Göğün Sıfırıncı Ruhu (+18) [TAMAMLANDI]

İhtiras

"Ne yani, bu mu hikayemiz sonu?" dedi adam. Kadın "Bitti hikayemiz. Evet. Kahpe kader utansın." dedi. Kadın adamın gözlerinin içine beyaz şarabın yanında hamsi yer gibi bir bakış fırlattı. Bu sefer adam sustu. Ve bir adam susuyorsa eğer, o hikayenin son noktası koyulmuştur.

Nokta. Nedir nokta? Hiç düşündün mü? Nokta, bir cümlenin sonuna konan işarettir. Nokta. Sanırım tanrı bir ünlem bizler de onun yarattığı - mürekkebini dökerek yarattığı- noktalarız. Evet, hepimiz noktayız aslında. Bir başkasıyla hayatlarımızı birleştirip iki nokta üst üste olacağımızı sanarken soru işareti bile olamıyoruz.

Hayat kısa ancak ben de bir papatyanın taç yaprakları kadar bembeyaz bir melek gibi saf olduğumdan, yıprandım. Usandım. Bir çiçek görünce herkes sulama çabasına girer ancak beni gören herkes yapraklarımı kopartıp seviyor sevmiyor yapmayı veya üstüme basmayı tercih etti.

Tanrım, sen sana isyan edenleri cehenneme atacakken biz küçük noktalar kendi birleştirdiğimiz hayatlarımıza ve onların iki nokta üst üste olması için can havliyle uğraştığımız halde bazı sıçanların tüm uğraşlarımızı boşa çıkartması hakkında ne yapacağız? Biz de yakalım mı onları? Sonsuz ve simsiyah bir ateşte. Ne dersin Tanrım?

Bazen olmuyor. Ne kadar uğraşsan da, iki nokta üst üste olmak için kendi taç yapraklarını yakmayı veya siyaha boyamayı bile göze alsan ve hepsini yapsan bile olmuyor. Olmuyor işte. Ne derler bilirsin: "İnsanlar planlar yapar Tanrı da gülermiş."

Yayıldım.