He is not Ordinary (Slow Update)

CHAPTER 21

- Hero POV -

Days passed like a snap of a finger. Ang bilis ng panahon. Its been a month since I came to study here. Everyday was normal. Wala na kasing nambu-bully sa akin dahil sa nangyari sa clan war with Bryle's group last past weeks.

Pumapasok ako sa mga subjects ko and nakikisalamuha sa mga bago kong kaibigan katulad ni Liam. Nakakasabay na rin ako sa mga kaklase ko, sa mga kalokohan nila minsan.

Nung unang salta ko rito, I felt like I'm not welcome because hindi ako gaano pinapansin ng mga kaklase ko. But right after ng clan war with Bryle's group, my classmates started approaching me.

According naman sa kanila, hindi raw sa pinapansin na nila ako ay dahil sa nanalo kami sa clan war. Normal naman daw na hindi ka pansinin ng mga kaklase mo during your first days of class. Hindi rin daw nila ako kilala so, hindi nila alam paano ako i-approach para makilala.

Ngayon, masaya ako na kilala ko na sila lahat at nakagaanan na rin ng loob. Like any other teenager students, iba't iba ang mga katangian ng mga kaklase ko. Kahit ganun pa man ay masaya ako at sila mga kaklase ko.

My confidence on interacting with my them arise also. I can communicate with them without being felt like a newbie in the group. They also treat me like I've been with them for so long.

"Bro, hintay!" Rinig kong sigaw ni Liam sa akin. Lumingon naman ako rito na kunot ang noo.

Nakalapit na siya sa akin na hingal sa pagtakbo at magulo pa ang buhok niyang hindi nasusuklay.

"Bro, ang aga mo naman manood!" Sambit ko rito. Kumunot naman ang noo niya sa sinabi ko.

"Huh? Anong ibig mong sabihin?" Takhang tanong niya.

"Sabi mo kasi hentai!" Sambit ko rito. Humalakhak naman ang gago.

"Hahaha! Bro, ibig kong sabihin ay hintayin mo ako. Hindi HENTAI! Hindi ko alam na nanonood ka rin pala nun" medyo napalakas na saad niya habang tumatawa.

Diniinan niya pa ang salitang 'hentai' na medyo narinig ng ilang dumadaan. Napayuko na lang ako dahil pinagtitinginan na kami ng ibang estudyante rito.

F*uckshit! Pahiya ako ron. Gagong lalaki talaga 'tong kasama ko.

"Pumasok na nga tayo" sambit ko na lang kay Liam saka naglakad na papuntang room namin.

"Hahaha! Grabe ka, bro. Umagang-umaga, yun agad ang nasa isip mo!" Kantyaw niya pa sa akin habang naglalakad kami papasok ng room.

Sisikmuraan ko talaga ang lalaking 'to. Walang tigil sa pangangantyaw. Ba't ba rin kasi yun ang nasabi ko?

Oy, huwag kayong judgemental ha! Iba lang talaga pagkarinig ko sa sinabi ni Liam. Yun lang yun.

"Goodmorning, Hero!" hindi ko napansin na bati sa akin ni Erin.

Tinatakpan ko kasi ang bibig ni Liam dahil hindi ito tumitigil sa pangangantyaw. Agad ko rin inayos ang sarili ko.

"Morning rin, Erin!" bati ko sa kanya saka ngumiti.

"Alam mo ba, itong si Hero nanood ng h*****  ***" hindi natuloy ni Liam ang sasabihin ng busalan ko ang bibig niya.

Gusto talaga ng lalaking 'to na mamatay ngayon. Hindi ko na siya papalanghapin ng oxygen para malagutan na to ng hininga.

"H***mmm**mm" pagpupumiglas ni Liam pero wala pa rin salita na naririnig mula sa kanya.

"Baka na-suffocate na yata siya" pahayag ni Erin saka medyo alalang tinuro si Liam.

"Ah, hindi. Sanay na 'to na hindi makahinga. Saka hindi naman 'to basta madaling mamatay eh" sagot ko na nakabusal pa rin ang bibig at ilong ni Liam.