DERDİMİ ALAN | Texting ✔

otuz iki

Mayonez: Günaydın petibör bisküvim

Mayonez: Dün gece canımsın yazmışsın e haliyle ben biraz uçuş moduna geçtim ama şöyle de bir şey var ki

Mayonez: Bana bilmediğim bir şey söyle bebeğim ;)

Tural: Sabah sabah öz güven yine tavan

Tural: Ya ben her sabah okula sürünerek gidiyorum sen nasıl bu kadar enerjik olabiliyorsun?

Mayonez: Çünkü o okula gittiğimde seni göreceğimi biliyorum ♥

Tural: Ov tamam bu iyiydi

Tural: Ben de seninle konuşurken 12 tane acılı Adana Kebabı ve ayran gömmüşüm de üstüne künefe yiyip hesabı Yiğit'e kitlemişim gibi hissediyorum

Mayonez: Sanırım bu iyi bir şeydi

Tural: TABİKİ

Tural: Bu dünyanın 8.harikası gibi bir şey

Mayonez: Beni bulma işi ne alemde?

Mayonez: Okurlar çıvdıvıyor artık

Tural: Üzerinde çalıştığım deney bitmek üzere

Tural: Yakında hepsini muradına erdireceğim :'')

Öğlen arasında kantine indim ve beklediğim kişiyi görmemle yanına ilerledim. "Ben de seni arıyordum," dedikten sonra sandalyelerden birini çekip yanına oturdum. Kiraz şaşkınlıkla bana bakarken ben oldukça normal davranıyordum. Güldüm. "Ne yapıyorsun?"

Birkaç saniye bana cin çarpmış gibi baksa da normal haline dönmesi kısa sürdü.

Önündeki poşeti bana fark ettirmediğini sanarak yavaşça kucağına çekti ve görüş açımdan çıkmasını sağladı. Dışından anladığım kadarıyla içinde dikdörtgen bir kutu vardı. Her neyse.

Elindeki tostu gösterdi. "Erik Dalı oynuyorum."

Ben, "Şakacı şey," derken o kaşlarını çattı. "Beni mi arıyordun?"

"Hıhım," deyip dirseklerimi masaya koydum ve yüzümü avuçlarımın içine yerleştirdim. "Teşekkür etmek için."

Kiraz yutkunarak geri çekildi. Çekilirken kucağındaki kutuyu düşürmüştü. Onun buga girdiğine karar vererek ben eğildim ve düşen kutuyu aldım. Kutu düşerken poşetten çıkmıştı ve plastik kabın içindeki şeyi görüyordum. İçinde inci gibi dizilmiş sarmalar vardı.

Gözlerim faltaşı gibi açılırken kutuyu göğsüme çekip bir annenin çocuğunu kucaklaması gibi kucakladım. "Amanın! Gız sarmaymış ya bunlar. Ah benim güzellerim, ah benim bir tanelerim, nur tanelerim. Düşmenize dolaylı yoldan da olsa sebep olduğum için özür dilerim." Kutuyu öpüp yeniden göğsüme çektim. "Tural'ın midesi sizi böyle de kabul ediyor, sıkıntı yok."

Gülme sesi duyduğumda başımı kaldırıp karşımdaki Kiraz'a baktım. Benim bu halime gülüyordu ve ilk defa yanımda gülüşünü gizlemiyordu. E bu frambuazlı pasta gibi gülüyor. Yemelik.

"Hanım hanım onlar benim yavyulayım," derken sarmaları gösterdim. "Onları düşürdüğünüz için çarpılacaksınız hala gülüyorsunuz. Cuk ayıp."

Ağzına fermuar çekti. "Peki Tural Bey, sustum."

Kutuyu masanın üstüne koyup kapağını kaldırdım. "Yiyebilir miyim?"

"Aslında..." Tereddütle kutuya baktı. "Ben onları başkası için yapmıştım."

"Anladım yiyebilirim." Elime 5 tane sarma alıp hepsini aynı anda ağzıma attım. Ona keyifle sırıttığımda homurdandı. "Sen beni hep münasip bir tarafından anla zaten."

"Kondon mo yopton? Boyo homorotmosson."

Ağzım dolu olduğu için ne dediğim anlaşılmamıştı.

"He he ondan," diyerek beni geçiştirdi. Ben de o sırada bir beşlik daha yapıp attım ağzıma. Sonra bir tane daha. Bir tane daha derken kutu elimin altından çekildi. Kiraz kutuyu kendine çekip kapağını kapatmıştı. "Yeter sana bu kadar."

"Ama," deyip kutuya acıklı bir bakış attım. "Daha karpuz kesecektik."

Kutuyu poşetine koyup ayaklandı. "Bir dahaki sefere artık. Ders başlar birazdan. Kiraz kaçar." Hızlı hızlı çıkışa yürümeye başladı.

"E o zaman Tural da kalkar." Yerimden kalktım ve çıkışa ilerleyen Kiraz'ın arkasından seslendim. "Sana benimle geldiğin için teşekkür edecektim."

Dönüp bana el salladı. "Ettin işte. Sonra görüşürüz."

Ben de el salladım. "SeGe!"

Kaşlarını çattı ama ama bir şey söylemeden arkasını dönüp gözden kayboldu.

*

Tural'ın, Kiraz'ın Mayonez olduğunu bilmeden konuşması daha eğlenceli değil mi?

Bu bölüm biraz durağan oldu ama her sahnenin bir sebebi var ilerleyen bölümlerde anlayacaksınız :')

Yemekle kalın, seviliyorsunuz ♥
Instagram: bbhikayeleri.