Przed wypadkiem
Siedzieliśmy na kanapie wszyscy. Ja czułam się gnieciona przez nich. Co chwilę się ruszali, jak by nie umieli siedzieć na miejscu. W szczególności Seonghwa, który każdy okruszek sprzątał.
-Wy na pewno jesteście rodzeństwem?- zapytał o to drugi raz Mingi
-Tak. Dlatego jak przychodził do mnie do pokoju, myślałam że będzie miał z sobą szczotkę.
-Jesteś bardzo zabawna! - powiedział mój oburzony brat.
-Też cię kocham! - powiedziałam i przytuliłam go.
Widać że San i Wooyoung są do siebie bardzo przywiązani. I może trochę za bardzo. San ciągle leżę oparty na ramieniu Wooyoung'a. Z mojej perspektywy wygląda to bardzo dziwnie. Yeosang ciągle gra na laptopie przy stole. Z tego co mi mówili lubi w nie grać.
A Hongjoong... yyyy gdzieś zniknął. Siedział z nami i nagle wyparował. Nie pytam się gdzie poszedł, bo zaczną się śmiać. Tak jak było z moim bratem. Wiedziałam że ma obsesje ma punkcie sprzątania, ale żeby aż tak?
Najbardziej mnie rozwaliło to, że mój brat nienawidzi schodów. W domu mieliśmy schody i chodził po nich bez żadnego jęczenia czy coś. A tu proszę. Więc jest opcja ze nie chciał tego pokazywać, żebym się z go nie nabijała.
Zaczęło mi się trochę nudzić. Coś nudnego leciało w TV, a oni siedzieli w telefonach. Czuję się jak na stypie. Mingi to zauważył że się nudzę.
-Może Ci pokaże dom? - zapytał Mingi
-Chętnie! - krzyknęłam i wstałam.
Poszliśmy na piętro gdzie znajdowały się ich pokoje. Myślałam że każdy będzie miała sam, a oni są po dwie osoby. Pokazał mi pierwszy pokój.
-Tutaj jest pokój Seonghwa'y i Hongjoong'a - tak jak przepuszczałam było tu czysto. I zauważyłam siedzącego na podłodze Hongjoong'a, który czyścił buty??
-Nie pytaj i chodź dalej. - Chciałam coś powiedzieć, ale przerwał mi.
Poszłam za nim dalej. Jestem ciekawa po co on je czyści skoro były czyste. Może jakaś obsesja czy coś.
-Tu jest Yunho i...
-San. Poznałam po pluszakach. - powiedział i weszłam do ich pokoju. Weszłam na łóżko San'a i się położyłam się - Mam nadzieję że się nie pogniewa. Bo chce tutaj spać.
-Też lubisz pluszaki? - spojrzał się dziwnie na mnie
-Może. Sama mam trzy na łóżku. I maja na imię Lii, Kan i Jou. - uśmiechnęłam się słodko. Czułam się jak małe dziecko.
-Okey.... Idziemy dalej?
-Jasne! - zeskoczyłam i poszłam dalej.
Czułam się jak na wycieczce w muzeum. Odprowadzanie i pokazywanie gdzie co jest. Mingi powinien pracować w muzeum. Fajnie mówi.
-Tu jest Yeosang i Wooyoung.
-San ma lepszy. - powiedziałam. - Chodźmy dalej! - wzięłam go za rękę.
-Tutaj jest twój i Jongho? Tak on ma?
-No.
Weszłam i co zrobiłam, wlazłam na łóżko Mingi'ego. Tez miał fajne, ale fajniejsze miał San.
Zeszliśmy na dół. Mała szajba mi odbijała. Poszłam po cichu do kanapy i skoczyłam na Sana. W efekcie on leżał na podłodze, a ja obok i się śmiałam. Wyglądał jak by nie wiedział o co chodzi i co się przed chwilą stało.
-Co to miało być? - zapytał San
-Ale ze co? - powiedziałam słodko - W ogóle musisz się wyprowadzić z obecnego twojego pokoju.
-O nie, nie. Nie ma takiej opcji! - wstał i chciał usiąść na kanapę. Ale... hmmm jak to powiedzieć skoczyłam mu na barana.
-Kobieto co ty wyprawiasz? - San chyba nie rozumiał mojego zachowania.
Reszta chłopaków płakała ze śmiechu. Nie wiem czy ze mnie czy z San'a. Ale też się śmiałam.
- Ona ma małe ADHD. - powiedział Seonghwa
-Sam masz ADHD! I jeszcze zespół niedorozwoju! - chciałam być poważna, ale śmiali się ze mnie.
Zeszłam z pleców San'a i usiadłam na kanapie. Haha! Musi siedzieć na podłodze. Widziałam że nie ma już siły się ze mną kłócić.
Seonghwa poszedł zrobić popcorn. Skończy się na tym że mu zabiorę i zjem sama. Yeosang w końcu skończył grać i przyszedł do nas.
-W końcu wyszedłeś do ludzi. - powiedziałam do Yeosang'a.
Spojrzał na mnie typu "O czym ty gadasz kobieto". Momentalnie zaczęłam się śmiać. Mam nadzieję że mnie nie uznają za jakąś psychopatkę czy coś.
Seonghwa przyszedł i nie miał gdzie usiąść. Oczywiście jak on to miła w zwyczaju wcisnął się tym swoim tyłkiem obok mnie i Mingi'ego.
-Zawsze musisz się wpierdzielić tym tyłkiem? - próbowała być poważna, ale jak zwykle mi nie wyszło.
-Nie przesadzaj.
Pokazałam mu język i wzięłam sobie popcorn. Nie wychodzi mi udawanie obrażonej, bo chcę mi się wtedy tak śmiać z tego. A ta osoba się ze mnie śmieje. Dziwne to.
Siedzieliśmy tak przez godzinę, a w tym czasie Wooyoung, Yunho i San grali w Twister'a. Jeszcze takiej wersji nie widziałam. Za każdym razem mieli pozycje nad sobą. Yunho nad Wooyoung'iem, a San pod nimi. To był bez cenny widok.
-Wooyoung! Tęskniłeś braciszku? - nawet ja się tego przestraszyłam. I biedny San ucierpiał. Nie wiem kto to przyszedł, ale jakaś psychopatyczna siostra Wooyoung'a.
Widziałam minę jego jak by błagał o to żeby ją zabrali. Podeszła do nas, a chłopcy nie zdążyli wstać.
-Wiedziałam, że to kiedyś wyjdzie na jaw. - stwierdziła
-Mi też miło cię widzieć Carly. - Powiedział Wooyoung. To chyba był sarkazm.
Ona odwróciła się do mnie i spojrzała na mnie. Jak bym była intruzem czy czymś innym.
-Carly. - podała mi rękę
-Lou. - uśmiechnęłam się.
Moje pierwsze wrażenie na tej dziewczynie było. To, że jest pewnie z tych ą i ę. Wilce panie co chcą mieć wszystko. I mam przeczucie, ze się nie polubimy.
CZYTASZ
Zacznijmy od początku\\ ATEEZ
Teen Fiction"Obudziłam się w szpitalu. Nie pamiętam co się stało i jak się tutaj znalazłam. Nie pamiętam nic. Spojrzałam na chłopaka, który leżał obok i trzymał mnie za rękę. Nie kojarzę go ani trochę. Chyba się budził. Podniósł głowę i spojrzał na mnie z uśmie...
