Κεφάλαιο -17-

1.9K 141 18
  • Присвячено Σε όλες εσάς που διαβάζετε την ιστορία μου... Σας λατρεύω!
                                    

  Έχω ένα κόμπο στο στομάχι και τα δάκρυα μου έχουν στερέψει. Έχουν περάσει ώρες από τότε που έφυγε νευριασμένος από εδώ και δεν έχω ιδέα που μπορεί να είναι.

  Να του τηλεφωνήσω; Κι αν δεν το σηκώσει;

  Αν δεν πάρεις, δεν θα μάθεις. Πέταξε το υποσυνείδητο μου και αναστέναξα.

  Παίρνω το κινητό μου στα χέρια μου ενώ τα δάχτυλα μου τρέμουν και πληκτρολογώ τον αριθμό του. Καλεί όμως δεν το σηκώνει. Γαμώτο. Που στο καλό είναι;

  Συνεχίζω να προσπαθώ άλλες δυο με τρεις φορές ακόμα όμως μόλις απορρίπτει  την κλήση μου, νιώθω τον κόμπο στο στομάχι μου να μεγαλώνει. Τα δάκρυα εμφανίζονται ξανά στα μάτια μου, κάνοντας με να νιώσω αδύναμη για άλλη μια φορά. Η καρδιά μου; Χίλια κομμάτια…

  Ακούω τον ήχο του κινητού μου να ηχεί στο δωμάτιο και πετάγομαι από την θέση μου για να το πάρω στα χέρια μου. Όταν βλέπω το όνομα που αναβοσβήνει στην οθόνη απογοητεύομαι πάρα πολύ, όμως το σηκώνω.

  «Μωρό μου.» αναφωνεί η μητέρα μου. «Πως είσαι καρδιά μου;» με ρωτά και νιώθω σαν να μου λείπει αυτήν την στιγμή.

  Βάζω τα κλάματα ξανά και απομακρύνω το ακουστικό για να μην με ακούσει ενώ προσπαθώ να ησυχάσω τον εαυτό μου, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο όμως φαντάζει αδύνατο αυτήν την στιγμή.

  «Αγάπη μου, με ακούς;» ρωτάει ξανά και καθαρίζω την φωνή μου.

  «Ναι μαμά σε ακούω.» λέω τελικά.

  «Έχεις κάτι μικρή μου;» ρωτάει καχύποπτα.

  «Όχι, όχι απλά κοιμόμουν και με ξύπνησες.» λέω ψέματα διότι δεν θέλω να της δημιουργήσω υποψίες για τον Τζέισον και να τον αντιπαθήσει. Δεν τον γνωρίζει καν.

 «Καλά, εγώ σε πήρα για να σου πω, πως αύριο θα είμαι εκεί. Θέλω να δω το καινούριο σου σπίτι και να γνωρίσω το αγόρι σου. Ξέρω πως μου ζήτησες χρόνο όμως ανησυχώ και δεν θα ησυχάσω αν δεν σιγουρευτώ πως όλα είναι εντάξει. Δεν σε πειράζει, έτσι;» με ρωτά και νιώθω πως χάνω την γη κάτω από τα πόδια μου. Γιατί τώρα; Τόσο καιρό ήμασταν τόσο καλά μαζί και τώρα που σκοτωθήκαμε, θέλει να έρθει; «Μήπως υπάρχει πρόβλημα μωρό μου;» ρωτά όταν αργώ να της απαντήσω.

  «Όχι, όχι μαμά. Κανένα.» της λέω ενώ προσπαθώ να βρω μια καλή δικαιολογία για να μην έρθω όμως δεν μου έρχεται τίποτα πειστικό.

Live For A Reason.Where stories live. Discover now