Imprisoned By The Young General

Page VII. Denial Stage

GIN'S POV

It's been weeks since I saw Adam here at the training camp.

Hmm, mukhang busy ang loko sa magandang babaeng pinagkaka-interesan niya ah? HAHAHAHA! Grabe, iba na talaga ang lalaking yun.

Anyway, balak ko naman talagang pumunta sa Villa niya ngayon pagkatapos ng trabaho ko dito.

Since I missed him so much, I'll be the one who will make an effort just to see him today. I'm so nice, right?

Bago pa man ako makaalis ng tuluyan ay naisipan kong dumaan muna sa office ni Rin.

Kumatok ako pero wala namang sumagot.

"Rin? Hey? Are you there?" Medyo malakas na sabi ko. Lumipas ang ilang segundo, wala talagang sumasagot, naka ilang katok na ko oh.

Dahil nga sa inip ko ay pinihit ko na ang door knob at agad na sumilip mula sa pintuan.

Nagtaka ako nang makitang nakasubsob ang mukha niya sa desk.

Since when did she learn to rest from work?

"Captain Rin, you'd be damned if I were the Major General." Natatawang sabi ko habang palapit sa mesa niya.

Nagulat ako nang makita na pawis na pawis ang mukha niya at parang may dinadamdam siyang sakit.

Agad kong hinawakan siya sa noo at halos mapaso ang palad ko dahil sa init niya.

"Damn it! Ang taas ng lagnat mo!" Natataranta kong sabi. Dali dali kong kinuha ang cellphone ko mula sa bulsa ko at saka dinial ang number ni El.

Come on, pick up El!

"Hello? What's up, Gin?" Sabi niya ng masagot ang tawag.

"Get here as fast as you can. Rin needs you. She had a high fever." Hindi na siya nagsalita at narinig ko na lang na pinatay niya ang tawag.

Malamang papunta na yun dito, sobrang mahalaga sa kaniya ang kapatid ko eh.

This is one of the perks of having a doctor friend, I don't need to take Rin to the hospital.

Although, we have a medical team here inside the camp, I'm sure El wouldn't want others to treat Rin.

When it comes to Rin's health, he wants to be the one to take care of it.

Sa ngayon, hindi muna ako makakaalis, hindi ko maiiwan tong kapatid ko habang wala pa si El.

So heto ako, bantay bantay muna.

Kinuha ko ang panyo ko mula sa loob ng coat ko at ginamit iyon para punasan ang pawis niya.

Nagkasakit to dahil na overwork yung katawan niya sa pag tratraining at pagtratrabaho ng sobra.

Eh hindi na nga siya natutulog, laging pinupuyat ang sarili tapos training magdamag.

Well, hindi ko din naman siya masisisi. Ayun kasi ang paraan niya para makalimutan niya ang nararamdaman at pag iisip kay Adam.

Napabuntong hininga na lang ako.

Puro kase kayo love eh. Ayan tuloy napapala niyo, sakit at pighati. Buti na lang ako, walang love life kaya wala ding problema.

Happy lang.

Napalingon ako sa pinto nang bumukas iyon bigla at niluwa nun si El.

"Finally--" Wow, nilagpasan niya lang ako.

Oh siya sige, bahala nya siya. Kailangan ko na din naman ng umalis.

Ibibigay ko na kase yung informations na na-gather ko tungkol kay Hana Hudstone.