MASKELİ KIZ (Tamamlandı)

Bölüm 45 Beyaz Karanfil

İyi Okumalar Sincaplar.🤗🤗🤗

(Ece'nin ağzından)

Bütün gece üzerimde havlu ile soyunma odasında kalmıştım. Üzerime kısa montumu geçirsem de sabaha kadar kaloriferlerin yanmamasından dolayı üşümüştüm.

Odanın ısınması ile birinin geldiğini anlarken odadan çıkmak için ayağa kalktım. Artık erkek , kadın fark etmez birinden yardım isteyecektim.
Sabaha kadar donunca birde üzerine açlıkla imtihan olursa insan, hiç bir şey umurunda olmuyordu. Montumu üzerimden alıp alt kısmıma dolayıp fermuarını çektim. Kapıyı açıp bir adım atmıştım ki bir şeye bastım. Bastığımın ne olduğuna baktığımda eşyalarımı gördüm. Telefonuma kadar bütün eşyalarım yerde duruyordu. Şaşkınlık ve öfkeyle eşyalarıma baktım. Ne yani sabaha kadar burada aç kalmamın ve donmamın sebebi bir şakaya kurban gitmiş olmam mıydı? Bunu bana kim niye yapmıştı. Yerden eşyalarımı hızla alırken sinirden ağlamamak ya da duvarları yumruklamamak için kendimi zor tutuyordum. Sabaha kadar burada dondum ben. Sabaha kadar burada savunmasız bir şekilde kaldım. Üzerimde sadece bir havlu ve bir mont vardı. Niye bir insan böyle bir şeyi yapar ki? Bana yaptığı şeye şaka bile denmezdi. Kıyafetlerimi hızla üzerime giyip telefonumu kontrol ettim. Annemden ve babamdan bir sürü arama bulmayı beklerken mesaj kısmından anneme, Yeşim'de kalacağıma dair mesaj atıldığını gördüm. İyi de telefonumun şifresini nereden biliyordu. Beni buraya tıkan kızı beni tanıyordu ve Aklıma şuan tek bir isim geliyor. Eğer bunu yapan oysa elimden çekeceği vardı. Neyse ki anneme haber vermiş. Buda yapacaklarım karşısında biraz yumuşama mı sağlayabilirdi belki.

Soyunma odasından çıktığımda Zehra hoca ile karşılaştım.

"Günaydın Ece sabahın köründe spor salonunda ne işin var?" Dedi.

"Okul eteğimi unutmuşum burada hocam onu almaya geldim." Dedim.

"O zaman Alara ile de karşılaşmışsınızdır. O da okul gömleğini unutmuş." Dedi.

"Alara mı?" Dedim .

"Evet. Karşılaşmadınız herhalde. O baya erken gelmişti." Dedi.

"Evet görmedim hocam. " Dedim .

Zehra hoca ile vedalaştıktan sonra okula doğru yürümeye başladım. Yürürken bir yandan da Alara'dan nasıl intikam alabilirim diye düşünüyordum. Öyle bir şey yapmalıyım ki beni soyunma odasına mahkum etmemenin ne demek olduğunu ona göstereyim. Bir daha böyle bir şey yapmaya cesaret edemesin. Beni nasıl savunmasız bir halde bıraktıysa bende onu öyle savunmasız bırakmalıyım. Düşüncelerimden korna sesi ile ayrıldım. Dönüp araba sahibine baktığımda Eymen'i gördüm. Camdan başını çıkarıp;

"Ece gel istersen okula bırakayım. Zaten aynı yere gidiyoruz." Dedi.

"Tamam sağ ol." Dedim ve arabaya doğru yürüdüm ve Eymen'in yan koltuğundan oturan Selim'i gördüm. Görüş açımdan çıkana kadar ölümcül bakışlar attım. Arabaya bindiğimde Eymen konuşmaya başladı.

"Senin evin bu tarafta değil ki? Ne işin buralarda ?" Diye sordu.

Selim ben tam konuşacakken bana ithafen imayla konuştu.

"Bu havada üşütmedin ya Ece." Dedi.

Eymen normal olarak Selim'in söylediklerinden bir şey anlamadı.

"Sevgilin sağ olsun biraz üşüdük ama." Dedim.

Selim hafifçe bana dönüp;

"Alara ne alaka şimdi?" Dedi.

"Bilmem acaba ne alaka?" Dedim.

Eymen bize dikiz aynasından bakıp neler olduğunu anlamaya çalışıyordu.