Kalbim ~ YaprAli 💙 (Tamamlandı)

36. Bölüm

Adımı atmadan kapı tıklandı.

K: Yaprak gidiyoruz hadi.

Y: Geldim hayatım.

Kapıyı açtığımda Kaanın dudağı kanıyordu.

Y: Dudağına ne oldu ?

Saçı başı dağılmış halde cevap veriyodu.

K: Hiç ya biraz Sinanla kavga etmiş olabilirim.

Y: O iyi mi ?

Hemen aşağı indim.

Kaan da geldi.

Y: Sinan iyi misin ?

Sinan suratını çevirdi.

S: Sen git sevgiline pansuman yap. Sonuçta o bizden daha değerli.

Noluyo dercesine bakış attım.

S: Yaprak sen hani bize söz vermiştin. Seni bizden ayırcak hiç bişeye aşık olmayacaktın. Sen bizim tanıdığımız Yaprak değilsin ki. Sen Kaanın Yaprağısın. Senin artık bizden daha çok sevdiğin biri var baksana.

G: Böyle mi olacaktı sonumuz. Hepimiz bir yerde . Dağılarak. Hani söz vermiştik lan bizi kimse ayırmayacak diye ne oldu o söze.

O: Hani sen bizim hep yanımızda olacaktın ? Sizi asla bırakmayacağım diye söz vermiştin.

Em: Hep bizim yuyumuz olcaktın. Kararını ne değiştirdi ? KİM değiştirdi diyelim yada .

Y: Çocuklar yapmayın ben hala aynı Yaprağım.  Ben değişmedim.

K: Bu mu lan sizin dostluğunuz ? Yaprağı ağlatmak mı ?  Sizinle benim aramdaki fark bu ben onu oldum olası mutlu ettim ama siz onu en son ne zaman mutlu ettiniz ? 1 yıl önce ? Yada 7 ay önce ? Bi düşünün bakalım en son ne zaman Yaprak sizin yanınızda mutlu oldu.

G: Si.t.r lan . Ben senin var ya .............................................................................................................................

Kaan sinirle Gökhana yumruk attı. Öylece baka kaldım. En sonunda yere yığıldım. Vücudum bu kadar yorgunluğu , stresi kaldıramadı. Ya da sevdiklerimin kavga etmesini kaldıramadı sanırım bende tam olarak anlamadım. Yada bana o güzel aşkı anlatan adam elimden kayıp gittiği içinde olabilir. Bunu da kaldıramamış olabilirim.

Onlar hâlâ kavga ederken bayıldığımı sadece Oğuz farketti.

O: Y-yaprak bayılmış lan!

( Ali aralarında yok herşeyden habersiz. )

Oğuzun ağlamaklı bağırışıyla herkez bana döndü . Gökhan hemen beni kucağına aldı. Yarı baygın yarı ayık halde bişeyler söylemeye çalıştım.

Y: Gökhan beni nolur bırakma.

G: Dayan Başkan . İyi misin? Neren ağrıyo söyle bana .

Y: K-kalbim ağrıyo. Beni bırakma olur mu ? Çünki siz olmassa-

Tam o anda bedenim bana mesaj verdi. Kendini yorma , başıma iş açma dedi .

K: Yaprak lütfen kendine gel.

Hâlâ deliler gibi koşarken konuşmaya çalışıyolardı. Gökhan artık yorulmuştu. Kolları yorulmuştu , bacakları yorulmuştu  en çok ta kız kardeşinin canının yanmasına kalbi yorulmuştu. Biz niye yaşıyoruz ki diye düşündü Gökhan. Ona bişey olursa kendimi asla affetmem diye düşünüyodu bi yandan da.  O arada hastaneye geldiğimizi farketti . Ve bağırmaya başladı.