"မင္း ဘယ္လုိေသာက္ကေလးလဲ!"
Singto ၏ ေဒါသျဖစ္ျဖစ္ေအာ္ဟစ္သံကို သူ ခပ္မဲ့မဲ့မ်က္ႏွာျဖင့္သာ တံု႔ျပန္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ မထီျပံဳးတစ္ခုျပဳရင္း...
"ခင္ဗ်ားလက္ေတြေျခေတြေကာင္းေသးတယ္မလား... ကိုယ့္ဘာသာရေအာင္တက္ေလ... ခင္ဗ်ားေၾကာင့္ ေျခေထာက္နာသြားတဲ့ သူတစ္ေယာက္ကို စိုးရိမ္စရာမလုိပါဘူး..."
စကားနာထုိးေနသည့္ ေကာင္စုတ္ေလးကို Singto နာရင္းခ်ည္းပဲ ရိုက္ခ်င္မိသည္။ ဘယ္လုိျဖစ္လို႔ သူတုိ႔က အမိႈက္သစ္ရြက္ေျခာက္မ်ား လႊင့္ပစ္ရာေခ်ာက္ထဲသို႔ ျပဳတ္က်သြားရသည္လဲ။ ထိုသေကာင့္သားေလးသာ သူ႔စကားနားေထာင္လွ်င္ သူတုိ႔ႏွစ္ဦးထိုအျဖစ္တုိ႔ေရာက္မည္မဟုတ္။ ေနာက္ၿပီးဘာကိစၥ သူ႔ေအာက္ထဲဝင္ခံရသည္လဲ။ ယခုေတာ့ သူ႔ေၾကာင့္ ထိုေကာင္ေလးဟာ ေျခေထာက္နာရၿပီ။
"ခင္ဗ်ားဖုန္း Signal မိလား..."
"မရွည္စမ္းပါနဲ႔ ငါ ဒီမွာ ဆက္ၾကည့္ေနတယ္..."
ထုိကေလးႏွင့္သူ႔ဆက္ဆံေရးက အေကာင္းထဲတြင္ မရိွသည္မို႔ Singto ထိုေကာင္ေလးကို ေကာင္းစြာေျပာဆုိေနျခင္းမရိွ။
"Head Hazer တဲ့ အငယ္ကိုေျပာဆုိေနလုိက္တာမ်ား..."
ေယာက်ာ္းမ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္သာ Singto ပြစိပြစိေျပာေနသည့္ ထိုေကာင္ေလးထံ ပစ္လႊတ္လုိက္ႏိုင္သည္။ ဖုန္းသည္ သူ႔ထံတြင္လုိင္းမိေသာ္လည္း သူ ဆက္သြယ္သူထံ လုိင္းမမိရွာ။ ဖုန္းလိုင္းရတခ်က္မရတခ်က္မုိ႔ သူ လုိင္းမိတုန္း Message တစ္ေစာင္သာ သူ႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ဦးလံုးထံသို႔ ပို႔ထားလုိက္ရသည္။ သူတုိ႔ဘယ္နားတြင္ ဒုကၡေရာက္ေနသည္ေပါ့။
ပို႔ၿပီးသည္ႏွင့္ Krist ထိုင္ေနသည့္ မလွမ္းမကမ္းတြင္ သူ ထိုင္ေနလုိက္ေတာ့သည္။ သူတုိ႔ စထြက္လာကတည္းက ပတ္ဝန္းက်င္က စတင္ေမွာင္ေနၿပီမို႔ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ အေမွာင္ထုသာ ႀကီးစိုးလာေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဖုန္းသည္ အလြန္အသံုးဝင္သည့္ အရာတစ္ခုျဖစ္သြားေတာ့၏။ သူ Flash Light ကို ဖြင့္ေတာ့ Krist ၏ စိုးရိမ္ပူပန္ေနသည့္ မ်က္ႏွာေလးကို ျမင္လုိက္ရသျဖင့္ သူ႔စိတ္ထဲ ရုတ္တရက္ အားတံု႔အားနာျဖစ္သြားရသည္။
KAMU SEDANG MEMBACA
Unleash(fanfic)
Fiksi PenggemarRelease me from this suffocation. Unleash me from this darkness. Save me from this emptiness. That's all I want...
