Live For A Reason.

Κεφάλαιο -8-

  Το πιο ονειρικό σαββατοκύριακο που πέρασα στην ζωή μου ήταν το προηγούμενο. Εγώ και ο Τζέισον πήγαμε ένα διήμερο σε ένα πολύ όμορφο μέρος. Είχαμε αρχίσει να μαθαίνουμε διάφορα πράγματα ο ένας για τον άλλον. Μου άρεσε να ήμουν μαζί του όμως ακόμη δεν έχω ζήσει πολλά μαζί του γι’ αυτό δεν μπορώ να του ανοιχτώ περισσότερο. Ξέρω πως είναι άξιος εμπιστοσύνης μα ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί. Έτσι νόμιζα τουλάχιστον έως που…

  «Αριέλα, πάμε στην πισίνα.» είπε και τύλιξε τα χέρια του γύρω από την μέση μου. 

  Όταν είμαι στην αγκαλιά του νιώθω πως ο κόσμος μου είναι ολοκληρωμένος. Δεν με νοιάζουν ούτε οι υστερίες του πατέρα μου, ούτε η αδιαφορία της μαμάς, αλλά ιδίως δεν με νοιάζει ο Κέβιν, που μετά τον χωρισμό του από την Μαρί δεν έχει σταματήσει να με ενοχλεί και να μου καταστρέφει πάλι την ζωή. Ο Φρέντερικ, ξέρει πως η σχέση μας δεν έχει μέλλον όμως συνεχίζει ακάθεκτος να προσπαθεί. Αρχίζω να πιστεύω πως έχει τσιμπηθεί μαζί μου όμως δεν θέλω να το πιστέψω. Αν γίνει κάτι τέτοιο θα είναι ακόμη πιο δύσκολο να τον αφήσω. Κάποια στιγμή θα συμβεί αυτό. Πολύ σύντομα.

  Την δεύτερη μέρα του διήμερου μας πήγαμε σε μια υπέροχη παραλία και περάσαμε εκεί την μέρα μας. Το τηλέφωνο μου δεν είχε σταματήσει να χτυπάει κι έτσι το έκλεισα. Ο πατέρας μου έκανε σαν μανιακός που δεν τον είχα ρωτήσει και έφυγα έτσι απλά από το σπίτι. Γίνετε τόσο παρανοϊκός ώρες – ώρες όμως έχω μεγαλώσει πλέον και πρέπει να κατανοήσει ότι μπορώ να κάνω ότι θέλω πια. 

  «Επιτέλους δεν χρειάζεται να κρυβόμαστε από κανέναν.» είπα στον Τζέισον ενώ με είχε στην αγκαλιά του. Ήταν πραγματικά υπέροχος με αυτό το μαγιό. Το σώμα του ήταν καλογυμνασμένο καθώς ήταν αστυνομικός αυτό ήταν λογικό όμως και πάλι ήταν τρέλα.

  «Ναι μωρό μου.» είπε αφήνοντας μου απαλά φιλιά στον ώμο. Ήταν τόσο γλυκός μαζί μου.

  Τότε χτύπησε το κινητό του και ο Τζέισον άλλαξε πενήντα χρώματα. Ξαφνικά, το πρόσωπο του σοβάρεψε και με κοίταξε για μια στιγμή.

  «Συγνώμη πρέπει να απαντήσω.» είπε και πήγε πιο πέρα. Τον έβλεπα να μιλάει με το επαγγελματικό του ύφος και αμέσως κατάλαβα πως πρόκειται για δουλειά, μόνο τότε έπαιρνε αυτό το ύφος.

  Καθώς τον παρακολουθούσα, άπειρα σενάρια πέρασαν από το μυαλό μου. Σκέφτηκα ακόμη πως ο μπαμπάς μου κρυβόταν πίσω από αυτό και μόνο στην ιδέα ανατρίχιαζα. Όταν ο Τζέισον ήρθε και κάθισε δίπλα μου, με κοίταξε ξανά με εκείνο το ύφος.