Ήταν αυτός.
Ήταν σίγουρη ότι ήταν αυτός.Αν και είχε να τον δει περίπου τρεις μήνες -όπως όλους τους συμμαθητές της άλλωστε- δεν είχε αλλάξει πολύ για να μην τον καταλάβει.
Ήταν Παρασκευή απόγευμα, τα δέντρα χόρευαν με την βουή του ανέμου και τα ξερά, χλωρά, κίτρινα φύλλα έπεφταν από τα κλαδιά αργά μαρτυρώντας το καθένα πως είχε έρθει το Φθινόπωρο για τα καλά.
Η Rose διέσχισε την απόσταση από το σπίτι μέχρι το κέντρο ομαδικής θεραπείας με ένα γαλήνιο συναίσθημα να την κυριεύει.
Είχε να νιώσει πολυ καιρό ήρεμη, όσο μπορούσε δηλαδή, και το να βγει σήμερα έξω δεν ακουγόταν τόσο άθλιο όσο τις άλλες φορές.
Μέχρι που άνοιξε την πόρτα της αίθουσας και είδε τον Λουκ Σκοφιλντ να κάθεται στην μέση του κύκλου, ανάμεσα στην Τζουν και τον Ρόμπερτ, σοβαρός και να κοιτάει την φθαρμένη από χρόνια μοκέτα που κάλυπτε το πάτωμα που καθόντουσαν οκλαδόν οι υπόλοιποι.
Ήθελε να είχε κάνει λάθος και να μην είχε δει καλά αλλά αυτό το σοβαρό ύφος δεν θα μπορούσε να την διαψεύσει.Ηταν αδιαμφισβήτητα ο Λουκ, ο συμμαθητής της.Φορουσε όπως πάντα την κουκούλα της ζακέτας του παρ'όλο που δεν είχε κρύο η αίθουσα.
"Rose, Ήρθες!"ο Μάικλ, ο ενορχηστρωτής της ομάδας,
σηκώθηκε από τον κύκλο για να την υποδεχτεί.Την αγκάλιασε σφιχτά και η Rose προσπαθούσε να μην δείξει πόσο άβολα ένιωθε.
Δεν ήταν άνθρωπος που δεχόταν ευπρόσδεκτα το άγγιγμα και ούτε φυσικά άγγιζε εύκολα τους ανθρώπους γύρω της.Τους κρατούσε σε μια απόσταση αν μη τι άλλο.
"Εσένα περιμέναμε για να αρχίσουμε.Πλησίασε και κάτσε"είπε ο Μάικλ και η Rose ακολούθησε τα νώτα του.
Έφτασε στον κύκλο και αφού δέχτηκε την θερμή αγκαλιά της Τζουν και την φιλική χειραψία του Ρόμπερτ, έκατσε υποκρινόμενη πως δεν πρόσεξε το σοβαρό αγόρι που καθόταν απέναντι της.
Ήταν ανόητο από πλευρά της καθώς όλοι το παρατήρησαν αλλά ευτυχώς για εκείνη δεν ειπώθηκε κάτι που την έφερε σε δύσκολη θέση.
"Η Άννα που είναι;Δεν θα έρθει;"ρώτησε η Rose και βολεύτηκε καλύτερα στον κύκλο.
Η Άννα ήταν το τέταρτο μέλος, πέμπτο πλέον, της ομάδας και δεν ερχόταν αρκετά συχνά στην ομαδική ψυχοθεραπεία λόγω οικογενειακών προβλημάτων αλλά η Rose ήλπιζε πως θα είναι σήμερα εδώ μιας και είναι η πρώτη συνάντηση τους για φέτος.

YOU ARE READING
Νηπενθή
Teen Fiction"Σε είχα πλάσει στο μυαλό μου, με αυτό τον τρόπο που τέτοια παραπτώματα δεν ήταν επιτρεπτά Rosaline."