Νηπενθή

Κεφάλαιο 15

"Γεια σου Λουκ" ειπε νευρικά και έκατσε δίπλα στον Στίβεν.

Ο Λουκ την κοίταξε σοβαρά πριν πει και αυτός:"Γεια σου Rose."

"Ελπίζω να μας θες για παρέα.Σκοπευαμε να καθίσουμε εδώ αλλά πιστεύαμε πως ήταν κάποιο ζευγάρι"εξήγησε ο Στίβεν.

"Όχι, δεν υπάρχει πρόβλημα.Εκτός και αν θέλετε να φύγω εγώ, μήπως διακόπτω κάτι"κοιτάχτηκαν και οι τρεις μεταξύ τους πριν γελάσει παιχνιδιάρικα ο Στίβεν.

"Όχι δεν διακόπτεις τίποτα.Η Rose μου έλεγε ότι δεν πιστεύει στην θεωρία ότι τα ετερώνυμα έλκονται.Αλήθεια Λουκ, εσύ που είσαι και παιδί των μαθηματικών τι πιστεύεις;"

"Αρχικά δεν είμαι παιδί των Μαθηματικών° εμένα μου αρέσει η Χημεία"ξεκίνησε να εξηγεί ο Λουκ και ο Στίβεν ακούγοντας τα λόγια του πήρε ένα ύφος το πρόσωπο του σαν να ήθελε να πει λεπτομέρειες.

Για τον Λουκ όμως αυτά δεν ήταν καθόλου λεπτομέρειες καθώς ήθελε να είναι σαφής πάντα στα θέματα που συζητούσε.Έτσι πίστευε πως δεν μπορεί ποτέ κανείς να παρεξηγήσει τα λεγόμενα του.Του άρεσε να είναι ακριβολόγος.

"Αν θες τώρα να σου απαντήσω στην ερώτηση σου θα χρειαστεί να επικαλεστώ την Φυσική και το γεγονός πως τα ηλεκτρόνια απωθούν τα όμοια τους και έλκονται από τα αντίθετα τους δηλαδή τα πρωτόνια.Ετσι γίνεται και με τους ανθρώπους.Ελκονται πάντα από το διαφορετικό.Και αν δεν γίνεται τότε έτσι πρέπει να γίνεται για να συνυπάρχουν ομαλά"αποκρίθηκε και ήπιε λίγο από το υγρό που υπήρχε στο ποτήρι του.Η Rose παρατήρησε πως πρόκειται για μπύρα καθώς πίσω από το ποτήρι κρυβόταν ένα τσιγκινο κουτάκι που μόνο μπύρα θα μπορούσε να περιέχει.

"Ακούγεσαι απόλυτος"διαπίστωσε η νεαρή κοπέλα.

"Μα είμαι απόλυτος.Οτι δεν μπορεί να αποδειχτεί με λογικά επιχειρήματα για ποιό λόγο υφίσταται;Ή φύση είναι πλασμένη με λογική και όχι με ιδεαλισμό.Το ίδιο θα πρέπει να γίνει και με τους ανθρώπους"εξήγησε σοβαρά και οι άλλοι σιώπησαν.Ο Στίβεν επειδή δεν γνώριζε τι να πει και η Rose γιατί αν μιλούσε θα το μετάνιωνε πικρά αργότερα.Αυτα τα λόγια της θύμισαν το θλιβερό συμβάν που έγινε 2 εβδομάδες πριν και που τόσο οδυνηρά πάλευε να ξεχάσει° ο χαρακτήρας του όμως της το υπενθύμιζε διαρκώς.

"Τέλος πάντων, αυτή η συζήτηση γιατί γινόταν;"πήρε θέση ξανά ο Λουκ καθώς θεώρησε τον εαυτό του υπαίτιο για αυτή την νεκρική σιγή.