BİÇARE (Tamamlandı)

28. Bölüm- FİNAL

Bölüm 28

Düğün gününden önceki gece

Kına gecesini bir gün önce yapmışlardı. Düğün ile kına arasında bir gün dinlenme olsun istemişti Defne. Kınadan sonraki gün de etraf toparlanmıştı. Unutulan bir eşya var mı diye kontrol edilmişti.

Esma'yla Defne birlikte yatmıştı o gece. Normalde son gece gelinler annelerin koynunda uyurlardı fakat Defne, Esma'ya sımsıkı sarılmış bilmem kaçıncı rüyasını görüyordu. Esma uzunca bir müddet kardeşini izlemişti. Saçlarını okşamıştı. İçi rahattı rahat olmasına fakat kardeşinin kanatları arasından uçması buruklaştırıyordu Esma'yı. Uykuya daldığında uzun zaman sonra ilk defa rüya gördü Esma.

Esma, vücuduna tam oturan pantolonunu giymişti. Her zamanki çizmelerini ayaklarına çekip Yaren'in bölmesine gitti. Yaren onu bekliyormuş gibi kişneyip yerini eşeledi. Esma gülümseyerek alnını alnına yasladı.

"Özledin mi kızım?" diye sordu. Geri çekilip siyah yelelerini okşadı. Ardından Yaren'i hazırlayıp üstüne bindi. Yaren her zamanki gibi başta ağır ağır ardından hızlanarak gitti. Esma nereye gittiğini bilmiyordu Yaren'in. Müdahale etmiyordu. Onun üstünde olmayı o kadar özlemişti, o hissi o kadar özlemişti ki! Bir araziye geldiklerinde durdu Yaren. Esma çevresine bakındı. Bilmediği bir yere gelmişlerdi.

"Neden geldik kızım?" diye sordu Esma. Yaren aniden şaha kalktı. Uzaktan bir yerde dörtnala gelen biri vardı. Esma, Yaren'in yelelerini okşadı. Kendine benzeyen ama kendinden yaşça büyük bir kadın geldi Humar'ın üstünde. Yanlarına vardıklarında Humar'ın üstünden indi. Esma da biranda Yaren'in üstünden inmişti.

"Murat haklıymış, bana benziyormuşsun," dedi kadın. Esma'nın kaşları çatıldı. Kadının yüzü güzel bir gülümsemeyle aydınlandı. Esma bu kadını hatırladı. Şaşkınlıkla dudakları aralandı. "Ben Zarifa," dedi kadın.

"Merhaba," dedi Esma sadece. Kadın usulca yanlarına gelip Yaren'in yelelerini okşadı.

"Çok özel bir at," dedi.

"Öyledir," dedi Esma. Sevgiyle Yaren'ine baktı. Kimse onun gibi olamazdı. Zarifa Hanım, Esma'ya bakıp gülümsedi.

"Acını da özlemini de anlıyorum," dedi. Esma'nın içi üşüdü. Gözleri dolarak baktı kadına. "O senin yüzünden ölmedi," dedi Zarifa. Esma bakışlarını kaçırdı. Zarifa gülümseyerek yüzünü avuçladı Esma'nın. "O gün ölmeseydi, kurtulduğunuzda ayakları kırılırdı yine ölürdü. Onun ölümü de böyle yazılmış. Biz sadece bize yazılanları oynayan birer oyuncuyuz bu dünyada," dedi.

"İnsan yaptıkları hataların bedelini öder Zarifa Hanım. Benim hatalarımın bedelini Yaren ödedi," dedi Esma. Zarifa Hanım merhametle baktı.

"Sen kendi hatalarının da başkalarının hatalarının da bedelini fazlasıyla ödedin Esma," dedi. "Kendine eziyet çektirmeyi bırak. Yüreğini kendi celladın etme artık."

"Ama..."

"Humar bensiz iki sene geçirdi. Onu en az senin Yaren'i özlediğin kadar özledim. Benden başka ilk defa senin binmene müsaade etti. Ona bindiğin için kendini suçlama. Hayat devam ediyor. Yaren de senin atlara küsmeni, onlardan uzak durmanı istemezdi," dedi.

"Ben ondan başkasını bilmiyorum. Ben onunla büyüdüm Zarifa Hanım. Ondan başkasına binmek ona ihanet etmek demek benim için," dedi. Zarifa Hanım'ın gözleri yaşlarla ışıldadı.

"Humar da benim elime doğmuştu. Senin kadar küçük değildim doğduğunda, hatta evliydim fakat söylediklerinin ne olduğunu biliyorum. Lakin yavrum geçmişine bu kadar saplanırsan asla tam anlamıyla mutlu olamazsın. Yaren seni hissetmeye devam ediyor. Istırabını, suçluluğunu hissediyor. O da sana huzursuz. Bırak geçmiş geçmişte kalsın," dedi Zarifa Hanım.