အခ်စ္ဆံုးလူတစ္ေယာက္ကို ဆံုးရံႈးရတယ္ဆုိတဲ့ ခံစားခ်က္က ဘာနဲ႔တူလဲဆုိတာသိလား။ မရိွေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ စကားက စကားလံုးေလး ေလးလံုးသာျဖစ္ေပမဲ့ အဲ့ဒီစကားလံုး ေလးလံုးက လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘဝကို အေရာင္အေသြးမဲ့ေအာင္လုပ္ႏိုင္တယ္။ ပိုဆိုးတာက အဲ့ဒီအခ်စ္ဆံုးသူကို ဆုံးရံႈးရမယ္လုိ႔ႀကိဳသိၿပီး သူ ထြက္သြားမ့ဲေန႔ကို တတိတိေစာင့္ေနရတာက ဘယ္ေလာက္မ်ားပိုဆိုးမယ္လုိ႔ မင္းထင္လဲ။
အစပိုင္းမွာ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ မင္းရဲ႕ကမၻာက အေရာင္ေတြေဖ်ာ့လာမယ္... မင္းေဘးနားက အသံေတြလည္း တေျဖးေျဖးေလ်ာ့လာမယ္။ ေနာက္ေတာ့... တေျဖးေျဖးနဲ႔ မင္းရဲ႕စိတ္ေတြက ေအးခဲလာလိမ့္မယ္... ေနာက္ဆံုး သူ ထြက္သြားခ်ိန္မွာ မင္းရဲ႕ကမၻာက အေရာင္အေသြးလံုးဝမဲ့သြားမယ္။ အသံေတြက လံုးဝတိတ္ဆိတ္သြားလိမ့္မယ္။ မင္း ေသသြားၿပီလို႔ေတာင္ ထင္ရလိမ့္မယ္။
တိတ္ဆိတ္သြားလြန္းတဲ့အခ်ိန္မွာ မင္းဘာေတြလုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလဲ... တေျဖးေျဖးတိတ္ဆိတ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာေရာ... ငါကေတာ့ ေန႔ဘက္မွာ နားၾကပ္ကုိတပ္ထားေလ့ရိွတယ္... ေနာက္ၿပီး ဆိုးသြမ္းတယ္ မလုပ္ရဘူးဆိုတဲ့အရာေတြကို လုပ္ၾကည့္တယ္... ေက်ာင္းစာေတြမလုပ္လုိ႔ အဆင့္က်ၿပီး အေဖ့ရဲ႕ အထိုးခံရတာမ်ိဳး... စိတ္ကမနာက်င္ႏိုင္တဲ့အခ်ိန္မွာ ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ နာက်င္မႈက ကိုယ္အသက္ရိွေနေသးတယ္ဆိုတာကို ျပတဲ့အရာမ်ိဳးမဟုတ္လား။
ညဘက္ ဘားေတြကလပ္ေတြသြားတာကလည္း နည္းလမ္းတစ္ခုပဲ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အဲ့ဒီေနရာက ဆူညံတယ္ေလ... ငါေျပာခ်င္တာက မင္းကမၻာႀကီးက တိတ္ဆိတ္ေျခာက္ကပ္ေနတာမဟုတ္လား... အဲ့ဒီအတြက္ အဲ့လိုေနရာေတြက ဆူညံၿပီးအေရာင္အေသြးစံုတယ္မဟုတ္ဘူးလား။
============= Unleash ==============
ဆူညံသည့္ကလပ္တစ္ခုတြင္ျဖစ္၏။ ကခုန္ေနၾကသည့္ လူငယ္အမ်ားသည္မ်က္စိေနာက္စရာျဖစ္ေသာ္လည္း ဆံပင္ရွည္ႏွင့္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္သည္ ယမကာအျပင္းစား တစ္ခြက္ကို ကိုင္ကာ ခြက္ထဲရိွ အရက္ျဖဴအျပင္းစားကို ၾကည့္ၿပီး ငိုင္ေနေလသည္။ ဆူညံမႈသည္ သူ႔နားသို႔ ဝင္လာေသာ္လည္း သူ၏စိတ္သည္ ေျခာက္ကပ္ေနဆဲ။
YOU ARE READING
Unleash(fanfic)
FanfictionRelease me from this suffocation. Unleash me from this darkness. Save me from this emptiness. That's all I want...
