Chanyeol's Duties || ChanBaek

Baekbeom

LayinUnicornu2

Chanyeol alarmı kapattı ve hızlıca duşa girdi. Tüm sabahki rutinlerini uyguladı: Ablasının serumlarını ve ilaçlarını halletti, evi toparladı ve okul formasını giyindi.

Kahvaltı niyetine hızlıca kendine bir tost yaptı ve ağzıyla onu tutarken ayakkabılarını bağladı.

Evden dışarı çıktığında çapraz evin verandasında oturan iki kişi gördü. Sehun ve Baekhyun verandada oturmuş, sigara içiyorlardı-

Dur, ne?

Chanyeol kaşlarını çattı ve uzağı biraz daha net görmeye çalıştı. Yanında duran çocuk Baekhyun'un aynısıydı aslında... Ama sigara içiyordu, saçları inek yalamış gibi arkaya atılmak yerine dalgalı ve dağınıktı, düzgün okul kazağı yerine salaş ve siyah bir tişört ile yırtık pantolon giyiyordu.

Chanyeol oraya gereğinden uzun süre baktığını fark edip yürümeye başlayacakken gelen sesle durdu.

"Günaydın Chanyeol!" Sehun eliyle onu yanlarına çağırıyordu. Chanyeol yavaş adımlarla oraya yaklaştı ve Sehun'a baktı.

"Başka sigaran var mı?"

Sehun cevap vermeden Baekhyun - yani Baekhyun'un aynısı olan çocuk- cebindeki pakedi uzattı.
"Biraz ağır ama alabilirsin."

Chanyeol paketten bir dal sigara alırken gözlerini kısıp Baekhyun'u inceledi. Onun hiç bu kadar yakışıklı ve güzel olduğunu fark etmemişti.
"Şey... Baekhyun?"

"Ah, Tanrım..." çocuk gözlerini devirdi. "Beni o ezik sanıyor olamazsın, değil mi?" sigara dumanını Chanyeol'a üfledi ve elini uzattı. "Ben Baekbeom."

"Ha..." Chanyeol şaşkın bakışlarla onu süzerken Sehun araya girdi. "Evet. Dün ona senden bahsetmiştim."

"Öyle mi?" Baekbeom elini saçlarından geçirdi ve güldü. "Ee, Chanyeol, gördüğün şeyi beğenmiş gibi bir halin var?"

"Sadece... Çok ama çok benziyorsunuz ve... Çok da zıtsınız." Chanyeol gülümsedi. "Çok ilginç geldi."

"Kardeşimin arkadaşı mısın? Öyleyse çok garip olur, arkadaş bulduğuna şaşarım."

"Arkadaş olduğumuzu söylemek yalan olur... Ama sanırım ona okuldaki çoğu kişiden daha iyi davranıyorum."

"Ah, anladım."

İkisi de sessizce birbirlerini süzüyorlardı. Chanyeol başının döndüğünü hissettiğinde sırtındaki çantayı düzeltti ve biraz uzaklaştı. "Geç kalacağım. Gitmem gerekiyor."

Chanyeol tam arkasını dönecekken Baekbeom onun ceketini tuttu.
"Memnun oldum Yeol."

"Ben de öyle." Chanyeol tekrar ona bakmak için döndüğünde yüzleri çok yakındı. Bir an gülmemek için dudaklarını birbirine bastırdı. Okuldaki Baekhyun aklına gelip duruyordu ve karşısındaki çocuğa bakınca bu benzerlik çok komikti.

"Umarım tekrar görüşürüz."

"Hm? Nasıl görüşeceğiz?" Chanyeol telefonunu işaret etti. "Numaranı verebilirsin?"

"Ah, olmaz." Baekbeom ona göz kırptı. "Gizemi severim."

Chanyeol birkaç saniye daha inanılmaz pürüzsüzlükteki yüze baktı. Vücudunda kan yanlış yerlere pompalanıyordu. "Ben de öyle."

"O halde ben seni bulurum. Git hadi, geç kalma. Sehun biraz daha benimle takılacak."

Chanyeol yanlarından uzaklaştı ve motoruna doğru yürümeye başladı. Aklında Baekbeom'dan başka pek bir şey yoktu.