'SEN YALNIZLIĞA MAHKUMSUN'
'SEN YALNIZLIĞA MAHKUMSUN'
'SEN YALNIZLIĞA MAHKUMSUN'
İki haftadır kulaklarımda çınlayan ses... Alışmak istemiyordum bu aile hayatına. Ben onlardan olamam. Ben Akman olamazdım.
Sabah kalktığımda tam karşımda sandalyede uyuyan Burak'ı gördüm. Şaşırdım. Ama şaşırdığım şey ne onun burda oluşu ne de yüzünün çökmüş haliydi. Beni şaşırtan ondan korkmamıştım. Evet irkilmiştim. Ama kim uyanır uyanmaz karşısında beklemediği birisini görse irkilirdi. Alışmak istemedikçe alışıyordum. Göz yaşlarım akmaya başladı. Hastaneden çıkınca o eve gitmemem lazım. Uyanalı bir dakika olmadan Burak sıçrayarak uyandı. Benim vermem gereken tepkiyi o veriyordu. Ne kadar şey öğrendiğini merak ettim. Bir şeyler öğrendiğini, o adamla konuştuğunu biliyordum. Yüzünü bana çevirip gözlerimin içine baktı. Öylesine bir bakış değildi bu. Gerçekten içime baktı. Gözlerimi kapattım. Görmesin istedim.
Burak yavaşça yerinden kalkıp Asu'yu kaldırdı. Kısa bir sarılmanın ardından çıkarttı odadan Asu'yu. Vakit gelmişti.
'Nasılsın Hanne?'
İlk defa bana bu soruyu merak ederek soruyordu. Yattığım yerden koluma çok fazla yük vermeden kalkmaya çalıştım. Yardım etmedi. Nedeni belliydi.
'İyiyim'
Sesim uykudan yeni kalktığım için boğuktu. Hastanede kalmaya başladığımdan beri daha rahat uyuyordum.. Çünkü güveniyorsun onlara. Doğruydu.
'Sen? '
Bu sefer sesim daha kısıktı. İlk defa yaptığım bir şeydi.
'İyiyim'
Dikkatle inceliyordu beni. Bende onu inceledim. Göz altları mordu. Gözlerinin içi kızarmıştı. Sakalları çıkmış tıraş olmamıştı. Zayıfladığı belli oluyordu. Diyecek bir şeyim yoktu ama bir şey söylemek zorundaymışım gibi hissettim. Ağzımı açıp bir şey söyleyecekken. O konuşmaya başladı
'O adamla konuştum Hanne.' Bu sırada gelip yanıma yatağa oturdu.
'Biliyorum iyi bir başlangıç yapmadık seninle. B_ben kıskandım seni daha tanımadan evet ama lütfen bana anlat Hanne. O adamın yalan söylediğini anlat bana. Hatta o adamı tanımadığını söyle. Zayıflık takıntın yüzünden hasta olduğunu söyle. Yetimhanedeki mutlu anlarını anlat bana. Hatta, hatta sevdiğin adamları anlat. Aşık olduğun adamların kalbini kırdığını anlat. Anne babanı, yalnızlığını düşünüp ağladığın zamanları anlat Hanne '
'Ama n'olur yalan de bana. O adamın anlattıkları olmadı de Hannem yalvarırım. '
Ağlıyordu. Arada hıçkırarak ağlıyordu ellerimi tutmuş yalvararak ağlıyordu. Gözlerimin içine öyle bir bakıyordu ki. Bunu ona borç bildim. Sarıldım ona. Benim zayıf kollarıma nazaran sımsıkı sarıldı bana. O benim omzumda feryad ede ede, ben onun göğsünde sessiz sessiz ağladım.
Bugün çok fazla ilk yaşamıştım. İlk defa birisiyle uyumuştum. İlk defa birisine sarılmıştım. İlk defa birisinin kalp atışını dinlemiştim. Yavaşça ayrıldım sımsıkı saran kollarından.
'Kimseye bir şey söyleme'
Sesim fısıltıdan ibaretti. Duyduğunu biliyordum.
'Saçmalama Hanne o, o hala dışarıda.'
Alayla yana kaydı dudaklarım.
'Ama ben onu öldürdüm. '
Hala kollarımda duran ellerininden kasıldığını hissettim. Önce elleri düştü kollarımdan. Sonra omuzları çöktü. Gözlerini kapatıp başını önüne eğdi. Sağa sola salladı kafasını. Ağladığını anlayabiliyordum.
