-Doruk'un Anlatımından-
Bazı sorular vardır, duymaktan korktuğumuz..
Çünkü cevabı yoktur onların. Ya da aslında vardır ama henüz erkendir söylemek için.
Kesin değildir cevabı, yanlış bir şey söylemekten korkarız.
Karşımızdaki insanı üzmekten korkarız.
İşte şuan tam öyle bir haldeyim.
Vereceğim cevabı merakla bekleyen Günce'ye malesef verecek bir cevabım yok.
Günce'den beni kendisine aşık etmesini istemiştim ama bunun ne kadar süreceği hakkına hiçbir fikrim yok.
Aslında bakarsanız neden böyle bir şey istediğimi de bilmiyorum.
Ama şunu biliyorum ki Günce'ye aşık olduğum düşüncesi bile onu mutlu etmeye yetiyor. Bu yüzden asla geri adım atmayacağım.
"Doruk?"
Adımı ondan duyunca istemsiz olarak gözlerim onun gözlerine kenetlendi.
Bir cevap bekliyordu, gayet belliydi.
"Gidelim mi?"
Ah aptalım. Tam bir aptal.
Bunu söylemiş olamam.
"Gidelim." dedi, yüzünde ki hayal kırıklığı ile.
Yerinden kalkıp çıkışa doğru yürüdü beni beklemeden. Haklıydı, onu durduramazdım.
Önümde hızlı hızlı yürürken birden bana döndü ve "Taksiyle giderim ben." dedi.
Onu durdurmayacağımı söyledim ama buna izin verecek değilim.
"Ben bırakırım."
"Gerek yok." dedi titreyen sesiyle. "Ben giderim."
"Günce." dedim yanına gidip kolunu tutarken. "Arabaya biner misin? Lütfen."
Gözlerime bakmadan başıyla onaylayıp arabaya doğru yürüdü. Onun binmesini bekledikten sonra bende kendi yerime geçip arabayı çalıştırdım.
Sessiz bir yolculuk olacağı şimdiden belliydi.
"İstersen radyoyu açabilirsin." dediğimde başını olumsuz anlamda salladı.
Ona sürekli hayal kırıklığı yaşattığım için kendime kızıyordum.
Onu üzmekten başka hiçbir işe yaramıyorum.
Direksiyonu sağa doğru kırarken bir kaç ay önce Ulaş'ın söylediği cümle aklıma geldi.
"Sevgili olmamıyorsanız birbirinizin zamanını almayın. Sonuçta yalnız olan bir sürü insan var."
Evet biz sevgili olamayan iki insandık. Kavga etmeden bir günümüz bile geçmiyordu. Sürekli engeller çıkıyordu ve biz birbirimize bağırıp duruyorduk.
Ama şöyle bir gerçek vardı ki; sevgili olmayı başaramadığımız gibi birbirimizden uzak durmayı da başaramıyorduk.
Bunu denemiştim. İki kere.
İlk gidişim kendi isteğimle değildi. Günce'nin babası ona zarar verdiğimi söylemişti. Ondan uzak durmamın Günce için daha iyi olacağı konusunda beni ikna etmişti. Ben de onu haklı bulup yurt dışına gitmiştim.
Şimdi benden yine aynı şeyi istese asla yapmam. Günce'yi bırakıp hiçbir yere gitmem.
İkinci uzak kaldığımızda ise Günce bana inat olsun diye Akın'la çıkmıştı.
