Live For A Reason.

Κεφάλαιο -6-

«Άκου την καρδιά σου Αριέλα! Άσε την λογική στην απ' έξω. Άκου μόνο την καρδιά σου!» μου έλεγε αυτή η σκιά που τελευταία είχε την συνήθεια να με συμβουλεύει. Δεν με χαλούσε καθόλου αυτό βέβαια διότι είχα ανάγκη από έναν τέτοιον άνθρωπο στην ζωή μου. Ίσως να είναι της φαντασίας μου ή απλά ένα άτομο των ονείρων μου όμως δεν έχει σημασία. Είναι κοντά μου!

Άνοιξα τα μάτια μου όταν άκουσα το μανιασμένο ξυπνητήρι να χτυπάει. Σηκώθηκα από το κρεβάτι μου μα το πρώτο πράγμα που έκανα, ήταν να απαντήσω στον Τζέισον. Θα αφήσω την καρδιά μου να με καθοδηγήσει σε αυτήν την διαδρομή της ζωής μου. Δεν θα αφήσω την λογική να εμπλακεί. Φτάνει πια!

-Καλημέρα Τζέισον! Σήμερα είδα το μήνυμα σου. Συγνώμη που δεν σου απάντησα απλά είχα πάει νωρίς για ύπνο. Αριέλα-

Έτσι χαμογελαστή και νιώθοντας καλά, άρχισα να ντύνομαι και να ετοιμάζομαι για το σχολείο. Κατέβηκα για πρωινό χωρίς να συναντήσω τους γονείς μου και κυρίως τον πατέρα μου. Για καλή μου τύχη βέβαια. Δεν είχα καμία όρεξη να βλέπω τα μούτρα του.

Ένιωθα ακόμη περίεργα που είπα ψέματα στον Τζέισον όμως τι άλλο θα μπορούσα να του πω; Ότι για μια φορά στην ζωή μου υπάρχει ένας και μοναδικός άνθρωπος που δείχνει να νοιάζεται για μένα κι εγώ φοβάμαι να τον εμπιστευτώ; Δεν νομίζω να το έβρισκε και πολύ λογικό.

Το γέλιο της ηλίθιας Μαρί αντηχούσε σε όλο το χώρο όμως δεν έδωσα καμία σημασία στο ψεύτικο χαμόγελο της. Κάθισα αμίλητη στην θέση μου χωρίς να χαιρετίσω τον Φρέντερικ με τον τρόπο που περίμενε. Έκπληξη ζωγράφισε το πρόσωπο του όμως δεν ήθελα να δίνω λάθος εντυπώσεις πια. Ήθελα τον Τζέισον! Ήμουν αποφασισμένη και ήθελα να φτιάξω τα πράγματα στην ζωή μου. Ένιωθα πως είναι από τα λίγα άτομα που θα με κάνουν να νιώσω καλά αυτήν την περίοδο της ζωής μου. Νιώθω πως έχω την ανάγκη να το κάνει.

«Δεσποινίς Χέιλ. Δεν ακούτε;» με ξύπνησε η φωνή της καθηγήτριας από τις σκέψεις μου.

«Σας ακούω.» απάντησα σοβαρά κοιτάζοντας την στα μάτια.

«Εσείς και ο νεαρός Στίβενσον θα κάνετε μαζί μια εργασία.» είπε χαλαρή.

Αμέσως γούρλωσα τα μάτια μου.

«ΤΙ;» φωνάξαμε με μια φωνή εγώ, ο Φέντε, ο Κέβιν και η Μαρί.

«Έχετε κάποιο πρόβλημα με αυτό; Νεαρέ Τέιλορ και δεσποινίς Βέμπερ έχετε κάποιο πρόβλημα;» ρώτησε ανασηκώνοντας το φρύδι. Εκείνοι δεν έβγαλαν άχνα απλώς την κοιτούσαν με γουρλωμένα μάτια όπως όλοι μας.