Live For A Reason.

Κεφάλαιο -14-

  Ο ήχος του κινητού μου με κάνει να αναπηδήσω από το κρεβάτι ενώ ο Τζέισον μουγκρίζει. Κοιτώ την οθόνη και βλέπω τον αριθμό της μητέρας μου… ξανά. Είναι τόσο πανικόβλητη που αρχικά σκέφτομαι να της πω να ηρεμήσει διότι είμαι με τον Τζέισον εδώ όπως ύστερα απορρίπτω την ιδέα. Ίσως της φανεί περίεργο και δεν έχω καμία όρεξη να δίνω εξηγήσεις. 

  Όσο εγώ μιλώ με την μητέρα μου, ο Τζέισον σηκώνεται και ετοιμάζεται στα γρήγορα. Προσπαθώ να αφήσω την μητέρα μου όσο πιο γρήγορα μπορώ, εφόσον πρώτα της αναφέρω για το καινούριο μου σπίτι για την χθεσινή μου μέρα, παραλείποντας το κομμάτι του Τζέισον.

  Όταν επιτέλους κλείνω το τηλέφωνο, δεν δίνω σημασία στο βλέμμα του Τζέισον  και τρέχω για να ετοιμαστώ. 

  «Καλημέρα λέει ο κόσμος.» λέει κοροιδευτικά και γελώ.

  «Καλημέρα γκρινιάρη.» του λέω φιλώντας τον πεταχτά στα χείλη. «Πάμε;» τον ρωτάω και χαμογελά.

  «Πάμε.» λέει και αποφασίζουμε να πάρουμε κάτι στο δρόμο. Δεν έχουμε πολύ χρόνο και πρέπει να βιαστούμε. 

  Αρχικά, περνάμε από ένα μαγαζί που παρέχει διάφορες μπογές για τοίχους και νιώθω ευγνώμων που δεν χρειάζεται να περπατήσουμε πολύ μέχρι να βρούμε ένα ταξί για να το φορτώσουμε με τα κυβώτια. 

  Τελικά, μας αφήνει έξω από το καινούριο μας σπίτι και μόλις μπαίνουμε μέσα, πιάνουμε δουλειά.

  Βάψαμε όλο το σαλόνι και την κουζίνα ενώ το δικό μας δωμάτιο και το άλλο δωμάτιο, τα αφήσαμε στα χρώματα που είχε. Το μπάνιο επίσης. 

  Κατά το μεσημεράκι, ήρθαν τα έπιπλα μας και μέχρι να τα βάλουμε όλα στην θέση τους, η ώρα πέρασε τις 5.

  Όταν φεύγουν οι υπεύθυνοι για την μεταφορά των επίπλων μας, κάθομαι με φόρα στον καναπέ και ο Τζέισον κάθεται δίπλα μου.

  «Μωρό μου, εγώ θα πρέπει να φύγω για λίγο…» μουρμούρισε και τον κοίταξα μπερδεμένη. 

 «Να πας που;» τον ρωτώ και χαμογελά.  

  «Ο Τομ μου τηλεφώνησε μόλις πριν λίγο και με ενημέρωσε πως μίλησε με ένα από τα αστυνομικά τμήματα εδώ κοντά. Αν είμαι τυχερός θα πάρω την δουλειά και έτσι θα ασκώ το επάγγελμα μου κι εδώ.» μου λέει ενθουσιασμένα και χαίρομαι τόσο γι’ αυτόν.

  «Τέλεια. Εγώ λέω να πάω μια βόλτα μέχρι το σούπερ μάρκετ.» τον ενημερώνω και χαμογελάει.