Gözlerimi yavaşça açtım. Sırt üstü yattığım yatakta hareket etmeden yatmaya devam ettim.
Odanın kapısı açıldı. Doktor olduğunu tahmin ettiğim iki kişi odaya girdi. Birisi gözlerime ışık tuttu . Diğeri bir şeyler sordu kafamla cevap verdim hepsine. Evet veya hayır. Doktor zayıflığımla ilgili bir şeyler sordu. En son anoreksiya teşhisi koydu . Doktorlar çıktı odadan. Hemen ardından Aysun hanım girdi odaya gözlerimi tavandan ayırmadım. Geldi yanıma elimi tuttu bir şeyler söyledi dinlemedim. Ali beyde girmişti içeri. Ona da hiç bir tepki vermedim. Uzun süre yanımda kaldılar. Hemşire gelip ilaç içmem için doğrulttu beni. Verdiği ilaçları içtim bir yudum suyla. Gece yanımda Aysun hanım kaldı.
Saat gece 03.29 da yattığım yerden kalktım ayaklarımı yataktan sarkıttım bir kaç saniye öyle oturup tamamen kalktım yataktan. Etrafı taradım gözlerimle. Yatağın yanıbaşında duran sürahi ve bardak çekti dikkatimi. Bardağı alıp banyoya gittim. Bardağı elimde sıkarak parçaladım. Yeterince büyük olduğunu düşündüğüm bir parçayı sağ koluma boydan boya geçirdim. Yanına bir çizik daha attım bu daha derin olmuştu. Bir tane daha çizik atacağım zaman dışarıdan Asu'nun sesini duydum. Başkası olsa devam ederdim ama. Amaydı işte. Onun böyle bir şeye tanıklık etmesini istemezdim. Cevap vermedim ona. Bir çizik daha attım. Canımın acısını hissetmiyordum.
Klozetin kapağını kapatıp üzerine oturdum. Arkama yaslanıp gözümü kapattım. Ellerim kucağımda öylece bekliyordum. Çok zaman geçmedi ki gözlerim karardı. Asu'nun sesi kesilmişti. Birisini çağırmaya gitmiştir. Bir çizik daha atmaya çalıştım. Ellerim titrediği için uzun bir kesik olamadı. Bir tane daha atmayı denedim. Dışarıdan kapı tekmeleniyordu. Geç kalmalarını istedim. Gelmesinler burada öleyim istedim. Gözlerim yavaş yavaş kapandı yana düştüm.
ASU'DAN
Ablamın bulunmasına çok sevinmiştim. Kriz geçirdiğinde o kadar çok korkmuştum ki. Uzun süre unutamayacaktım o anları. Feryadları öyle can yakıcıydı ki. Abim ve annem evden çıktıklarında babam da hemen çıktı. Benim evde kalmamı söyledi. Kerim beyde babamın arkasından baktı. Tedirgin bir hali vardı. Aceleyle o da çıktı evden. Salona geçip bir haber bekledim. Annem arayıp iyi olduğunu uyuduğunu söyledi. Saat gece 1 gibi annem aradı. Ablam için kıyafet istiyordu. Odasına geçip poşete gece ve gündüz giymesi için kıyafetler koydum. İsmail abi bıraktı beni hastaneye geldiğimde resepsiyonda birisini aradım bulamadım. Odasını bilmiyordum. Baya bir aradım en son odasını öğrenip çıktım odasına. Odaya girdiğimde annem ikili koltukta kıvrılmış uyuyordu. Ablam yatağında yoktu. Banyodadır diye sandalyeye oturup çıkmasını bekledim. 5 dakika boyunca hiç ses çıkmadı. Merak edip kapısını tıklattım. Kapıyı kilitlemişti.
'Abla iyi misin? Gelmemi ister misin?'
Yine cevap vermedi biraz daha bekledim belki geldiğimi anlayınca çıkar diye. Çıkmayınca panik yapmıştım. Yüksek sesle seslendim. Annem sesime uyanıp neler olduğunu söylediğimde gidip doktoru çağırdı. Kenara çekilip kapının kırılışını izledim. İçeride ne olduğunu göremeden annem çığlık atıp beni odadan zorla çıkarttı.
'Anne ne oldu düşmüş mü?'
Annem ağlamaktan cevap veremedi sarıldı sıkıca. Odaya hemşireler geldi ecza malzemeleriyle. Anlamıştım ablamın ne yaptığını. Ama neden yapardı ki bir insan bunu. Sinirlendiğimi hissettim ablama karşı. Annem babamı arayıp ağlayarak anlattı olanları. Abime ulaşamadık. Ablamı sedyeyle odadan çıkartıp ameliyathaneye götürdüler koluna sardıkları bezler kıpkırmızı olmuştu. Peşinden bizde gittik. Hemşire ameliyathaneden çıktım b RH + kan lazım dedi. Annemin ve abimin kanı uyuyordu. Abimi aradık ulaşamadık. İki saattir bekliyorduk. Babam geleli bir saat olmuştu. Abime hala ulaşamadık. İki buçuk saatin ardından doktor çıktı.
