Chapter Twenty One

3.6K 73 1
                                    

Chapter Twenty One

"Salbabida gusto mo?" Jennylyn snapped her fingers infront of me.

"Ha?" I blinked. Gabbi chuckled.

Jenny rolled her eyes. "Sabi ko kamo baka gusto mo ng salbabida. Kasi nalulunod ka na sa mga iniisip mo."

"Sira ka." Natawa ako.

I sighed and continue what am I doing. Isang linggo nmahigit ang lumipas simula nang itanong sa akin ni Earl iyon. Hindi kasi ako agad nakasagot sa kanya so he shoo me away. Matulog na daw ako. Kaya kahit lutang pa dahil sa tinanong nya, pinili ko nalang matulog.

Ayoko kasing mag isip. Ayoko. Hindi ko alam ang dapat isagot. Magbestfriend kami diba? Bestfriend kami. Bestfriend who fuck each other. Damn. Ano ba kasi itong pinasok namin? Dapat hindi ganito.

"Strawberry, magbreak ka na kaya muna. Mukhang kailangan mong mapag isa." Gabbi tapped my shoulder.

"Huh? Bakit? Ayos lang ako." Sagot ko sa kanya.

She shooked her head. "You're not okay. Look." Nginuso nya ang ginagawa ko.

Binagsak ko ang tingin ko doon and I saw what I'm doing. God! Ginawa kong pansulat ang eraser ng pencil. Natapik ko ang pencil sa noo ko.

"Take a break, bibi. Baka mamaya mabura mo mga files sa computer." Jennylyn laughed.

Umismid ako sa kanya at tumayo. Kinuha ko ang wallet at cellphone ko sa bag ko.

"Thirty minutes lang. Babalik din agad ako." Paalam ko. Gabbi just nodded.

"Oo. At pagbalik mo magkwento ka." Pahabol pa ni Jennylyn. Kinawayan ko nalang sya bago ako dali daling lumabas ng Hotel.

Tumawid ako para magtungo sa katapat na coffee shop. Siguro kailangan ko lang ng kape para magising ang diwa ko. Tama!

I ordered one brewed coffee with a slice chocolate muose cake. Afterwards, doon ako naupo sa may malapit sa bintana.

I inhaled before sitting up. Then I started eating while throwing all of my thoughts.

Di ko kasi talaga alam ang dapat isagot kay Earl. He cleary asked me If I wanted us to be a thing. Dahil ano? Dahil sa sex? We both knew that we can do that at the same time we can still remain friends.

Pinindot ko ang screen ng phone ko para mabuhay. Tahimik at walang nagtetext ngayon. Wala akong data ngayon kaya hindi na muna ako magbubukas ng social media.

After eating and drinking my coffee, tumayo na ako. Saktong paglabas ko ng coffee shop nakita kong nakatayo si Dada at Earl sa may labas ng Hotel. Dada is busy making some calls while Earl standing proud there. Noong makatawid ako ay nagkasalubong ang mata namin. I saw him sighed before looking away.

Ah ganun? Snob nya ko dahil hindi ko nagawang sagutin iyong tinanong nya?

Pagtapat ko sa kanila ay syang saktong pagparada ng vallet nung sasakyan ni Earl. Agad syang pumasok sa loob noon, Dada saw me and smile before going inside the car. Umismid ako at sinigurado kong makikita ni Earl. Ang arte. Siguro meron sya ngayon.

My day spent well. Naiwan si Gabbi at iyong kapalit namin sa shift. Mamaya pang nine ang labas nya. Naghiwalay na din kami agad ni Jennylyn dahil may lakad pa daw sya. Sana lahat may date. Hays.

Dumaan muna ako sa Home Gallery para bumili ng frappe bago umuwi. Naupo ako sa isang tabi para antayin iyong inorder ko. My phone beep. Kinuha ko iyon at sinilip. May isang missed call galing kay Earl at isang text na kapapasok palang.

Pumpkin:
Can we meet tonight?

Pumpkin:
I can't take this. I need to see you now.

Pumpkin:
Kapag nagkita tayo ngayon, isa lg ibig sabihin.

Please Be Mine (Lausingco Series #3)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon