Imprisoned By The Young General

Page 31. Goodbye

APRIL'S POV

Such a dark atmosphere.. Where is he? Nadapo ang mga tingin ko sa mga basag na vase at mga kung ano-ano pang gamit. Ganun mo ba talaga sya kamahal?

At sa wakas ay nakarating ako sa kuwarto nya. Halatang pinagsusuntok nya ang pinto dahil sa sira at mga bangas nito. Binuksan ko ito at tumambad sa'kin ang mga punit na kurtina, magulong higaan at ang lalaking minahal ko mula pa nung pagkabata ko na nakaupo sa isang gilid yakap-yakap ang kanyang binti habang umiiyak.

"Red..." Pagkasambit ko ng pangalan nya ay napatingala sya at isang napakatalim na tingin ang binigay nya sa'kin na sumaksak sa kaluluwa ko. He hates me. I can feel his anger and I can feel that he don't want to see my face.

"You have the guts to show your face here? I don't want to see you." So much hatred..

"What did I do wrong..? You should be thankful because I showed you the truth!" Sa isang iglap ay naramdaman ko na lang ang kamay nya na nasa leeg ko dahilan para di ako makahinga. Sobrang higpit na para bang gusto nya talaga akong patayin.

"Thankful?! Are you serious?! You showed those pictures because you know me! You know that I can't control my anger and my temper! You planned it so you can get rid of her!" Tuluyan na akong naiyak at napapikit. Bakit ganun? Ginigising lang kita sa katotohanan. Sa katotohanang ako lang ang nagmamahal sayo ng totoo! Na ako ang kailangan mo para mabuhay! Na ako ang pinaka importanteng babae sa buhay mo! Why can't you see it? Why can't you accept me?

"I love you Red.. I love you! I've been loving you all these years.." Unti-unting lumuwag ang pagkakasakal nya sa'kin. Ngayon ay nakaupo na ako sa sahig habang naubo.

"You don't love me, April. Because if you really love me, you will not make my life miserable. If you really love me, you will let me be happy." Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi nya. But I do love you, Red.. Can't you feel it? Or am I wrong? Did I really make you feel loved? Or maybe I've been selfish...?

"If you really love her then I will let you go.. Maybe there's no space for me in your heart. You can be with her now." Nakayuko kong sabi. Imbis na 'Thankyou' ang marinig ko ay isang nakakatakot na halakhak ang narinig ko. Napatingala ako at nakita ko ang mukha nya na may nakakatakot na ngiti. What happened to you, Red? He look so different. Mukha syang baliw at para bang wala na sa tamang pag-iisip.

"STUPID! BE WITH HER? THERE'S NO WAY FOR ME TO BE WITH HER! I WILL ONLY BE WITH HER IF I WILL DIE RIGHT NOW! Because.. Because.." Bigla na lang syang napaupo sa sahig at sinabunutan ang sariling buhok habang naiyak. T-Teka.. ano bang nangyari?

"Because.. She's dead.. SHE'S FUCKING DEAD! THE WOMAN WHO I WANT TO BE WITH FOR THE REST OF MY LIFE IS NOW GONE! THERE'S NOTHING LEFT FOR ME! I WILL DIE ALONE ALONG WITH MY REGRETS AND SINS!"

Namatay na si... Hana? Teka.. Hindi ko intensyon na mamatay sya! Hindi kasama sa plano ko yun! Ang gusto ko lang.. ang tanging gusto ko lang ay mawala sya sa buhay ni Red at para magbalik kami sa dati. Hindi ko ginusto to.. Hindi! Hindi! Wala akong kasalanan dba? Hindi naman ako ang pumatay sa kanya diba?

"GET OUT!!!" Sigaw nya sa'kin kaya agad-agad akong napatayo at tumakbo palabas. Tumakbo ako ng tumakbo na para bang may humahabol sa'kin. Tama, hinahabol ako ng konsensya ko.

Wala akong kasalanan diba?

ADAMSON'S POV

If I can just turn back the time, I will listen to your words. I will let you speak the truth. But this stupid heart of mine know it's too late for that, Darling. Oh how much I want to hold your hand right now. I want to hug you so tight and never let you go. I want to caress your face, I want to see your sparkling eyes, I want to pat your head and I want to see... your smile. Comeback to me.. Please..