SHADOW || Taekook

Episode 19

İyi Okumalar 🐰🐯

Bir hafta.

Bir haftadır bu evde yaşamaya çalışıyordum.Yalnızdım.Evin her bir yerini sıkıntıdan ve stresten gezmiştim.Artık duvarlar üzerime üzerime geliyor gibi hissediyordum.

Yalnızlık çok zordu.

Jimin'i evden kovduğum için anahtarı olmasına rağmen eve girmiyordu.O günden sonra her gün gelmişti.Kapının önüne oturuyor ya eski birlikte yaşadığımız güzel anılarımızı anlatıyordu ya da özür dileyip ağlıyordu.

Bir hafta boyunca aynı şeyleri yapması beni yormuştu ama kapının önüne oturarak onu dinlemeden de kendimi alamıyordum.Güzel şeyler anlatıyordu.Gerçekten mutlu anlatıyor gibiydi.Beni kandırmamış gibi.

Bugün tam on dakika geç kalmıştı ya da artık vazgeçmişti.Buraya gelmek ona artık saçma geliyor bile olabilirdi.Canımın yanmasına lanet etmiştim.Her gün gelse her gün sıkılmadan dinlerdim oysaki.Belkide artık anlatmaktan sıkılmıştı.

Taehyung'u zaten hiç görmemiştim.Ne aramış ne de mesaj atmıştı.Ofiste yaptığı gibi birden karşıma çıkmasını istemiyordum.Artık onun da yalanları dinlemekten bıkmıştım.

Hoseok'da Jimin'in demesine göre onu her gün buraya getiriyormuş ama cesaret edip yukarıya gelemiyormuş.Benden çekiniyordu.En yakın arkadaşım olmasına rağmen beni kandırması ona ağır geliyor bile olabilirdi.

Ama ona da çok kırgın ve kızgındım.

Saatlerdir oturduğum yerden kalkarak mutfağa gitmiş ve bir bardak su almıştım. Günlük rutinim yemek,içmek ve uyumak olmuştu.Bu hayattan sıkılmıştım.

Suyu yavaşca içtikten sonra tezgaha bırakmış ve kendime mesken tuttuğum koltuğa doğru yürümeye başlamıştım.Tam kendimi koltuğa bırakacağım zaman evi dolduran zil sesiyle kaşlarım çatılmış ve derin bir nefes almıştım.

Ağır adımlarla kapıya gelmiş ve Jimin olduğunu tahmin ettiğim için kapıyı hızla açmış "Sana daha ne kadar buraya gelmemeni söylemen gerekiyor Jimin!?" diyerek karışımdaki kişiye bakmıştım.

Karşımda düşündüğüm kişi yerine Taehyung'u görmemle gözlerim kocaman açılmıştı.Yüzünü görmemden dolayı sinirim tavan yaparken kaşlarım olabildiğince çatılmıştı.

"Ne işin var burada!?Defol!" hızla kapıyı suratına kapatacağım sırada buna izin vermeyerek ayağıyla engel olmuştu."Defol dedim!"diyerek hala kapıyı kapamaya çalışıyordum.

"Jungkook konuşmaya geldim!İki dakika dinle!" diyerek oda bağırınca daha da sinirlenmiş ve bir yandan ayağına vurmaya başlamış bir yandan da itmeye devam etmiştim."Dinlemiyorum git!"

"Çocuk gibi davranmayı kes ve aç şu kapıyı!" dediğinde "Sen görürsün çocuğu!" diyerek yüzümün önünde olan parmağını ısırmış ve çığlık atmasına sebep olmuştum. "Aish!!"

Tam kapıyı kapatacağım sırada onu fazla sinirlendirmiş olacağım ki ani gelen güçle kapıyı açmayı başarmış ve benim sendeleyip yere düşmeme sebep olmuştu.
"Sana güzel bir dille şu lanet olası kapıyı aç dedim!"

Verdiği mücadeleden dolayı derin nefesler alıyor ve çatık kaşlarıyla bana bakıyordu.Siniri gecmemiş olacak ki kapıyı apartmanı inletecek kadar gürültülü bir şekilde kapamış ve tekrardan bana bakmıştı.

Hala düştüğüm yerden kalkamamış ve aşağıdan ona bakmıştım.Sinirliydim,evime böyle giremezdi.Hışımla ayağa kalkmış ve "Evime böyle giremezsin!" diyerek kükremiştim.