Live For A Reason.

Κεφάλαιο -11-

  Καθόμουν στα σκαλιά του προαύλιου ενώ ο Κέβιν και ο Φέντε κάθονταν μαζί μου. Ο ένας από τα δεξιά μου και ο άλλος από τα αριστερά. Ο Τζέισον βρισκόταν απέναντι μου, καρφώνοντας με, με το βλέμμα του ενώ εγώ προσπαθούσα να βάλω μια τάξη στο μπερδεμένο μου μυαλό. 

  «Αριέλα, είσαι καλά;» ρώτησε ο Κέβιν πιάνοντας μου το χέρι.

  Γύρισα και τον κοίταξα άγρια. «Όχι, Κέβιν.» απάντησα ψυχρά και είδα αμέσως την αλλαγή στο βλέμμα του. 

  Άκουσα το κουδούνι του σχολάσματος να χτυπάει και σηκώθηκα όρθια. «Παιδιά, εγώ πρέπει να μιλήσω με τον διευθυντή. Θα μιλήσουμε αργότερα.» τους είπα ενώ ο Κέβιν με τράβηξε από τον καρπό, κάνοντας με να γυρίσω και να τον κοιτάξω ερωτηματικά. 

  «Μην φύγεις.» είπε με μια φωνή που μου ράγιζε την καρδιά. 

  «Θα μιλήσουμε μετά, Κέβιν. Θα σου τηλεφωνήσω.» του είπα και τα μάτια του γέμισαν ελπίδα όμως εγώ δεν θα του τηλεφωνούσα ούτε για να του ζητήσω να είμαστε μαζί, αλλά ούτε και για κάτι παρόμοιο. 

  

  Προχώρησα προς το γραφείο του κ. Διευθυντή. Χτύπησα την πόρτα και ύστερα από λίγα δεύτερα άκουσα την βαριά φωνή του να μου δίνει την άδεια να περάσω. 

  Καθόταν στο γραφείο του με την μάσκα του σοβαρού, όπως πάντα άλλωστε. 

  «Δεσποινίς Χέιλ, νόμιζα πως είχατε αλλάξει γνώμη γι’ αυτά που ειπώθηκαν προηγουμένως.» 

  «Όχι δεν άλλαξα γνώμη κ. διευθυντά. Θέλω να φύγω από το κολέγιο.» απάντησα σοβαρά δίχως δεύτερη σκέψη. 

  «Κοιτάξτε δεσποινίς Χέιλ, μπορείτε να το σκεφτείτε καλύτερα και να μου απαντήσετε αύριο;» με ρώτησε χαμογελώντας λοξά. 

  Αναστέναξα βαριά. «Καλά. Καλό μεσημέρι.» είπα και βγήκα από το γραφείο του χωρίς να περιμένω την απάντηση του. Είχα κουραστεί από την ζωή που ζούσα και κανένας δεν πρόκειται να με εμποδίσει να ζήσω μια καινούρια ζωή κάπου μακριά. Κάπου αλλού. 

  Βγήκα στο προαύλιο και κοίταξα για ακόμη μια φορά τον Τζέισον. Μπήκα στο αυτοκίνητο μου και ύστερα έβγαλα το κινητό μου πληκτρολογώντας ένα μήνυμα.

  Πηγαίνω σπίτι. Θα σε πάρω αργότερα να συναντηθούμε. Θέλω να μιλήσουμε πολύ σοβαρά. Σε φιλώ γλυκά.

  Όταν έφτασα σπίτι, ανέβηκα 2 -2 τα σκαλιά για να κάνω αυτό που είχα από το πρωί στο μυαλό μου. Μια λίστα με όλους όσους έπρεπε να μιλήσω.