Live For A Reason.

Κεφάλαιο -27-

«Κέβιν, σε είδα με τα ίδια μου τα μάτια γαμώτο.» ουρλιάζω σαν δαιμονισμένη ενώ εκείνος με κοιτά με γουρλωμένα μάτια. «Είναι τρελό να μου ορκίζεσαι ότι δεν έκανες τίποτα. Σε είδα.» φωνάζω ξανά και τον χτυπώ στο μπράτσο.

«Ειλικρινά, μωρό μου δεν είδες καλά. Η Μαρί δεν ήταν τόσο κοντά. Απλά μιλούσαμε. Εγώ αυτό έκανα πάντως. Αυτή δεν ξέρω τι προσδοκούσε.» καυχιέται κι εμένα το αίμα μου βράζει από τα νεύρα. Ή θα τον σκοτώσω αυτήν την στιγμή ή θα κάνω το ίδιο μαζί του. Δεν θα του άρεσε να με έβλεπε έτσι με τον Φρέντερικ, σωστά;

«Μην μου λες μαλακίες εμένα.» ουρλιάζω σαν υστερική. Η ζήλια με τρελαίνει και δεν μπορεί κανένας να με ηρεμήσει.

«Γαμώ την τρέλα μου, Αριέλα ξεκόλλα. Δεν κάναμε κάτι.» λέει ενώ γυρνάει να με κοιτάξει.

Όλα έγιναν τόσο γρήγορα. Ο Κέβιν χτύπησε εκείνο το αμάξι με τέτοια φόρα που έχασα για λίγο τις αισθήσεις μου.

Όταν ανοίγω τα μάτια μου ξανά, βρίσκομαι έξω από το αυτοκίνητο, δίπλα από τον άνθρωπο που προσγειωθήκαμε πάνω του. Θεέ μου! Το πρόσωπο του σχεδόν δεν φαίνεται από το αίμα. Το μόνο που μπορώ να αντικρίσω είναι το καστανόξανθο μαλλί του.

Εγώ όμως πως βρέθηκα έξω; Ο Κέβιν που πήγε;

Ύστερα από λίγο, ακούω σειρήνες και μόλις υψώνω το βλέμμα μου για να δω ποιος είναι, δυο ζευγάρια χέρια με τραβάνε και μου περνάνε χειροπέδες.

«Τι κάνετε;» ρωτάω σοκαρισμένη ενώ βλέπω το νεκρό σώμα του νεαρού άντρα να μετακινείτε στο ασθενοφόρο. Κοκαλώνω.

«Είστε υπεύθυνη για τον θάνατο του κύριου Τζάστιν Γκαντ. Είχαμε μάρτυρες.» ανακοινώνει. «Είστε υπό κράτηση.»

«Τι;» σοκάρομαι και χάνω τις αισθήσεις μου.

* * *

«ΌΧΙ.» ουρλιάζω και πετάγομαι από το κρεβάτι μου ενώ δάκρυα τρέχουν από τα μάτια μου ανεξέλεγκτα . Ο Τζέισον ανοίγει τα μάτια του και νιώθω φρίκη όταν συνειδητοποιώ τι έκανα σε αυτόν τον άνθρωπο. Είμαι η αιτία που πέθανε ο αδερφός του Τζέισον και ετοιμάζομαι να τον παντρευτώ. Είμαι τόσο σκύλα.

«Μωρό μου;» με παρατηρεί και σκουπίζει τα δάκρυα μου ενώ με βάζει στην αγκαλιά του. «Έλα ηρέμησε, εγώ είμαι εδώ! Ήταν απλά ένας εφιάλτης.»

Ναι, ο εφιάλτης της ζωής μου.

Δεν μιλώ, απλά παραμένω στην αγκαλιά του ενώ σφίγγω τα χέρια μου πάνω του. Νιώθω τόσο απαίσια που του έκανα αυτό το πράγμα. Πως γίνετε να είμαι τόσο κακιά; Σκότωσα τον αδερφό του άντρας της ζωής μου. Μόνο σε μένα συμβαίνουν αυτά.