"Merhaba, evime kadar benimle yürür müsün? Lütfen hayır deme," Yeonjun birden koluna giren çocukla kaşlarını kaldırarak çocuğu süzmüştü. Okul çıkışıydı. Arkadaşları pizzacıya gideceğini söylemiş ama o uyumayı planlıyarak eve gitmenin hayalini kuruyordu. Şimdi ise okuldan olduğu üniformasından belli bir çocuk koluna girmişti. Endişeli yüzüne anlamayan bakışlarını atmaya devam ederken çocuk açıklamak için derin bir nefes aldı.
"Merak etme, başını belaya sokmayacağım. Sadece peşimde ki adamın bana saldırmasına karşılık olarak yardım istiyorum," çaresizliği yüzünden, korkusu sesinden anlaşılıyordu. Yeonjun sıkıntılı bir nefes verip yürümeye başladığında Soobin bunu bir evet olarak algılayıp peşine takılmıştı. Adım seslerinden peşinden geldiğini anlayınca belli etmeden gülümsemişti.
"Peşimde ki kim diye soracaksan olursan, ben de bilmiyorum. Ama iki haftadır okul çıkışından evime kadar takip ediyor. Sapık olmasından şüpheleniyorum," sanki hiç nefes almıyormuşcasına konuşup duran çocuğa dönüp baktığında Soobin susup durmuştu. Yeonjun ellerini cebinden çıkarmayarak çocuğa ters bakışlarından birisini attı. "Sana o kim diye sormadım. Ama evinin nerede olduğunu söylersen daha iyi olur," bıkkın ses tonundan anlaşıldığı üzere Soobin başını usulca salladı. Adama yem olmamak için bu tanımadığı çocuğa katlanacaktı. Aslında katlanan taraf o değildi. Sonuçta peşine takılan kendisiydi. Gülümseyerek çocuğun koluna girip arkasına kısa bir bakış attıktan sonra konuşmuştu.
"İlerleyelim ben tarif edeceğim."
Merhaba!
Benden ve ficlerimden bıkmış olabilirsiniz sksjsya ama fic yazmakta benim hobim, ne yapayım.. Yeni okuyucularım olacaksa eğer küçük bir bilgilendirme yapayım; ilk bölüm olduğu için kısa ve yazar ağzından. Diğer bölümler uzun ve kişi ağzından yazıyorum. Bu dipnotu da vermiş olduktan sonra bana müsade!
Her neyse fice ve TXT'ye destek olmayı unutmayın! ♥
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Don't Say No | Yeonbin √
Fanfiction"Tesadüfen olduğunu düşünüyorsun ama başından beri vardın." *** Kapak tasarım; @beyzablnt
