MASKELİ KIZ (Tamamlandı)

BÖLÜM 2 Düşmana Yardım Etmek! 😢

İyi okumalar. bol bol yorum yapmayı unutmayın 😂😁 tabi vote de

Arabada öylece dona kaldım. Camdan siyah bir arabanın ateş ederek bu tarafa doğru geldiğini gördüm .Silah ikinciye patladığında arabada eğilebildiğim kadar eğildim. Arabadaki kişiler üçüncü kez ateş açıp arabamın yanında hızla geçip karanlığa karıştılar. Arabanın gittiğinden iyice emin olduktan sonra yavaşça doğruldum. Yola baktığımda yerde birini gördüm.

Onu yolda bırakıp öylece gidemeyeceğim için ellerimi kapının kulpuna getirip titreyerek açtım kapıyı. Burası orman yolu tarafı olduğu için çok nadir arabalar geçerdi buradan. O yüzden zaten arabayı buraya park etmiştim. Keşke etmez olsaydım. Hatta evden çıkmasaydım. Hızlı ama titrek adımlarla yerdeki çocuğa doğru yürüdüm. Aklıma izlemiş olduğum The Vampire Dİaries dizisindeki Damon'lı sahneler geliyordu. Gerçek hayattayız Yeşim. Vampir diye bir şey yok ya da zombi.

"İyi misin!" dedim yanına vardığımda . Yattığı yerden inleyerek doğruldu.

"iyi gibi mi görünüyorum" diye beni tersledi. Biz çocuğa yardıma gelelim çocuk bizi terlesin.

Sesi bir yerden tanıdık geliyordu. Telefonumun ışığını açıp çocuğa doğrulttum. Kolu kanıyordu.

"Kolun,.. kolun kanıyor" dedim korkuyla.

Kafasını kaldırıp "kapat şu ışığı" dedi.

"Eymen!" dedim. Gördüğüm yüz ile. Bu kadarı fazla yani. Gözleri ışığa alıştığında bana bakıp

"Maskeli kız !" dedi. dalga geçercesine. Canının acıdığı belliydi ama kendini sıkıyordu.

"Eymen kalk gitmeliyiz . " dedim. Adamlar geri gelebilirlerdi. Yanına eğilip koluna girdim.

"Çek şu ellerini" diyerek beni ittirdi. Yere düşerken ona sinirle baktım. Yere düşmem ile popom ve elim acıdı .

"Mal mısın sen !" diye bağırdım. Zaten burada bizden başka kimse yoktu.

"Kolun kanıyor hastaneye gitmeliyiz. Kan kaybından ölebilirsin ama sen ne yapıyorsun yardımı mı geri çeviriyorsun. Orada öylece oturacak mısın!"

"Sanki çok umurunda. Bana bir şey olursa sevinçten bir yerlerine kına yakarsın!"

"Evet çokta umurumda değilsin ama seni bu halde bırakıp gidecek de değilim"

Bu dediğime bir cevap vermezken sağlam elinden destek alarak yerden kalktı.

"Yeri çok sevdim galiba maskeli kız." çocuk vuruldu kolu kanıyor ama hala benimle uğraşmaktan vazgeçmiyor .

Yerden kalkıp üstümü silkeledim. Telefonumu Eymen'e tuttum. Gömleğinin baya kan olduğunu gördüm.

"Eymen kolun hala kanamaya devam ediyor hastaneye gitmeliyiz"

"Seninle geleceğimi sanıyorsan yanılıyorsun. Ne malum senin yaptırmadığın git başımdan."

"Eymen oradan bakılınca nasıl gözüküyor bilmiyorum ama ben öyle bir insan değilim. Hem param yok ki adam tutmak için"

"Senden nefret ediyorum . Seninle gelmemi bekleme sende benden nefret ediyorsun." dedi ve beni bırakıp karanlığa doğru yürümeye başladı. Sağlam eliyle cebinden bir şey çıkarmaya uğraşıyordu.

"Nereye gidiyorsun"

"Senin olmadığım bir yere"

Ne yapacağımı bilmez halde ona bakarken cebinden bir şey çıkardı. Uzakta ve karanlık olduğu için ne olduğunu göremiyordum. Birden Elindeki şeyi yere attı. Oluşan ses dolayısıyla yerimden sıçradım. Işığı tutup baktığımda telefonunu atmış olduğunu gördüm.

Eymen dengesini sağlayamayıp yere çökünce hızla yanına koştum. Kolundaki yara derin olmalıydı.

"Eymen bir şey olacak çok kan kaybediyorsun hastaneye gitmeliyiz"

"Hastaneye gidemem " dedi yorgun sesiyle.

"O zaman ne yapacaksın!" dedim korkuyla.

"Kalk arabaya gidelim. Lütfen bir şey olacak" dedim. Onu burada böyle bırakamazdım. Eymen'den nefret etsem de bir şey olmasına izin veremezdim. Hastaneye gitmeyecekse ne yapacaktı.

"Neden hastaneye gitmiyoruz"

"Koluma ne olduklarını sorunca ne diyeceğim?"

"Ne bileyim ben." Düşün Yeşim düşün.

"Eymen seni böyle bırakamam. Öylece arabama atlayıp hiç bir şey olmamış gibi gidemem anlıyor musun?"

"Niye ?"

"Niye mi ben bu durumda olsam sen bırakır mıydın.?" diye sordum.

"Evet" dedi gözlerimin içine bakıp. Biraz ürktüm. Benden bu kadar mı nefret ediyor. Ne yapmıştım ki ona.

"Ben bırakamam ben sen değilim bir insandan ölmesini isteyecek kadar da nefret etmem"

Damla! Damla hemşirelik okuyor.

"Tamam Buldum!"

"Ne buldun maskeli kız ."

"Damla ."

"Ne diyorsun."

"Arkadaşım hemşire yani hemşirelik okuyor ,o sana yardım edebilir."

"Sana güvenmiyorum arkadaşına nasıl güveneyim?"

"Eymen ne yapacaksın . Sen söyle onu yapalım."

"Bir numara söyleyeceğim onu ara"

"Tamam söyle" Eymen numarayı söylemeye başladı.
"Bana ver!"dedi.

Numarayı yazıp arama tuşuna basıp Eymen'e uzattım.

"Selim, vuruldum"

"........................."

"Soru sorma ! .................... adresine gel. Kimseye bir şey söyleme."

".................."

"Çabuk ol Selim çok kan kaybediyorum" telefonu kapatıp bana uzattı.

"Al. sen gidebilirsin"

"Hayır !" dedim.

"Konuşarak kendini yorma" dedim. Elimi kan akan yere yavaşça bastırdım. Elimi yaraya bastırırken inlese de elimi ittirmedi ya da bir şey demedi.

Gözleri yavaştan kapanmaya başladı. Korkuyla

"Eymen ,Eymen !" diye bağırdım ama cevap vermedi. Gözlerimden yaşlar akmaya başladı

"İyiyim!" diye cılız bir sesle konuştu.

Sosyal medya Hesabım
Instagram: vinelimelek
dlmn_cr

Yeni bölüm duyuruları Instagramdanda yapılacak kitap ile ilgili sorunları oraya da yazabilirsiniz