Karlar Erimeden

12.BÖLÜM "Sert kadın, en sevdiğim!"

K

eyifli okumalar!

"Oğlum, anlayacağın bu iş giderek tuhaf bir hal almaya başladı."

Evren, yarım saat önce gelmişti Muratların evine. Anlaştıklarından biraz erken geldiği için Murat evde değildi henüz ama zaten Kenan Bey'le yalnız konuşmak daha iyi olacak diye düşünmüştü genç adam. Öğleden sonra bastıran şiddetli yağışla birlikte Nefes'le sıkıştıkları çamur bataklığından güçlükle kurtulmuş apar topar buraya gelmişti.

Hala aklına geldikçe gülesi geliyordu genç adamın, hallerine. Aslında Nefes'le biraz daha zaman geçirmeyi çok istemişti ama hem kız çok üşümüş, hapşırmaya başlamıştı hem de Murat'ın onu çağıran mesajıyla Nefes'i eve bırakıp evine uğramıştı kısa bir duş alıp çamurdan kurtulmak için. Ama çamurdan arınmak sandığı kadar kolay olmamıştı.

"Yani Nefes'in anneannesi ve dedesi ona yalan söylemişler, doğru mu anladım?" merakla gözlerini karşısındaki Kenan Bey'e dikti genç adam.

"Evet. Melek ve Metin Taner'in hiçbir şekilde çocukları yok kayıtlarda. Yani torunları olabileceği ihtimal dahilinde bile değil o yüzden. Nefes'in evlatlık olduğu konusu da netleşti zaten artık. Bütün kayıtlar ortada, el altından bir şey yapılmamış. Tanerler öğretmen emeklisi bir çiftmiş. On yedi yıl önce gitmişler İstanbul'a tayinlerini isteyerek. Emeklilikleri gelince de temelli yerleşmiş, ayrılmamıştır oradan. Kötü bir durumları olduğunu sanmıyorum ki zaten devlet onaylı bütün belgeler. Koşulları sağlamasalardı evlat edinemezlerdi."

Yaşlı adam edindiği bilgileri anlatırken bir yandan da elindeki sıcak kahvesini yudumluyordu. Karşısındaki delikanlıyı çok seviyor ve kendi oğullarından bir gram ayırmıyordu. Elinden geldiğince yardım etmeye çalışıyordu Evren'e.

"Nefes'in evlat alındığı yer belli mi? Belki buradan yola çıkarak bir şeylere ulaşabiliriz Kenan Amca?"

Kenan Bey alaylı bir gülümsemeyle tek kaşını kaldırarak baktı genç adama.
"Bana mı öğretiyorsun eşek sıpası?"

Evren mahcupça aşağı indirdiği gözleriyle gülümsedi çok sevdiği Kenan Amcasına.

"Var yani bir bilgi?" diye mırıldandı umutla.

"Resmi kayıtlarda ki bilgiler elimde. Alındığı yurt da dahil birçok bilgi var dosyalarda." uzatmadan, seri bir tonla aktardı Kenan Bey bildiklerini.

Evren tek kaşını kaldırarak,
"İstanbul'a gitmemiz gerekiyor mu görüşmek için yurtla?"

" Hayır, gerekmiyor."

" Neden ki? Yüz yüze görüşmek daha iyi olmaz mı?"

"Öyle olur tabi de bunun için İstanbul'a gerek yok. Çünkü Nefes buradaki bir yetimhaneden evlat edinilmiş görünüyor."
Kenan Bey'in biten cümlesi ile aşağıda olan başını hızla kaldırarak şaşkınca açtı gözlerini Evren.

"Ne?"
Kenan Bey şaşıran genç adamın haline bilmişce gülümserken devam etti beklemeden sözlerine.

"Tanerler doğma büyüme buralılarmış. Emekliliklerine birkaç yıl kala apar topar Nefes'i de alıp İstanbul'a yerleşmişler."

Evren meraklı sorularını sıralamak üzereyken elini kaldırıp anlayışla gülümsedi yaşlı adam.

"Nefesin alındığı yetimhanede on yıl önce bir yangın çıkmış. Yetimhane kapatılmış ve kurtarılan çocukları da civarı yakın yetimhanelere yerleştirmişler. Ailenin evlat edinilmesiyle ilgili tüm belgelere ulaştık ama diğer belgeler yok maalesef. Bina dağılmış ve o dosyaları 'yangından çıkabildilerse tabi' bulmak zaman alabilir. "