Arabada hiç konuşmadan gelmiştik Tuğçe hanımın yanına. İçimde saf korku vardı. Şimdiye kadar ne yapmıştır acaba kızım? Yetimhanede güzel bakılmış mıydı? Bana kızgın olur muydu? Kızıma kavuşacaktım sonunda. Geçte olsa annesi olacaktım. Ben geleceğe dair ilk defa hayaller kurarken çoktan Tuğçe hanımın odasının önüne gelmişiz. Kapıyı tıklayıp içeriden gel sesini duyunca içeriye girdim. Ardımdan kapıyı kapatıp her zaman oturduğum koltuğa geçip oturdum.
'Merhaba Hanne. Gelmene sevindim.'
'Merhaba'
'Abin bana kızını bulduğundan bahsetti. Senin adına çok sevindim.'
'Teşekkür ederim.'
'Ne zaman yanına gideceksin?'
'Bugün gideceğiz.'
'Nasıl hissediyorsun?
' Bilmiyorum. Onun yaşıyor olması tarif edilemez bir mutluluk. Ama şimdiye kadar nasıl yaşadığını düşündükçe içimi endişe kaplıyor. Bende yetimhanede kaldım nasıl hissettirdiğini biliyorum. Annesinin yaşadığını öğrenince vereceği tepkiden korkuyorum. Burak biraz bahsetti, kendi kızımın velayeti için uğraşmamız gerekiyormuş. Bu beni üzüyor. Onun beni kabul etmeme ihtimalini düşünmek bile istemiyorum. Kızımı yanıma alınca onu koruyabilecek miyim? Hala orada kalabilir miyim bilmiyorum. Bunlardan öte, bunca zaman neden kızımdan ayrı kaldım? Bunu kim neden yaptı bilmiyorum. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Bütün bunlarla başa çıkabilir miyim emin değilim. Ya kızım orada daha mutluysa? Ya ben onun istediği gibi bir anne olamazsam? '
Aklımdan geçen daha binbir düşünce var. Ama ne ben bunları sesli dile getirebilirim ne de bununla yüzleşebilirdim.
' Burak gelip de Su'nun yaşadığını söylediğinde kabul edeceğini asla düşünmüyordum Hanne. O senin kızın evet ama aynı zamanda Kerem Soylu'nun kızı.'
İsmi geçtiğinde dahi bütün benliğim sarsılıyordu.
' O' nun ismini duymak istemiyorum. '
Derin nefes alarak devam ettim,
' Bu gerçekle yaşıyorum ben. Yüzleştim ben bununla. Çok önce. Öyle ya da böyle o benim kızım. Bunu hiç bir gerçek değiştiremez. '
' Buna çok sevindim Hanne. Senin aklını kurcalayan sorunlar emin ol zamanla aşılacak şeyler. Burak'ın söylediğine göre kaldığı yetimhane gerçekten güzel bir yermiş. Bu konuda endişe etmene gerek yok. Eğer ona gerçeği söylersen, yaşadığını bilmediğini öldüğünü bildiğini söylersen, ve birazcık bile sana benziyorsa emin ol kızın seni anlayışla karşılar. Yanında ailen var artık. Hem düşünsene, kızının yaşadığını aileni bulmadan önce öğrenseydin, onu yanına alman çok daha zor olurdu. Hem maddi hem manevi durumdan onu sana vermeyebilirlerdi. Ama şimdi çok rahat alabilirsin. Ve emin ol, sen çok güzel bir annesin. Bunu tüm samimiyetimle söylüyorum Hanne, ben kabul edemezdim. Baba bildiğin birisinin bunları yapması, hastanede ve yetimhanede yaşadıklarından sonra, ne gerçek ailemi kabul edebilirdim ne de kızımı. Çoğu kadın bunu atlatamaz. Belki sen bile aksini düşünüyorsun ama çok iyi idare ediyorsun. Burak dışında diğerleriyle bu kadar yakın değilsin değil mi? Ne gelip onlar sana Burak gibi yanaşabiliyorlar, ne de sen gidip onlarla konuşabiliyorsun. '
' Niye bilmiyorum ama Burak ile... Sanki aramızda konuşulmamış bir anlaşma var gibi her istediğimi anlayıp, her rahatsız olduğum şeyi görebiliyor. '
' Burak'ın bana biraz anlattığında anladığım şu ki evdeki kimse senin yaşadıklarını sindirebilmiş değiller. Burak dışında. Çok benziyorsunuz aslında abi kardeş. İkinizde o kadar anlayışlısınız ki. Dikkat edersen sende anlayabilirsin bunu. Şimdi gidip kızını gör. Benim tavsiyem onunla tanışmadan önce yurt müdürü ile görüşün. Böyle bir durumda Su'nun nasıl bir tepki verebileceğini öğrenin. Bırakın önce bir annesi olduğunu yurt müdürü söylesin. Ertesi gün siz gidin ve onunla tanışın. Hem böylece kendi iç dünyasında hesaplaşsın. Ve senden bir şey isteyeceğim, baban ile aranızdaki bağa karışamam. O senin hesaplaşman. Ama annen ile daha çok yakınlaşmanı istiyorum. Mesela annene Su'nun yaşadığını yalnız iken söyle. Böylelikle kendi içindeki bir çok sorunun cevabını alırsın. '
