi hissettiğimde hep bunu düşünüp toparlanmaya çalışmıştım.
Şu an zor zamanlar geçiriyordum ama yanımda Taehyung vardı ve bu tüm kötü şeyleri yok ediyor gibiydi.
Ben o yanımdayken böyle hissediyorsam benim varlığımda ona iyi geliyordur diye düşünüyordum. Bundan sonra ne olursa olsun onu bırakmayacağıma dair kendime ve ona söz vermiştim.
Şu an ise onun atan kalbinin dinliyordum.Yüzünü göremesem de düzenli nefeslerinden uyuduğunu anlamak zor değildi.Bu kalp hep benim için atacaktı.Böyle söylemişti dimi?
Dayanamamış ve kafamı kaldırarak yüzüne bakmıştım.Koltukta film izlerken dayanamamış ve uyumuştu.Bu onunla ilk film izleyişimiz değildi ama bu onunla bu şekilde birbirimize sarılarak izlediğimiz ilk filmdi.
Çok özeldi.
Tüm film boyunca beni öpücüklere boğmuştu.Uyumamak için direndiğini bile görmüştüm ama yorgun bedeni dayanamamıştı.Ona kesinlikle kızmıyordum.Varlığı bile benim için bir minnetti.
Yavaş yavaş gözlerinde hareketlenme olunca uyanacağını anlamıştım.Yüzünü tatlı bir şekilde kırıştırarak gözlerini açmış ve bana bakmıştı.
"Ah uyudum mu?Çok özür dilerim sevgilim" demişti ve suçluluk duygusuyla gözlerime bakmıştı.Her dakikasını benimle geçirmek istiyordu ve ne yaparsak dolu dolu yapalım istiyordu.
"Sorun değil sevgilim film bitti zaten" diyerek onu rahatlatmaya çalışmıştım. Kendine kızmasını istemiyordum.Bunca zaman bana yaptıklarından dolayı kim bilir ne kadar kötü hissetmişti.
"Acıktın mı?" dediğinde gülümsemiş ve hızla kafa sallamıştım.En son kaç saat önce yemek yediğimi bile hatırlamıyordum ve miğdem boşmuş gibi gelmeye başlamıştı.
"Hmm benim sevgilimin karnı mı acıkmış?Hanimiş bakayım!" diyerek göbeğimi açmaya çalıştığında kahkaha atmıştım.
"Ya Taehyung!Yapma!" diyerek hem gülüyor hemde onu durdurmaya çalışıyordum. Onun bu hareketi beni gıdıklandırıyordu ve daha çok kahkaha atmama sebep oluyordu.
Dayanamamış ve üzerinden kalkmıştım.Taehyung da gülmesini durdurmaya çalışarak koltukta oturur pozisyona gelmişti.
"Sevgilim kaçma benden gel!" dediğinde omuz silkmiş ve "Gelmeyeceğim işte bana ne!" demiştim.Taehyung bu hareketimle kafasını yana yatırmıştı ve dilini yanağının içinde gezdirmişti.
Bu hareketiyle bana bir şey yapacağını anlamam uzun sürmemişti.'Ne?'der gibi kafamı salladığımda koltuktan kalktığı gibi beni kovalamaya başlamıştı.Hem çığlık atıyor hem de kaçıyordum.
"Taehyung yapma!"koltuğun etrafında dönüp duruyorduk.Taehyung durmak bilmiyordu ve beni yakalamadan durmayacağını biliyordum.
"Jungkook boşuna kaçma elinde sonunda yakalayacağım.Hadi bebeğim bana gel"demişti ama inatla kaçıyordum.Ona dil çıkarmam da daha hırslanmasına sebep olmuştu.
Kaçmaya devam ederken ayağımın takılmasıyla tam düşecekken Taehyung'un beni tutmasıyla birlikte koltuğa düşmüştük.Tıpkı filmlerdeki gibi.
"Yakaladım!"Taehyung'un sinsi gülüşüyle bende gülmüştüm."Yakalandım!"demiştim.
Derin derin nefes alıyorduk çünkü cidden çok koşmuştuk ve bu bizi yormuştu.Taehyung üsten üsten bana bakarken bende ona bakıyordum.

ŞİMDİ OKUDUĞUN
SHADOW || Taekook
Fanfiction[BİTTİ] Jungkook,Taehyung'u canı pahasına severken Taehyung'un ona köleymiş gibi davranmasına katlanamaz ve onu terk eder ama Jungkook'un kaçırdığı bir nokta vardır.Taehyung bir gölge gibi her zaman onunladır. " Her zaman gölgen kadar sana yakınım...