Live For A Reason.

Κεφάλαιο -42-

«Ξέρεις ότι σ' αγαπάω περισσότερο και από την ζωή μου, έτσι;» με ρωτά χαμογελώντας και χαζεύω το πανέμορφο χαμόγελο του.

«Είσαι υπέροχος, Τζέισον.» τον αγκαλιάζω και με φιλά απαλά στα χείλη. Η καρδιά μου χτυπάει δυνατά καθώς βαθαίνει το φιλί μας.

Με ξαπλώνει στο κρεβάτι ενώ ανεβαίνει από πάνω μου.

«Θέλω να σε νιώσω δική μου.» μουρμουρίζει στο αυτί μου με αισθησιακό τρόπο και όλο μου το σώμα ηλεκτρίζεται. Οι παλμοί τις καρδιάς μου επιταχύνονται ενώ τον κοιτώ στα μάτια.

Μου αφήνει απαλά φιλιά στον λαιμό και ύστερα κατεβαίνει πιο κάτω, ώσπου η μπλούζα μου τον ενοχλεί και την αφαιρεί χωρίς δεύτερη σκέψη.

Συνεχίζει να αφήνει απαλά φιλιά στο στήθος μου και η αναπνοή μου επιταχύνεται. Η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή και ειλικρινά, θέλω να γίνει δικός μου.

«Αριέλα...» μουρμουρίζει και ανοίγω τα μάτια μου, αντικρίζω τα καραμελένια μάτια μου καθώς με χαζεύει.

«Τζέισον.» του λέω και ύστερα παίρνω τον έλεγχο της κατάστασης. Αρπάζω την μπλούζα του και του την βγάζω. Φιλάω κάθε εκατοστό του κορμιού του καθώς αυτός απολαμβάνει το άγγιγμα μου. Υψώνω το κεφάλι μου και τον παρατηρώ για λίγο... Είναι τόσο όμορφος.

«Συνέχισε...» μουρμουρίζει, ενώ συνεχίζει να έχει τα μάτια του κλειστά.

Δεν βγάζω άχνα, απλά συνεχίζω να τον τρελαίνω με το άγγιγμα μου. Ύστερα, του βγάζω το παντελόνι και το μποξεράκι. Ανοίγει τα μάτια του και με βάζει πάλι κάτω του, μπαίνει ανάμεσα στα πόδια μου και χαμογελάει.

«Ω, ας μπούμε στο ψητό.» μουρμουρίζει και τραβάει το σορτσάκι μου μαζί με το εσώρουχο μου.

Μπαίνει μέσα μου και αναστενάζω βαθιά. Είχα τόσο καιρό να τον νιώσω που είχα ξεχάσει πως είναι αυτή η αίσθηση.

Όταν τελειώνουμε και οι δυο, ξαπλώνει δίπλα μου και με βάζει στην αγκαλιά του..

«Είμαι τόσο ευτυχισμένη, αν και ακόμα νιώθω ένα κενό στην καρδιά μου για το παιδί που χάσαμε, Τζέισον.» του λέω και παγώνει στην θέση του. Δεν λέει τίποτα.

Κοιτώ το πρόσωπο του προσπαθώντας να καταλάβω πως νιώθει γι' αυτό, όμως είναι σοβαρός και αρνείται να δείξει οποιοδήποτε συναίσθημα.

«Μόλις παντρευτούμε, θέλω να κάνουμε ένα παιδί, Τζέισον. Θα ήταν τόσο υπέροχο. Θα γέμιζε το κενό.» ψιθυρίζω όμως εκείνος εξακολουθεί να είναι σιωπηλός. «Τζέισον..» επιμένω και με κοιτά.